Rss Feed
Tweeter button
Facebook button
Technorati button
Myspace button
Linkedin button

De Zwedentrip – vervolg

Dag 7 in Zweden

Natuurlijk zijn we de vorige avond weer te lang blijven zitten kletsen. En dat merken we als vanmorgen de wekker gaat. We lummelen nog wat en tegen negen uur zitten we aan het ontbijt. Monika en Joshua komen even kijken of alles in orde is. Joshua heeft inmiddels een lijst gestuurd met b&b’s in de regio waar we naar toe gaan. Zodat we zeker weten wel een slaapplek vinden. Hij biedt nog aan om ook het rijtje af te bellen. Ik wil eerst even op de mail kijken of de mevrouw heeft gereageerd van de b&b die we eigenlijk thuis al geboekt hadden. Die mevrouw blijkt inderdaad te hebben teruggemaild. Er was wat onduidelijkheid maar ze verwacht ons zeer zeker gewoon vanavond. Met dat probleem uit de lucht ruimen we onze spullen in. Intussen speel ik nog wat met Klara, het dochtertje des huizes. Het heeft drie dagen geduurd maar ze is voor me gesmolten en hangt nu op mijn schoot en aan mijn benen en aan mijn rug. Dan schrijf ik nog even iets in het gastenboek en gaan we afscheid nemen. Monika vraagt me het adres van de Afgrond te sturen, foto’s en gewoon hoe het met ons zal gaan. We bedanken onze geweldige gastheer en vrouw met een beetje pijn in ons hart en Joshua sleept mijn tas naar de auto.
Dan rijden we richting Skövde (spreek uit als: guvde). We hebben het adres van de nieuwe b&b in de tomtom en deze heeft een echte straatnaam dus we verwachten geen problemen. Onderweg stoppen we nog voor een kop koffie en een broodje öst. En natuurlijk, zo’n lekkere Zweedse negerzoen met kokos erop. Die verkopen ze hier echt overal! Je kunt ze gewoon per stuk kopen, voor ongeveer 10 kronen (iets minder dan een euro). Ze zijn wel groter dan gewone negerzoenen en machtiger daardoor. Ook verkopen ze hier overal van die kleine ronde chocoladebolletjes, die besprenkeld zijn met kokos. Binnenin zit dan een soort samengeperst choco/nougatachtig iets. Ze ogen ielig maar ze vallen als een blok in je maag!
De rustplaats ligt aan het grote Vänernmeer. Uiteraard kunnen we lang niet het hele meer overzien. We kunnen het niet laten en springen op een paar stenen in het meer. En natuurlijk krijgen we natte voeten.
