Op de een of andere manier werd ik bij al die aankondigingen over deze avond toch nieuwsgierig. Was het de overkill aan reclame? Of de prikkeling die de beschrijving van de avond gaf? Of was het gewoon tijd voor een nieuw Afgrondstuk.
Het maakte ook allemaal niet uit want ik ging erheen. Helaas dachten niet veel meer mensen er zo over. De zaal was nagenoeg leeg toen ik binnentrad. Arme zangeres Nienke concludeerde al dat het aan haar moest liggen. Dat leek me wat sterk uitgedrukt voor iemand die nog niet eens het podium had betreden. We wachtten nog een tactisch half uurtje en toen mocht Nienke aftrappen.
Laat me duidelijk zijn, Nienke heeft een prachtige stem. Maar ik was niet onder de indruk en vroeg me voortdurend af waarom. Was het de electronische piano die het deed overkomen als een winkelcentrummuziekje. Of was het Nienke zelf die zo geconcentreerd de toetsen leek te spelen dat ze bijna vergat op tijd in te zingen. Of waren het de nummers, vooral de keuze van de covers, die vlak leken gemaakt. Ik denk dat als Nienke gewoon een band regelt ze veel beter zou overkomen. De covers zouden dan al muzikaal sterker kunnen klinken en Nienke zou zich kunnen concentreren op het zingen. En het publiek vermaken.
Na een kleine pauze volgde de band waar “iedereen” voor gekomen was; Major Tom. Deze jonge band heeft de afgelopen tijd toch aardig wat media aandacht gekregen. Waarom er dan niet een zaal vol schreeuwende mensen was, verbaasde mij. 3 voor 12, optreden in Paradiso, de 3FM stage, Giel Beelen. Major Tom was er geweest, had er gespeeld. En nu moesten ze het doen met een zielige amateur-schrijfster van het onbekende afgrond.org
Hoe onterecht dat is, bewezen ze binnen 1 minuut. Major Tom stoomde onze oren in en via de gehoorbuisjes versplinterde de muziek zich in onze bloedvaten, hersenen en hart. De nummers bouwden op, golfden omhoog en stuwden zich van het podium af richting publiek. Gitaarrock is te simpel uitgelegd. Doet tekort aan deze mannen. Major Tom moet je niet alleen horen, Major Tom moet je beleven.
Een nieuwe Deus heb ik al gehoord. Dat kon ik nu niet direct zeggen, Dat wilde ik ook niet zeggen. Major Tom moet vooral zich zelf blijven. Niets aantrekken van vergelijkingen, niet weglopen met mediatypes of over-gehypte dj’s. Maar origineel, plezier makend, en plezierig klinkend verder gaan.
Zelfs Lex kwam na afloop het podium op en riep: Eindelijk heeft Sjonnie eens een band gehaald die IK ook echt goed vind!
Foto: Sjonnie Mobers
Dieren, kinderfeestjes, cultuurhuisheerlen, evenementen, creatieve dingen bedenken, positief, organiseren.
