Passie voor Prince – Francine Pelzers

Even voorstellen: Francine Pelzers. Communicatie adviseur bij de gemeente Heerlen. 48 jaar. Een partner en een zoon. En een heel groot fan van Prince. Foto’s: Anita Hondong

Hoe het allemaal begon: Begin jaren 80 woonde ik in Maastricht. Daar kwam ik regelmatig in café au Lait. Een soort Femina van Maastricht. Daar werd alternatieve muziek gedraaid en dus ook het nummer 1999 van Prince. Dat was mijn kennismaking. Later kwam de film uit; Purple Rain. En in 1986 ging ik voor het eerst naar een concert. Toen sloeg de spreekwoordelijke bom in, vanaf dat moment was ik verkocht! Concerten van Prince zijn zo totaal anders dan gewoon een cd beluisteren. Het is een totaalbeleving. Een “big party”. Er is veel interactie met het publiek en de sfeer is fantastisch!

Vanaf die tijd ben ik dus fan. In 1987 ging ik al naar twee concerten. En zo groeide dat elk jaar. Steeds meer concerten, steeds meer muziek van Prince. Het zijn de kleinere shows die me het meeste boeien. En ook de aftershows. De grotere, (stadion)optredens zijn wat meer van hetzelfde. Een soort standaard repertoire. De kleinere shows zijn heel afwisselend. Altijd anders. Je weet ook nooit wat hij nu weer gaat doen. Dat maakt het soms moeilijk kiezen. Bij drie shows kunnen alle drie de optredens enorm verschillen. Ik heb zelfs meegemaakt dat hij twee verschillende soorten bands meeneemt. En  dus kies ik soms maar alle drie de optredens.  

Men weet op het werk dan ook dat ik een enorme Prince fan ben. Ik zeg altijd; ik ben ontzettend flexibel, behalve als het over Prince gaat. Zijn verrassingsshows, daar probeer ik dan toch altijd iets voor te regelen. Dan sms ik mijn collega’s of het goed is als ik wat later op het werk verschijn de volgende dag. Ik koop niet alles, wel heel veel. Uiteraard heb ik veel cd’s en bootlegs, maar ik ben wel wat selectiever geworden. Natuurlijk ook omdat ik al zoveel heb gekocht.

Ik ben niet iemand die haar kamer vol heeft hangen met Prince posters e.d. Ook hier geldt; alleen als het bijzonder is. Ik weet nog dat er in 86 in de platenzaak een kartonnen bord stond met de aanprijzing van de nieuwe cd. Dat bord moest ik wel hebben. Ik weet niet hoe vaak ik ben teruggegaan naar die platenzaak met de vraag het bord te mogen kopen. Uiteindelijk heb ik het gekocht. Waarschijnlijk omdat de eigenaar gek van me werd.

Ik bezit een dik boek, al enkele jaren, waarin is beschreven wat Prince allemaal heeft uitgebracht. Daar zou alweer een nieuw dik boek over kunnen worden geschreven. Een echt aantrekkelijke man vind ik Prince niet. Maar hij heeft wel enorme charme. Zijn lengte zou voor mij een probleem zijn, voor zover ik weet is hij maar 1.58. Daar gaat het mij ook niet om. Het is zijn charisma, zijn muziek, en zijn fantastische live optredens. Een keertje heb ik Prince op straat zien lopen. Normaliter wordt hij rondgereden in een auto. Ook al is het maar een klein stukje van de concertzaal naar het hotel. In Montreux zag ik hem. Hij liep opeens vlak langs mij, omringd door bodyguards. Ik kon het niet laten om: Hello Prince te roepen. Hij keek en lachte even naar me. Toen was het moment alweer voorbij. Maar dat vind ik dan toch weer erg leuk.

 Ik bezoek veel concerten en lig ook uren voor de deur om kaartjes te bemachtigen. Ik weiger echter mee te werken aan de zwarte markt. Heel typisch iets voor Nederland ook. In andere landen kan ik altijd redelijk goed aan kaarten komen, in Nederland wordt er al heel snel door handelaren kaarten opgekocht en veel te duur verkocht. Hoe verleidelijk het soms ook is als ik geen kaarten heb kunnen kopen, dat gaat me dan te ver. Het is meestal wel zo dat het me lukt om kaarten te kopen. Ik laat dat ook niet snel over aan anderen, ik wil dat zelf regelen.

Over het privéleven van Prince is weinig bekend. Ik lees de interviews en dergelijke, dus wat ik weet is dat wat algemeen bekend is. Het is een tamelijk afstandelijke man. Ook tijdens concerten merk je dat. Maar ik heb wel het idee dat hij losser is geworden door de jaren heen, relaxter. Het is een eigenzinnige man, maar altijd creatief bezig. Altijd muzikaal bezig. Ook al hoorde de massa weinig van hem gedurende een aantal jaren, hij was toch altijd volop bezig met muziek en projecten. Met het schrijven van nummers voor zichzelf, of het in de markt zetten van nieuwe, jonge artiesten. De tijd dat hij onder het juk van de platenmaatschappij zat is voorbij. Hij kon het niet meer verdragen dat een maatschappij zelfs zijn naam bezat en hij die dus niet meer mocht gebruiken. Dat maakte het wel lastig, zijn symbool werd zijn naam. Maar omdat mensen dat niet konden uitspreken werd het al snel TAFKAP. Gelukkig mag hij tegenwoordig gewoon weer zijn eigen naam dragen.

Zijn muziek neemt hij in eigen beheer op. Hij sluit alleen nog deals met maatschappijen om zijn cd’s te kunnen verkopen. Prince was ook een van de eerste artiesten die zijn muziek online verkocht. En toen iedereen muziek online ging verkopen, stopte hij er juist weer mee. Nu gaat hij het toch weer doen. Ik kan me nog herinneren dat hij zou optreden bij een Ivo Niehe show. Uiteraard zat ik in het publiek. Maar het werd een chaotische dag. Na 1 nummer wilde Prince niet meer spelen. Iedereen werd langzaam al de zaal uitgestuurd. Toen bleek dat hij alsnog verder zou spelen, dus moest iedereen weer terug op dezelfde plek ivm de opnames. Daarna zou het misschien niet worden uitgezonden, uiteindelijk is het toch uitgezonden. Het is zijn eigenzinnigheid, zijn tegendraads zijn.

Door de jaren heen kom ik natuurlijk regelmatig dezelfde Prince fans tegen. Het zijn mensen die ik zo in het dagelijks leven niet of nauwelijks spreek. Maar tijdens de concerten zeggen we elkaar gedag of maken we een praatje.Zo gebeurde het ook dat we in een hotel in Montreux zaten dat vol bleek te zitten met Nederlandse Prince fans. Niet op elkaar afgestemd, maar toevallig. Montreux was zo’n typisch bijzondere gebeurtenis. In een auditorium, drie concerten en alle drie anders. Ik heb zelfs getwijfeld toen er geruchten gingen over een aftershow waarvan de kaartjes 250 euro zouden gaan kosten. Zou ik er dat voor over hebben? Zoals ik hier nu zit denk ik, nee, ik had het niet gedaan. Maar toen, die avond, na een top-optreden? Ik weet het niet, misschien….