Rss Feed
Tweeter button
Facebook button
Technorati button
Myspace button
Linkedin button

Bokpop

Een festival in een sprookjesachtige setting. Verstopt tussen de bomen op de flank van de Cauberg is het Valkenburgse Bokpop pas bereikbaar na vijf minuten stevig klauteren. En dan blijkt na binnenkomst dat de bonnenverkoop zich tientallen meters lager onder in het openluchttheater bevindt terwijl een toiletbezoek weer een nieuwe klimpartij vergt. Maar die wordt uiteindelijk beloond met een prachtig uitzicht over Valkenburg, staand vanuit het pissoir dus je hoort me niet klagen. Het “eetplein” bevindt zich dan weer op straatniveau en zo mogen we stellen dat een paar bergschoenen geen overbodige luxe zou zijn op deze tropische zondag. Een steile tribune geeft uitzicht op een tegen een bergwand geplakt podium, geflankeerd door rotspartijen en een mergelgrot alsof die daar speciaal voor de gelegenheid zijn neergezet. Er zijn sfeervolle decoraties, bars op verschillende levels en voor de romantici en degenen die de trappen te steil vinden is er een slingerend bospaadje dat beide dranklocaties met elkaar verbindt. Er is een foto-expo, een festivalmarkt en, oh ja, er is ook muziek.

De Vermin Twins schotelen de argeloze pop-, rock- en bluesminnende bezoekers in weirde uitdossingen, bezeten rondstuiterend een opwindend stukje electro voor, waarin tussen de droge beats en weirde samples zowel Daft Punk, Crystal Castles, Justice als ook Prince doorklinkt. Enkele uren later op Dour maar nu al op dreef in het Heuvelland. Stephan Schill doet aan blues en soul en heeft een behoorlijke fanclub bij zich. Muzikaal hoor ik niets bijzonders maar hij is dan ook pas 19 jaar jong en heeft derhalve tijd genoeg om een eigen draai te vinden. Het op Limburgse festivals (terecht) onvermijdelijke Sungrazer doet het met haar broeierige psychedelische stonerrock prima in de schaduw van de Cauberg. Biertje in de schaduw en go with the flow. Lekker bezig die gasten.

Beans & Fatback, het kook- en popproject van Onno Smit, heeft voor ondergetekende net iets te veel country op het menu maar het enthousiasme op de bühne is zo aanstekelijk dat ik me 40 minuten prima vermaak. Egotripper Philip Sayce helpt zijn best lekkere bluesstampers om zeep met oeverloze dertien-in-een-dozijn-soli en gekke bekkentrekkerij. Anneke Van Giersbergen, het meiske dat de voormalige metalband The Gathering eigenhandig richting Efteling dirigeerde, zal zich prima thuis voelen in een sprookjesbos als dit maar is voor ons vooral aanleiding om elders een geschikt restaurantje te zoeken. Het afsluitende Moke doet ongetwijfeld weer met mooi gepoetste schoenen haar Echo & The Bunnymen ding maar het openbaar vervoer wacht op niemand en al helemaal niet op vijf omhooggevallen etalagepoppen uit de hoofdstad. Bovendien hebben wij met het als altijd bezeten knallende The Hickey Underworld (foto) ons muzikale hoogtepunt al lang en breed achter de kiezen. Door Bokpop omschreven als een “muzikale splinterbom […] loeihard, melodieus en duivels dansbaar.” En daar blijkt ook in het pittoreske Valkenburg geen woord van gelogen. Top!

Conclusie: Bokpop bood een afwisselend programma met voor elk wat wils in een prachtige omgeving en een betoverend decor. Prima organisatie, dito faciliteiten en wat mij betreft een blijvertje. Zodra de datum voor de volgende editie bekend is gaat ie in mijn agenda.

Meer Bokpop vind je bij 3VOOR12 Limburg.

Article by Marco Smeets

Marco Smeets Marco Media, Mijnstreek Oost, Parkstad Popstad, wannabe hardloper en de muziek in mijn hoofd... Marco Smeets tagged this post with: Read 224 articles by

Email

Categories

Like us

Afgrond Archief

Better Tag Cloud