Dan rijden we verder. Helaas blijk ik de tomtom niet goed te hebben ingesteld of heeft het ding zich grandioos verkeken want we komen niet bij de b&b uit. Roger stelt m nog eens in en dit keer brengt hij ons daadwerkelijk naar het juiste dorp. Maar dan zijn we er nog niet. We rijden rondjes en straatjes in, gluren om hoeken en kijken angstvallig naar grasweggetjes. Uiteindelijk zit er niks anders op dan Anna, de b&b eigenaresse te bellen. Zij geeft ons goede aanwijzingen en we arriveren na drie uur op plaats van bestemming. Anna blijkt een dame van in de 50 te zijn. We ontmoeten ook meteen Simon, de zwart witte kater. Hij loopt nieuwsgierig om ons heen maar houdt nog wat afstand. Anna neemt ons mee naar boven in het huis en we zien een gezellig karakteristiek woonkamertje. Daaraan grenzen de slaapkamers. Wij krijgen degene met het roze behang (aaaah). Ze vraagt of we een kopje koffie willen en als ze deze boven komt brengen maakt ze meteen een praatje. Betalen mag wanneer we maar willen en als we vragen hebben mogen we te allen tijde bij haar aankloppen beneden. We stappen kort daarna weer in de auto om een hapje te gaan eten. In Skövde zal wel iets te vinden zijn.Trouwens, niet voordat Simon ons weer tegenkomt buiten en besluit mij zo lief te vinden dat hij zich tegen mijn benen aan laat vallen. Ik kan geen stap verzetten of hij rent snel om me heen en valt met een drama-achtig gebaar, die een groot acteur niet zou misstaan, aan mijn voeten. Na een paar minuten moet ik hem toch serieus teleurstellen en laten we Simon achter. Op naar Skövde. Dit is een stadje met 50.000 inwoners en daarmee de grootste van deze provincie (West Götaland). Het is een oudere stad maar helaas is van de oude gebouwen niet veel over gebleven, alleen de kerk. Het aantal restaurants valt tegen en na een paar rondjes blijkt de keuze te bestaan uit een Thais restaurant of de Mac. Ik zie Roger’s neus omhoog gaan bij het woord Thai en dus wordt het de Mac. In Zweden zijn een aantal restaurants op zondag dicht, hoe vreemd dat voor ons ook klinkt. De winkels daarentegen zijn op zondag wel open, tot vier uur.
In de tussentijd krab ik me trouwens een ongeluk aan mijn linkerenkel. Ik vermoed dat een groep muggen gisterenavond daar een party hebben gehad want ik ben sinds vanmorgen in bezit van een kleine bal op mijn enkel. Het smeren van “na de beet”is vooral een psychisch hulpmiddel.
Op de terugweg willen we nog even naar de Silverfallen. Een watervalletje in de buurt. Helaas rijden we de foute route en staan we weer bij de b&b. Dan maar even uitstellen tot morgen. Bij binnenkomst komt Anna ons tegemoet en stelt ons ook voor aan haar zoon. We vragen of we internetverbinding kunnen krijgen en de zoon geeft ons het password.
Nu zit ik mijn verhaal te tikken op een Zweeds bankje in een lief huiskamertje met een snurkende Simon aan mijn zij en een snurkende Roger achter me in de slaapkamer.
Morgen op naar de watervallen, Kinnekullen (spreek uit sjinnekullen) en Skara (spreek uit Skaora).

