Barcode door de ogen van Laura

Mijn naam is Laura. Ik ben advocate van beroep. Ik ben getrouwd met Peter en samen hebben we drie kinderen. Mijn werk is mijn alles. Peter verveelt me maar scheiden is geen optie. Ik vind dat we veel te goed functioneren als team. Vanavond heb ik een date met Martin. We hebben afgesproken in een club. Foto’s: Anita Hondong

Als ik de club binnentreed denk ik, “wat doe ik hier, dit is een ordinaire bar”. Het is er donker en het oogt allemaal wat louche. De mensen zitten rond tafeltjes met een bescheiden lampje. Ze dragen een koptelefoon en lijken ingespannen te luisteren. Soms lacht er iemand naar iemand anders. Een totale vreemde, tegenover hem of haar aan datzelfde tafeltje. Besmuikte blikken. De tafels staan nog vol met diverse flesjes en glazen. Ruimt hier niemand op?

De barman loopt rond en vraagt of men iets te drinken wil. De bar is beperkt. Er is bier, rode wijn of witte wijn. Alles kost 2,50. Wat een vreemde club. Waar ben ik hier beland? Martin interesseert me eigenlijk al niet meer. Hij lijkt ook ongemakkelijk, hij schuift op zijn stoel heen en weer en kijkt heimelijk naar een andere tafel, naar Simone. Mij maakt het niet uit. Tegenover mij zit Bo. Hij is eigenlijk met Sascha maar dat lijkt ook niet echt een succesverhaal. Ik lonk een beetje met Bo en dat schijnt hij wel leuk te vinden.

De vrouw bij de bar, is het de eigenaresse, lijkt steeds meer dronken te worden. Ze doet vreemd. Er verschijnt een vrouw op het podium. Ze gaat toch geen striptease doen? Wel een mooie vrouw. Een beetje mysterieus kijkt ze rond terwijl ze danst. Mensen kijken naar haar. Voelen ze zich ongemakkelijk?

Bo en ik hebben een duidelijke klik. Ik voel het. Maar ik voel me intussen ook al wat licht in mijn hoofd. Sterke wijn hebben ze hier. De barman zet een vaag rood drankje voor mijn neus. Hij schijnt het gratis uit te delen. Zal ik het opdrinken? Misschien zit er iets in, je weet nooit in zo’n vreemde tent.

De eigenaresse verschijnt op het podium. Oei, ze gedraagt zich heel vreemd. Ik kijk rond naar de andere gasten en iedereen lijkt wat geneert. Haar doet het niets. Zij staat daar en kijkt met haar dronken, verleidelijkste blik rond. Ze loopt van het podium af en de gasten weten helemaal niet meer waar te kijken. Intussen voel ik me misselijk. Misschien toch van de drank. Of zou ik teveel hebben gewerkt? Ik heb ook jeuk. Overal. En heel eigenaardig, mijn bh irriteert me. Ik zou hem uit willen doen. Dat is niet raar in een tent als dit toch? Heeft de vreemde sfeer me gewoon te pakken?

Wat gebeurt er op het podium? Op de grond daar. Buitengewoon. Heel apart maar ook wel mooi. Dit is echt de vreemdste club waar ik ooit binnen ben gestapt. En toch lukt het me niet om op te staan en te vertrekken. Alles is anders hier. Iedereen is anders hier.

Dan is het afgelopen. Ik strompel naar buiten en het duurt nog lang voordat mijn hoofd weer helder wordt. Hoe het met mij afloopt? Of met de anderen? Ga zelf eens naar die club. Barcode heet het.

(In Barcode van Hanneke Kuijpers / Fools Gold kiest het publiek een personage om vanuit dat personage de verhaallijn te volgen. De voorstelling is nog t/m zondag 1 september te zien op het Burg. van Grunsvenplein in Heerlen. Meer info bij Cultura Nova.)