Crisistijd in praktijk 2

Dit is de wordt vervolgd van pasjesperikelen. De vorige keer  was ik drie weken bezig met het verkrijgen van een nieuw pasje en een pincode die tezamen ook nog eens zouden functioneren. Het resultaat zou dus moeten zijn dat ik inmiddels fluitend richting automaat loop en met een glimlach op mijn gezicht geld uit de muur trek.
Niets is echter minder waar. Mijn pasjesperikelen gaan gewoon voort.
Na pasjesperikelen deel 1 zat ik dus te wachten op wederom een nieuwe pinpas. Na een week wachten arriveerde echter geen nieuwe pas. Ik belde dus met de ingbank, klantenservice. “Oow, mevrouw, neen, ik zie hier geen aanvraag voor een nieuwe pas. Maar ik ga dat nu voor u in orde maken hoor”.

Je begrijpt dat deze laatste zin al enigszins sceptisch door mij werd ontvangen. Maar goed, gelaten drukte ik mijn mobiel uit en wachtte af.

De week erna? Geen pas. Het nummer van de klantenservice verscheen inmiddels al in beeld van mijn mobiel zodra ik een cijfer intikte. Weer ging iemand het voor mij nakijken. Ook zij kwam weer terug aan de lijn met de mededeling dat er een nieuw pasje aan zou komen.  Ik vroeg nog: is er iets fout gegaan dan? (je moet wat om jezelf nog enigszins te amuseren in dit soort situaties nietwaar). Waarop ze nogal kregelig antwoordde dat er inderdaad iets was fout gegaan. Niet dat er  nu een uitgebreid excuus volgde en een gedegen uitleg over waar die fout dan zat of wat de oorzaak was. Nee hoor, je moet als klant van de ing bank maar gewoon denken: ach fijn, ze vragen een nieuwe pas aan en dan komt het allemaal goed.

De week erna? Het is niet eens meer leuk om te raden. Geen pas. De mevrouw die ik dit keer eraan kreeg werd al even geïrriteerd als mij. Het was natuurlijk ook erg vervelend voor die mevrouw om zo’n lastige klant aan de lijn te krijgen.  Een heel callcenter vol mensen maar jij krijgt altijd net die klanten waarbij een hoop dingen fout gaan. Typisch.

Deze mevrouw bood me wel net weer iets meer hoop dan haar voorgangers want zij vertelde me dat de huidige pas ook nog helemaal niet was geblokkeerd. En dat was toch echt nodig om een nieuwe aan te vragen. Ze maakte dat meteen in orde. Mijn cynische antwoord hierop beantwoordde ze met de enigszins hoopgevende opmerking: ik geef u mijn naam. Als u nou volgende week weer geen pas heeft ontvangen, dan kunt u rechtstreeks naar mij vragen.
Dit bood perspectief. Niet dat ik de illusie had nu een pas te ontvangen. Maar in ieder geval zou ik dan gezellig samen kunnen klagen met haar dat het me toch wat was bij die bank. Dat we een soort bonding zouden kunnen creëren en zij haar hart bij mij zou uitstorten hoe ellendig het was om te werken voor een bank die schijnbaar zijn klanten niet zo hoog in het vaandel heeft staan.
Ach, een mens heeft zo zijn eigen dagdromen als hij in rare situaties verkeerd.

De week erna? Hoera, ik mocht gaan beginnen met de bonding! Ik belde maar werd meteen weer teleurgesteld. De betreffende mevrouw was niet aanwezig. Sterker nog, dit keer werd ik drie keer doorverbonden, met drie verschillende mevrouwen.

De eerste mevrouw zei: Ja ik zie het, uw pas is geblokkeerd! Waarop ik antwoordde: Jaaa, en de nieuwe pas? Ze viel even stil en zei: Ow, ik zie hier helemaal niets van een nieuwe pas. Maar ik verbind u even door. De tweede mevrouw vroeg me nog of ik verhuisd was. De derde mevrouw zag dat er een rekening was opgeheven, of ik daar iets vanaf wist. Nee niet echt. Tenminste, tijdens een van mijn belsessies had ik wel gevraagd om een formulier voor het opheffen van een rekening. Dat was nog een gezamenlijke rekening met mijn ex (beide moeten dan tekenen voor opheffing en dus moet je daar een formulier voor krijgen). Dat de rekening, zonder onze beider handtekening al was opgeheven vond ik een opzienbare service.  Toen ik dit uitlegde aan mevrouw drie zei ze: “o”
En dat was het. Ik moet zeggen dat me dat nogal onrustig maakte. Ik kreeg het gevoel dat er een heleboel mis ging op dat callcenter en dat zij dat allemaal kon zien op haar scherm.  Niet dat ik nog verrast kon worden eigenlijk, dacht ik er nog achteraan.

Fout, want onmiddellijk erna zei mevrouw drie: “ik ga nu meteen een nieuw pasje voor u aanvragen en een nieuwe pincode, want helaas kunt u uw oude pincode niet meer gebruiken”.  Mijn schoenen ploften op de grond. Het lukte me nog te antwoordden dat ik allang mijn oude pincode niet had, inmiddels alweer een nieuwe had ontvangen en dat deze het ook niet deed.

Maar ze wist me nog 1 keer te vangen. “ok mevrouw, nou ik ga het allemaal voor u in orde maken. En omdat het zo vervelend voor u is ga ik dit KOSTELOOS voor u regelen”.
Mijn kin viel op tafel.

Week 8 en wordt vervolgd