Soms zit je op een zondagochtend aan de ontbijttafel en bedenkt waar je nog niet bent geweest. Vele tripjes naar de Ardennen, de Eifel en verder zijn er al gepasseerd. En dan vind je opeens een site over de citadel van Namur.
Namur? Dat is toch zo’n Waalse stad met grauwe huizen en armoedige uitstraling? Fout!
Namur blijkt een mooie oude stad te zijn, genesteld in een rustieke groene vallei. Het is de hoofdstad van Wallonie en telt zo’n 108.000 inwoners. Ook zetelt hier het parlement en de regering van Wallonie. Tel daarbij op de grote ziekenhuizen en een respectabel aantal scholen, inclusief universiteit, dan heb je een stad om rekening mee te houden.
Ik bewonder bij aankomst eerst de citadel. Dat blijkt een stevige klim te zijn (die je trouwens ook per auto kan doen, maar dan mis je wel een mooie wandeling). De oude muren staan nog fier overeind van wat eens een belangrijk domein was. Het is een uitgebreid complex. Het oude kasteel blijkt een sjiek restaurant geworden. Reuzentreden, een wachttoren, een waterput, een smidse, het woongedeelte van de graven, de cesartoren, de ophaalbrug, het is allemaal te zien tijdens deze wandeling. De Citadel van Namen heeft altijd al een strategische positie bekleed in het hart van Europa. En de geschiedenis van de Citadel gaat terug tot de 1e eeuw. Je kunt dit allemaal goed bekijken en belezen op www.citadelle.namur.be
Aan restaurantjes geen gebrek dus sleep geen tassen met blikjes mee naar boven. Tenzij je een zuinige Hollander bent natuurlijk.
Na een dikke twee uur op het gebied te hebben rondgeslenterd is het tijd om de stad zelf te gaan bekijken.
Het oogt gezellig, knus, ouderwets. Het centrum bezit alle grote winkelketens die je kan bedenken. Maar daarnaast zijn er in een wirwar van straatjes van die bijzondere kleine winkeltjes te vinden. Kinderspullen die in de meest olijke kleuren in de etalage prijken. Of dure schoenen die zichzelf pronken voor prijzen die niet alledaags zijn. Boekenwinkeltjes met kunst en geschiedenis. Of beeldjes van alle strip/filmhelden die je maar kunt bedenken.
Aan de andere kant van de stad, waar ik arriveer na het eten van een veel te groot ijs (twee bolletjes, dat kan niet veel zijn toch), beland ik op de Namurse kermis. Een typisch Bourgondische kermis. Veel attracties hebben een rij stoelen ervoor staan. Zodat ouders rustig kunnen wachten totdat hun kinderen klaar zijn met rondjes in autootjes, vliegtuigjes en paardjes. Daarnaast zijn er ook diverse terrassen. Uiteraard met heerlijke Belgische biertjes. Het is een stevige kermis.
Als ik op een terrasje van een Italiaans restaurantje plaats neem voelt Namur als een dorp. Mensen op het terras kennen de mensen die langs lopen. Naast het restaurantje zitten een ouderwets cafeetje met dito uitbaatster en de nachtwinkel van Hassan gebroederlijk naast elkaar. Op het plein scharrelen wat alcoholisten die door de politie met rust gelaten worden. Erachter rapen kraameigenaren hun echte antiek bij elkaar en gaan langzaam sluiten.
En als ik terugloop naar mijn auto stop ik nog bij een verzameling mensen. Er vindt een wedstrijd “balle pelote” plaats. Een balspel met twee teams waarbij iedereen een handschoen draagt. Er wordt een balletje gegooid en de tegenstander moet deze met de handschoen in het vak van de tegenstander terugkaatsen. Dat is tenminste wat ik ervan begrijp. Soms is het me niet duidelijk waarom er “geaaaahd”wordt of gejuicht . Maar het publiek leeft mee met heel hun hart. De bezoekers staan voor en dat is natuurlijk niet goed. Er wordt nog eens een pintje op geschonken.
Namur, een ideale stad voor een zomers zondagbezoek.
Dieren, kinderfeestjes, cultuurhuisheerlen, evenementen, creatieve dingen bedenken, positief, organiseren.