8 jun, 22:27

Dag 8 in Zweden

Nadat de zoon des huizes, Christian, gisterenavond nog met ons gekletst heeft (politiek is een hot topic nu.De Zweden hebben gisteren gestemd) en ons heeft geholpen met tips en landkaarten, heb ik nog gekeken naar Midsummer Murders op dvd. Benen op de bank, chips in handbereik en Simon tevreden spinnend naast me.
Vanmorgen was ik weer op werktijd wakker en voor de zoveelste keer besluit ik dat geen tijd is om op te staan in mijn vakantie. Om negen uur staan we dan echt op en na een lekker ontbijtje, met grote zorg bereid (zelfgemaakte jams, eitje, kaas, groenten en broodjes) en na een praatje met Anna gaan we op weg.
Eerst rijden we naar Kinnekulle (spreek uit als sjinnekulle). Daar kun je helemaal de heuvel oprijden en bovenaan bevindt zich een restaurantje en een uitzichttoren. We kiezen eerst voor de toren. Als we aankomen staat er een man bij de deur die in gebrekkig Engels uitlegt dat het eigenlijk nog gesloten is maar dat we toch gewoon kunnen doorlopen. Na een stevige klim in de houten toren, met vele houten trappen, staan we boven en kijken over de gehele omgeving. Het meer is goed te zien maar nog steeds kun je de volle omvang ervan niet te pakken krijgen. Het landschap is hier wat platter, zo rondom het meer. En natuurlijk is er veel bos. We praten nog even met een Duitse toerist en lopen weer naar beneden. Daar antwoord ik aan een stel die in het Nederlands debatteren over de toegangsprijs dat deze 10 kronen bedraagt. Ze kijken me even verward aan en moeten dan lachen. Het zijn voor ons de eerste Nederlanders die we zien op deze trip en voor hen misschien ook wel. Dan wandelen we de rode route. Op de plattegrond zien we dat dit een tamelijk korte wandeling moet zijn. We zoeken de oerbomen in dit bos en we vinden ze. Prachtige oude bomen die volgens de beschrijving soms zelfs dateren uit de middeleeuwen! Uiteraard lopen we verkeerd en moeten we een heel stuk terug naar boven klauteren. Op de een of andere manier hebben we drie rode routes gelopen in plaats van een. Maar het is een mooie wandeling en we treuren niet. We hebben er wel honger van gekregen en duiken het restaurantje in. Volgens Christian een aanrader en hij heeft niet gelogen. Voor zo’n 8 euro (85 kronen) mogen we een flesje drinken kiezen, zoveel van het buffet opscheppen als we willen en daarna afsluiten met een kop koffie. Het is behoorlijk druk in het restaurantje en dat begrijpen we. Het buffet smaakt heerlijk; tomaten met uitjes, krieltjes gekookt of als salade, sla met bonen, radijsjes, rode bietensalade, meloen.
Met een goed gevulde buik rijden we richting Hussaby. Daar zien we een mooi oud kerkje staan. Met op het kerkhof een grote oude grafsteen, nog met runen erop. Als we een stukje verder lopen komen we bij de ruïne van een burcht. Men weet dat deze burcht van een bisschop is geweest en dat het gebruikt is tot in 1500. De rest zijn ze nog aan het uitzoeken.
Na dit stukje historie rijden we naar het volgende, slot Läckö (spreek uit als Lekkeu). Dit slot staat helemaal op het puntje van de oever aan het grote meer. We bezichtigen het slot dat een uitstalling bevat van oude wapens, servies, kleding en nog veel meer. Helaas mogen we geen foto’s maken hier.
En nog helaser (ja ik weet het, dat is geen woord) heb ik de videocamera op player laten staan en is de batterij leeg. Van vandaag dus geen stukjes film.
We eten nog een lekker ijsje na de slottour en gaan dan richting Skara (spreek uit als Skoara, soort tussenklank, tussen o en a in). Daar staat een middeleeuwse kerk en we zien nog wat meer oude gebouwen die in de middeleeuwen zijn gebouwd, met het typische koperbeslag op het dak.
Om de honger te stillen lopen we een pizzeria (Viktoria, jawel), annex kebabzaak binnen. Het is dit, of de pizzeria annex chinees aan de overkant…
We bestellen onze pizza en de man vraagt ons waar we vandaan komen. Hij is blijkbaar niet zomaar twee Nederlanders gewend in zijn zaak. De eigenaren spreken trouwens onder elkaar allemaal Arabisch.
Na een prachtige rit door het Zweedse landschap terug bij onze b&b komt Christian weer even bijkletsen. Hij is ook wel eens in Nederland geweest en is gek op poffertjes. Hij kan alleen geen recept vinden want hij weet niet hoe je het schrijft. Dat los ik voor hem op en ik zoek het recept op internet en vertaal het in het Engels.
Ik hoop dat de katten zometeen nog komen (er is ook nog een zwarte kat, die heb ik vanmorgen nog uitgebreid gepoemeld. Volgens Anna zou zij beter in een ouderentehuis kunnen wonen waar ze de hele dag bij mensen op schoot mocht liggen) want ik heb Whiskas snoepjes meegenomen.
Hier nog wat weetjes:
Zweden die op het platteland wonen gaan eigenlijk nooit uit eten. Te omslachtig en voor families ook te duur. Mensen in de stad gaan wel vaak erop uit, maar dus meestal voor pizza of ander afhaal eten.
Anders dan bij ons zijn hier de supermarkten elke dag open, van acht tot tien. Ook op zondagen en feestdagen.
Veel mensen hebben hier op hun auto twee of drie extra koplampen gemonteerd. En dat is te begrijpen met al die wegen zonder straatverlichting en loslopende elanden.
De borden met elanden zijn zo populair onder toeristen dat de regering overweegt om ze weg te laten halen. Ze worden heel erg vaak gestolen.
9 jun, 21:54

