Een paar weken geleden stonden The Black Wizards in de Oefenbunker. Stomweg vergeten. Het is weer eventjes wennen aan al die volle agenda´s van de regionale poppodia. Op het moment vaak nog voller gepropt vanwege de inhaalslag die gemaakt moet worden. Met het voornemen die fout geen tweede keer te maken had ik het concert van afgelopen vrijdag in de Oefenbunker met hoofdletters op mijn agenda vastgepind. Doodseskader en Modder kwamen dit keer langs, twee bands gelinkt aan het in België zo florerende post-metal/sludge genre. Bij onze westerburen (ik hoop dat het Limburgse geografisch perspectief geen verwarring schept?) gebeurt de laatste jaren muzikaal heel veel spannends. Er wordt driftig geëxperimenteerd met stijlen van verschillende subgenres, waarbij uit invloeden van postpunk tot indie, psychedelic rock tot sludge, post-black metal tot ambient en ga maar door, heel mooie, nieuwe dingen gecreëerd worden en met succes. België is een gidsland voor de hardere muziekgenres geworden. Ik hou van het soort bands die buiten de lijntjes kleuren. En ik hou ervan, dat de Oefenbunker dit soort bands regelmatig weet te strikken.
Nu is wat ik vind is maar zelden een graadmeter, want helaas bleek de Oefenbunker dit keer maar matig gevuld. Blijkbaar geen incident. Geluidsman Maurice Busing heeft het over een moeizame ¨post-corona” start. Dan zijn er nog andere in meer of mindere mate concurrerende concertjes dicht in de buurt en is het regionale metal publiek zich aan het opladen voor het inhaalconcert van Nederlandse thrashmetal iconen Pestilence, nota bene de dag erna in diezelfde Oefenbunker. Ook lijken dit soort bands nog net wat te obscuur voor een groter publiek. Jammer, maar net als de rest van de echte liefhebbers liet ik me er niet door ontmoedigen.
En terecht, want opener Modder beukte er meteen genadeloos in. Het mij tot op dat moment totaal onbekende Modder maakt lompe sludge en werd ergens (ik had van tevoren gespiekt) een combinatie van Sleep en Meshuggah beschreven. De analogie met eerstgenoemden is me volledig duidelijk, met de tweede band iets minder, maar ze bevallen uitstekend. Perfecte bandnaam overigens. Het is alsof je een nevelig, duister, stinkend moeras wordt ingezogen, waarbij een dikke mist de constante dreiging van allerlei onzichtbare creaturen voor je verborgen houdt. Zo ongelooflijk lomp, zo goed. Volgens eigen zeggen is deze band pas tijdens de lockdown beginnen te schrijven. Je zou al bijna voor nieuwe varianten van dat virus gaan smeken.
Ondanks het feit dat de band een vijftal is hebben ze geen zanger. Volgens de drummer een bewuste keuze. Het staat voor mij in de geest van een oude traditie van bands, zoals bijvoorbeeld post-hardcore band Gore (wie kent ze nog?) , die ik ooit in een grijs verleden zag. Dit soort keuzes laat heel veel ruimte voor een andere zintuiglijke waarneming van de muziek en je eigen fantasie. Je moet het alleen kunnen om niet de aandacht van het publiek te verliezen. Modder beheerst dit tot in de puntjes. De matig gevulde zaal weerhoudt de mannen er ook niet van een heel energieke podiumpresentatie neer te zetten. En dit was pas hun zesde concert? Echt? Schrijf die maar heel groot met vette letters op: MODDER. Want het moet al heel gek lopen als we daar niet nog veel van gaan horen.
Dan is de beurt aan Doodseskader. Die zijn dan maar weer met zijn tweeën, maar hebben wel de luxe van een zanger, in dit geval de drummer. Doodseskader is een mengsel van noise rock, grunge en sludge, met duistere hiphop zang. De band heeft iets uitermate desperaats, zonder daar heel veel moeite voor te moeten doen met allerlei opsmuk. ¨Stripped to its essence¨ zeg maar. Doodseskader is een mindfuck, de band grijpt je bij je keel. Hun muziek heeft een bepaalde wanhoop, die oerschreeuw die je ooit in een beginnende hardcore punk scene nog hoorde, maar daar voor mijn gevoel grotendeels weggeëbt is. Doodseskader gaat je onder de huid zitten en dat is een compliment. Want waarom mag muziek geen pijn meer doen? Helaas kan ik hun optreden niet helemaal tot het einde zien, want er moeten ook nog enkele blagen bij Froukje in de allernieuwste Nieuwe Nor afgehaald worden.
Belgische bands als deze? Ik zie ze graag, all betekent dat bij onze westerburen weer net wat anders. Net als het selecte groepje fanatiekelingen dat wel aanwezig was ben ik dan ook van mening, dat iedereen die er niet was hier echt wat gemist heeft. Ik begrijp dat een concert de dag erna van een van de grootste thrashmetal bands van Nederland tamelijk oneerlijke concurrentie is. En als die Oefenbunker straks weer vol staat bij een of andere tributeband die het trucje ¨Ik ben miep-miep miep en ik doe Iron maiden na¨ goed beheerst vind ik dat ook best, want wie verdient het meer dan de Oefenbunker? Maar ik wil bij deze mensen ook blijven aansporen voor de minder veilige keuzes te blijven gaan, anders mis je toch regelmatig echte pareltjes. Zoals Modder en Doodseskader afgelopen vrijdag.
De bands gaven er blijkbaar geen mallemoer om, want die haalden net zo graag alles uit de kast voor een handjevol fanaten als voor een volle zaal. Da´s dan ook nog eens echte rock ´n roll spirit.
Authors bio is coming up shortly.
