A night in the Woods

Pas geleden kondigden we het aan; a night in the woods. En nu is het alweer voorbij. Zo gaat dat met leuke events. Uiteraard ging de Afgrond een kijkje nemen in het Aambos om te zien wat de jongens en meisjes (zijn er ook meisjes bij?) van stichting Spat en hun hulptroepen bedacht hadden. Foto’s: Anita Hondong

Het programma bestond uit vijf verschillende dj’s.  Om zes startte de eerste en tot tien uur zou er muziek gedraaid worden. Er waren hapjes en drankjes voorzien. Van tien tot twaalf werd vervolgens de film “lock, stock and barrels” gedraaid. Na afloop werd er in het Aambos opgebroken en verplaatste het feest zich naar café Bluff.

Zes uur was voor mij persoonlijk net iets te vroeg. Mijn bord met warm eten moest nog worden weggewerkt. Maar rond kwart voor zeven/zeven uur wandelde ik samen met een vriendin het terrein op.

Men had van te voren aangegeven, dat als je een deken meenam, je een gratis consumptie zou ontvangen. Nu was ik ’s middags bij mijn moeder geweest en zoals elke goede moeder betaamt, had zij een prachtige picknickdeken, compleet met folie aan de onderkant zodat de deken geen vocht zou doorlaten. Met dit geruite exemplaar onder mijn arm liep ik naar binnen. Die consumptiebon ontving ik en verder betaalde ik keurig mijn tien euro entree.

Mijn vriendin en ik werden voorzien van een mooi “spat”bandje en we konden het terrein op.

Blijkbaar waren er mensen nog aan het avondeten bezig want druk was het niet. Er zaten een paar mensen met kinderen en er hingen wat verloren mannen aan de bar.

Het terrein zag er wel gezellig uit. Een drankstand, het filmscherm stond al klaar en om de hoek een dj’stand.Gelukkig waren er al enkele bekenden en dus schoven wij aan. Onze professionele picknickdeken werd uitgespreid en we ploften neer. Tijd voor een biertje.

Er werd gezellig gekletst. De kinderen renden rond om bekers op te halen (immers, bij 15 opgehaalde bekers waren er zakjes chips te verdienen). De muziek klonk lekker.

Rond half negen werd het al aardig druk. De lege grasplekken werden gevuld en mensen liepen vrolijk het terrein rond, van bekende naar bekende.De dj’s wisselden elkaar af, net als de muziek. De biertjes vloeiden rijkelijk. En de stemming steeg. Er was een deken die de prijs won; meest originele deken van de avond, een heuse twisterdeken. Jammer dat er geen prijs was voor; de meeste bewoners van 1 straat. Dan had onze straat namelijk glorieus gewonnen. Er werd gepraat, gelachen, gedronken en iemand riep nog: dit is gewoon Femina in het bos! (ze was nogal veel oude femina-bekenden tegengekomen).

Zo werd het later en donkerder. Dat betekende bijna tijd voor de film. Maar dat betekende ook dat de bierconsumptie zijn tol eiste en we vaker moesten plassen. Helaas waren de toiletten in het bos niet voorzien van enig licht. En dat was een uitdaging. Ik weet niet of er vrouwen in de organisatie zaten maar ik betwijfel het. Zij hadden het belang van dit praktische probleem zeker onderkend. De plassende vrouwen bedachten allerlei creatieve manieren voor het plasprobleem; ze hielden voor elkaar de deur op een kiertje zodat er nog een straaltje licht doorheen kwam. Ze namen hun mobieltje mee en drukten voortdurend op het schermpje tijdens de plasbeurt. Maar lieve Spatmannen, om spatten te voorkomen op de plee, volgende keer simpele theelichtjes met een ledlampje erin (bij de action verkrijgbaar) en het is opgelost.

Ander minpuntje: er werd van tevoren gesproken over hapjes. Maar als vegetariër was er niet echt iets te vinden. Wellicht ook even naar kijken volgende keer.

Gelukkig had ik al gegeten maar er waren een paar mensen die naar de stad gelopen zijn om een frietje te scoren.

Om tien uur startte dan echt de film. Een coole cultfilm. Maar ik kon me er niet op concentreren. Dat kwam omdat we van tevoren een paar uur gezellig hadden zitten kletsen en drinken. En we dus niet echt in de stemming waren gekomen voor twee uur stil naar een film kijken, hoe cool ook.

We bedachten nog te gaan tellen hoe vaak mensen ons zouden gaan “shhht-en” maar mijn licht dronken buurvrouw en ik besloten toch maar rond elf uur, andere mensen hun filmmoment te gunnen en naar huis te gaan.

Ik hoorde van mijn overbuurman dat hij de film op dvd heeft thuis, dus die ga ik dan nog wel eens lenen.

De afterparty in café Bluff heb ik daarmee ook gemist. Ik weet zeker dat het daar nog lang gezellig is geweest!

Al met al een zeer geslaagde avond. Gezellig, superleuk nieuw initiatief!

Negatief puntje: het kostte me twintig euro om met een deken op een grasveld te gaan zitten en vijf biertjes te drinken. Dat is niet goedkoop. Hoezeer ik ook begrijp dat het scherm, de standjes enz. geld kosten en dat ergens van moet worden betaald.

Ik mocht geen hapjes meenemen terwijl er niet veel hapjes, en zeker geen vegetarische, te krijgen waren.

Maar ik juich het initiatief toe en volgend jaar kom ik gewoon weer mijn spatbandje kopen.