Dag 9 in Zweden

Jammer genoeg heb ik Simon en Esther (de zwarte kat) gisteren niet meer gezien. En heb ik ze dus niet meer kunnen verwennen met de meegebrachte whiskassnoepjes. Die geef ik vanmorgen dus maar aan Anna. Zij vertelt dat Simon beneden sliep en Esther op vakantie is. Dat wil zeggen, zij is een paar dagen op pad. Ik krijg opeens visioenen van Indy die, als we hier zouden komen wonen, dagen aan een stuk door de velden bossen struint, zich tegoed doend aan tientallen muizen. En ik maar thuis ongerust wachten. Maar voor de katten natuurlijk een fantastisch leven hier!
Vandaag besluiten we naar Tiveden te gaan. Dat is een nationaal park met flink wat wandelroutes. We zijn alleen wat lang blijven slapen dus we kleden ons snel aan en doen een wat sneller ontbijt. Anna moet naar de tandarts dus ook zij moet wat sneller weg dan normaal.
Rond half elf zijn we dan echt op weg en na een uurtje ofzo komen we in Tiveden aan. We parkeren naast wat andere toeristen die we druk doende zien met rugzakken, wandelschoenen en parka’s. Wij trekken ook onze wandelschoenen aan en doen het verder met onze stadskleding. Bij het bezoekerscentrumpje proberen we een kaart met wandelroute te scoren. Dit lukt, soort van. Een zwart wit foldertje met wat tekst en uitleg, wel in het Nederlands. De eerste keer dat we zoiets vinden. We starten de wandeling van 2 km. Dat lijkt kort maar dit gaat net zo’n wandeling worden als in Degerfors. Dat betekent, over boomwortels klimmen en tussen en over stenen stappen. Dit keer zijn we voorbereid met ons schoeisel en in de folder staat duidelijk dat het zwaar begaanbare wandelpaden zijn. Het eerste stuk lijkt inderdaad op de Degerforswandeling. Maar dan wordt het steeds gekker. Er moet over rotsblokken worden geklommen, wankele trapjes opgeklauterd worden en veel te smalle paadjes tussen de rotsen door gesjokt worden. En geloof het of niet maar onderaan helemaal verborgen in een spelonk lag een gastenboek! Roger heeft ons erin vereeuwigd natuurlijk. Net als ik in de camera sta te kletsen over de geweldig mooie eenzaamheid en dat we geen ziel tegenkomen worden we ingehaald door twee Duitsers. Dan komen ons nog drie Scandinavische dames tegemoet en een stukje verder stuiten we op een heel clubje vrolijke wandelaars. Om op het eind nog een groepje bejaarden in te halen. Wel respect voor deze laatste groep want ze waren duidelijk op gevorderde leeftijd en behielpen zich met nordic walking stokken uiterst behoedzaam over de rotsen.
Na deze heerlijke klimpartij kopen we in het winkeltje nog een boek over nationale parken in Zweden en ik kan ik het niet laten een elandsticker te kopen. Heel toeristisch, ik weet het.
De volgende stop is Hjo. Dat is een klein stadje aan het Väternmeer dat bekend staat om zijn houten huizen uit de 19e eeuw. We eten wat in een restaurantje in het stadsparken. Lekker, asperges met cantharellen, aardappelen en iets dat volgens mij schorseneren waren. Met de buik weer vol wandelen we door het park en bekijken de oude houten huizen met hun mooie versieringen. Hierna proberen we met de auto nog de spectaculaire watervallen te vinden die ongeveer 4km ten westen van Hjo moeten liggen. We rijden wat rondjes over grindwegen (waarop je overigens 70 mag rijden, hoe weet ik niet maar soit.) maar we vinden ze niet.
We geven het op en rijden terug naar de b&b. Van daar beslissen we dan maar in onze omgeving te wandelen. Anna geeft ons haar wandelkaart en vraagt bezorgd of we een telefoon bij ons hebben en haar nummer voor het geval we verdwalen en iemand ons moet komen oppikken. We bevestigen dit en gaan aan de wandel. We willen nog even de Silverfallen zien, dat zijn watervalletjes hier in de buurt. We volgen de rode wandelroute maar daar moet je je geen uitgebreide paden bij voorstellen. Meer een paaltje met een rood bordje dat je dwars door het veld, dwars door het bos, over stenen en over trapjes heen wijst. We arriveren bij de fallen en bewonderen ze. Het zijn eigenlijk meerder lagen rotsen die opeens recht naar beneden gaan en dus waarbij het water volgt. Na een half uurtje ofzo komen we weer uit het bos. Ik ben toch wel blij. Om half acht in de avond door het bos struinen ben ik als stadsmens niet gewend. We vervolgen onze weg en de wandeling blijkt uiteindelijk  wel een  uur of twee te duren. Blij en moe komen terug bij Anna die ons al bijna staat op te wachten. Ze vraagt of we zin hebben in koffie met brood en boter. We beginnen meteen te watertanden!
En we worden ook uitgenodigd mee te kijken met Anna en Christian naar de film War and Peace (tolstoj) te kijken. Maar dit laatste slaan we beleefd af. We moeten nog bedenken wat te doen vanaf morgen tenslotte.
Anna komt boven in ons huiskamertje met een hele kan koffie, broodjes, knäckebröd, kaas, jam en zelfgemaakte rabarbertaart. Wow! En op dit moment heb ik al diverse dingen geproefd. Zometeen nog maar zo’n stuk taart. Jammie.

Ow ja, ik zag vanmorgen een haas hier door de tuin lopen! het is dan wel geen eland maar toch. het was een aardig grote haas!
En ik weet inmiddels ook welk soort meeuw John Meeuw was; een grote mantelmeeuw.

10 jun, 10:22

Dag 10 in Zweden

Na een heerlijk ontbijt en gezellig praatje met Anna en eindelijk Simon snoepjes te hebben kunnen voeren gaan we nu weer op pad.Dit keer wordt het een eenmalige overnachting in het zuiden. Wat we daarna doen zijn we nog niet over uit.
Geen idee of we internet hebben vanavond dus als jullie niks van mij lezen, dan niet.

11 jun, 14:13

Dag 10 in Zweden

Vlak voordat we vertrekken vanuit de b&b komt Anna nog even naar boven. Ze staat op punt om zelf weg te gaan en komt dus afscheid nemen. We krijgen allebei een dikke knuffel van haar. Als we daadwerkelijk met onze tassen beneden staan komt Christian ook aanlopen. Hij geeft ons een hand en helpt mij met het dragen van de tas. Dan geeft hij nog wat laatste bezienswaardigheden tips en stappen we in onze auto.
Het blijkt verder rijden dan we denken en in plaats van de gehoopte aankomsttijd van twee uur, wordt het vier uur. We arriveren bij een aantal gebouwen die een voormalig klooster zouden kunnen zijn geweest. Daarachter staat een groot soort villa en als je de bocht omrijdt kom je uit bij een krakkemikkig scheef mooi oud huis. We zetten de auto neer en zoeken links en rechts de mevrouw die Roger via de telefoon heeft gesproken. We vinden echter nergens een teken van leven. Dan belt Roger nog maar een keer. De mevrouw komt daarop snel aanlopen. Ze laat ons binnen in het scheve huis en legt alles uit. We zijn vannacht de enige gasten dus dat is wel leuk. Het is een echt geheimenhuis, met allemaal kamertjes, hoekjes en gaatjes. De mevrouw vraagt of we cash betalen of met creditcard. Ik bied aan de creditcard te gebruiken en we lopen met haar mee naar de grote villa. Het blijkt dat ze niet goed weet hoe het apparaat functioneert en zelfs met onze hulp komen we er niet uit. De kaart wordt niet geaccepteerd. We geven haar alvast het grootste deel van de overnachting cash en beloven haar de rest te geven als we terugkomen van het eten en het pinnen. Ze vraagt nog of we wel genoeg benzine hebben enzo. Volgens mij denkt ze dat we op onze laatste centen aan het rondreizen zijn maar we beloven haar dat het allemaal in orde is. We gaan op weg naar Trelleborg en daar vinden we een pinautomaat en een lekker restaurant. Ik eet een quornschotel met gebakken aardappelen en Roger heeft gerookte zalm. We tanken nog even en tuffen terug met de beloofde rest van de cash voor de mevrouw.
Helaas kunnen we maar 1 nacht hier blijven want vanaf morgen is het scheve huis volgeboekt. Bij nader inzien vinden we dat niet erg want er blijkt geen internetverbinding. Tegen de tijd dat jullie dit lezen lopen jullie dus alweer hopeloos achter.
Nou, nog even wat Zweedse dingetjes dan. Eerst nog woorden. Öppet (spreek uit als uppet) betekent open.Tack is dankjewel. Hejdao is hoie. Mos is aardappelpuree. Er is hier een dorp dat Vreten heet, ook wel geinig. En je kunt hier naar het Bilmuseum. Nu mogen jullie raden wat dat is.

Supermarkten zijn hier niet alleen lang open, ze zijn ook gigantisch groot. Dat moet ook wel want als je op het platteland woont kun je niet even dagelijks een boodschap doen. Je vindt dus allerlei zaken in grote verpakkingen. De Zweden houden ook van een gokje, bij elke grote supermarkt vindt je alle soorten gokformuliertjes. De post is een apart verhaal. De postbode rijdt in een bestelautootje met het stuur aan de rechterkant. Zo hoeft hij niet uit te stappen. Hij hoeft het raampje maar open te draaien en zijn hand uit te steken. Iedereen op het platteland heeft aan het eind van de oprit zijn brievenbus staan. Het zou anders geen doen zijn om al die boswegen en zandpaden in te rijden. Van Monika begreep ik dat ze door de week elke dag post krijgen maar in het weekend niks. Ook de post die je wilt versturen stop je gewoon in je eigen brievenbus. Dan neemt de postbode het meteen mee. Als er een pakje voor je is neemt hij die ook mee en zal bij je aanbellen. Ben je niet thuis dan heb je pech en moet je het ergens op een postkantoor ophalen.

dag 11 in Zweden

11 jun, 19:40
Om vijf uur constateer ik dat ik dringend moet plassen. Als ik eindelijk toegeef aan mijn natuurlijke driften en mijn ogen open blijkt het al klaarlicht te zijn.
Bij terugkomst in bed ligt Roger op zijn meest lieftalligst ontzettend te snurken. Dat betekent dat ik geen oog meer dicht zal doen en ik verhuis mijn beddengoed naar de woonkamer. Om negen uur gaan mijn ogen opnieuw open en sta ik voor de echt op. Roger huppelt al rond en maakt koffie voor ons. We vertrekken na het ontbijt naar Ales Stenar. Dit is zeg maar de Zweedse variant van Stonehenge. De Vikingen bouwden begraafplaatsen door stenen rechtop te plaatsen in de vorm van een schip. Dit is een van de grootste en best bewaarde plekken en dus gaan we het bekijken. Het kost ons eerst een aangename wandeling van een kwartiertje en dan staan we bovenop een heuvel met uitzicht op zee. De stenen staan trots rechtop in de wind. Het is een mooi zicht en als je bedenkt hoe oud deze plek al moet zijn wordt je  even stil. Er zijn wel toeristen aanwezig maar gelukkig geen honderden die achter elkaar aanschuifelen zoals in Stonehenge. Ook staan er geen hekken om de stenen. Een simpel bordje met de vraag om niet op de stenen te klimmen en de koeien die het gras onderhouden niet lastig te vallen. Enige nadeel hiervan zijn de mooie grote koeienflatten her en der verspreid.
We wandelen terug en rijden naar Ystadt. Dit is een mooi plaatsje met flink wat middeleeuwse huisjes in het centrum. Het hele dorp telt maar zo’n man of 16.000 maar het oogt er gezellig en levendig. We drinken een kop koffie en eten een hip broodje in een veel te duur modern koffiehuis. Monika had ons eerder al verteld dat de Zweden graag uitgebreid en warm lunchen en overal zie je studenten die cool lopen te zijn met dure koppen koffie.
Na Ystadt gaan we terug naar Trellenborg. We lopen het eerste beste hotel in en vragen of ze een kamer vrij hebben. Dat blijkt geen probleem en voor nog geen 70 euro hebben we een driesterren, origineel sneu en treurig hotel. Maar dat maakt niks uit, het is maar voor 1 nachtje. Dan trekken we eropuit op weg naar een mini Archeon. Het is een nagebouwd Vikingdorp. Het blijkt wat zoekwerk te zijn maar uiteindelijk komen we goed terecht. Het is intussen toch echt gaan regenen en het Vikingdorp ligt aan de kust zodat het ook winderig is. Maar dat mag de pret niet drukken en enthousiast onderzoeken we elke vikinghuisje dat we tegenkomen. We praten ook met de aanwezige Vikingen die net als in het Archeon echt overnachten in het dorp. Alleen in de winter is het dorp gesloten. Er zijn wel mensen die het geprobeerd hebben en men heeft geconstateerd dat het in principe kan, maar prettig is anders. Er is maar 1 huis een beetje warm te houden maar de meerderheid tocht aan alle kanten.

Men heeft zelf brood gebakken en we mogen een stukje proeven. Het smaakt prima!
Dan rijden we terug naar Trellenborg en winkelen nog wat. We eten bij een Wook house. Dat is de Zweedse versie van een wokrestaurant. Dit is trouwens de eerste stad waarbij we zoiets vinden. We krijgen vietnamese loempiaatjes als voorgerecht en mogen er zelf een sausje bij kiezen. Het hoofdgerecht is een rode curry met groenten en noodles of rijst. Het smaakt allemaal uitstekend en met een volle buik strompelen we uit het restaurant. Dan sprinten we nog even de supermarkt in. We laden wat Finns Crackers in. Een soort dunne crackertjes die we bij Anna hebben gegeten en waaraan we verslaafd zijn geraakt.
Nu zit ik op bed van ons muffe hotel en ga zometeen lekker douchen in een halfpersoons cabine. Morgen even bedenken wat we precies gaan doen maar waarschijnlijk gaan we naar Taastrup, het hotel dat we de 1e dag hebben aangedaan en vandaar uit een bezoek brengen aan Kopenhagen. Dat betekent dag Zweden en hallo Denemarken!

dag 10 in Zweden, geplaatst op dag 11 (verbonden met internet via mac donalds, toch ergens goed voor)

Dag 12 niet meer in zweden, maar onderweg
We worden wakker in ons sneue hotelletje en worden nog depressiever van het ontbijtbuffet. En alsof dat nog niet genoeg is zien we op tv een mevrouw vrolijk voor de weerkaart staan die alleen maar donderwolken toont. En jawel, het heeft de hele nacht al geregend en het ziet er niet naar uit dat het snel zal stoppen. We surfen voor overnachtingen in de buurt van Kopenhagen maar voor beneden de 150 euro is niks te vinden.
En ach om door Kopenhagen in harde wind en stromende regen te rennen..
We gaan ons geluk verderop zoeken. Roger weet een geweldig interessante slag die heeft plaatsgevonden in het Teuteborgerwald. Ik geloof hem onmiddellijk en nu zijn we dus op weg. We lunchen even bij Mac, want gratis internet. Onderweg zijn we twee bruggen overgegaan met een enorme zijwind zodat Roger echt moeite had (en niet als enige) om de auto recht op de weg te houden.
Zometeen weer terug de weg op om Denemarken te verlaten en te arriveren in Pension Wortmann die we via het net hebben gevonden. Of we daar nog kunnen surfen is de vraag maar we zullen weer zien!
14 jun, 15:50

Dag 14, in Duitsland

Vanmorgen wakker geworden na een heerlijke nacht slapen. Om negen uur zitten we aan het onbijt. We ontmoeten eindelijk de pensioneigenaresse en we vragen haar of zij weet hoe we bij de Varusslag komen. Zij weet het niet maar ze vertelt dat de mensen een tafel verder het wel weten, zij zijn er gisteren geweest.
De mensen weten het inderdaad. De vrouw vertelt dat we geluk hebben. Dit weekend is er een herdenkingsweekend. Het is dit jaar namelijk precies 2000 jaar geleden dat de slag heeft plaatsgevonden. Daarom zijn er dit weekend daadwerkelijk kampementen opgezet, een Romeins en een Germaans kampement. De man komt met een kaart aangelopen en legt ons uit waar we de plek kunnen vinden.
We rijden er naar toe en blijken niet de enige bezoekers. Een lange rij auto’s heeft zich al gevormd maar de Duitsers zijn zoals altijd goed georganiseerd en we worden naar een veld een stuk verderop gestuurd. Daar zijn genoeg parkeerplekken en als de auto staat lopen we via het bos naar de entree. Eerst kijken we binnen in het museum rond. Hier wordt een en ander verduidelijkt over hoe de Germanen leefden, met en tegen de Romeinen. Daarna lopen we naar buiten. Een lange rij eet en drinkkraampjes staan al klaar. Daarachter is een grote toren te zien waarin de tentoonstelling over de Germanen verder gaat. Ook kun je bovenin de toren klimmen en uitkijken over waar het slagveld is geweest. Als we weer verder wandelen komen we bij het kampement uit. Een enorm veld met overal tenten, mensen en soldaten. Romeinen die druk oefenen op marcheren en Germanen die wat meer ongeordend te werk gaan.
Tegen kwart voor twee lopen we richting plek waar de slag gaat plaatsvinden. Er blijken veel te veel bezoekers voor de tribune en zelfs de staanplekken naast de tribune. Dus moeten we nog een stuk verderop staan en dan nog een hele tijd wachten in de brandende zon. Als het spektakel gaat beginnen krijgen we eerst een iets te lange inleiding van drie verschillende mensen. De laatste is een historicus met ongetwijfeld veel kennis maar geen idee van interessant en duidelijk presenteren. Aan onze kant verstaat niemand de man en na een tijdje beginnen mensen te klappen als protest. Niet lang erna start dan toch de slag zelf. Jammer genoeg heeft men het niet handig aangepakt. De historicus legt bij iedere slag uit wat het verloop is maar omdat we dat niet kunnen horen moet je maar raden hoe het komt dat de Romeinen iedere keer weer op dezelfde manier in de pan worden gehakt. De slagen zelf zijn wel erg leuk om te zien en de spelers leven zich helemaal in in hun rol.
We gaan iets eerder dan het einde weg omdat we honger krijgen en voor de meute bij een eettentje willen zijn. We eten zowaar lekker, noodeln met groenten en penne met kaassaus. Dan nemen we nog een laatste kijkje in het museum en rijden richting Osnabrück. Niet omdat we denken dat hier iets erg leuks te beleven valt maar gewoon om nog even een stad in te gaan. We duiken een terras op en nemen een lekkere kop koffie. Dan bekijken we het centrum en dat blijkt verrassend mooi. Er is nog een echte oude, middeleeuwse binnenstad. Mooie vakwerkhuizen, goed bewerkte kerken en kronkelende straten maken van deze stad de moeite waard.
Uiteraard lopen we ook nog een boekwinkel in en komen niet met lege handen eruit.
Rond half zeven willen we toch nog een hapje eten en komen uit bij een eetgelegenheid die ons kartoffelen met kräuterquark serveren. Twee uit de kluiten gewassen aardappelen met kwark voor nog geen 4 euro, die we met de beste wil niet opkrijgen.
Dan gaan we terug naar ons pension, voor een laatste nacht op onze tocht. Morgen gaan we lekker naar huis. Hoezeer ik ook nog zes rondjes door Zweden had willen maken, ik mis ook mijn huis. En natuurlijk mijn katten. Ook al weet ik dat ik hen meer mis dan zij mij, ik zal blij zijn om ze weer lekker te kunnen poemelen!
Al met al, Zweden is ons zeker niet tegen gaan staan. Ergens was het jammer dat we naar het zuiden zijn getrokken want dat was niet ons ding. Beter was geweest nog ergens bij de meren of in de buurt van Stockholm gekeken te hebben. Maar ach, dan is dat voor een volgende vakantie.
We hebben Zweden vooral ervaren als een open, ruim en groen land. Met veel regeltjes, maar eigenlijk niet meer als we gewend zijn.Met inwoners die vriendelijk en enthousiast zijn als je ze vertelt in Zweden te willen komen wonen. Met mooie houten huizen, met prachtige bossen en gezellige steden.
Beslist nog een keer terug!

Article by Monica Dols

Monica Dols Dieren, kinderfeestjes, cultuurhuisheerlen, evenementen, creatieve dingen bedenken, positief, organiseren. Monica Dols tagged this post with: , Read 132 articles by

Email

Categories

Like us

Afgrond Archief

Better Tag Cloud