Slenterend van de parkeergarage naar het theater passeer ik de kermis op het Schouwburgplein. Het is herfstig. De felle neonlichten en dreunende bassen van de attracties lijken enigszins misplaatst op deze woensdagavond. Eenmaal in de lobby van het theater, met een koud biertje in de hand, daalt de rust over me heen. Foto’s: Anita Hondong
Rust is ook wel het steekwoord van deze avond. Erik de Jong en zijn vijfkoppige band zorgen voor een intieme setting op het podium. Sfeervolle verlichting en het volume op niveau “prettig” en een comfortabele zitplaats in de (niet uitverkochte) Limburgzaal. Persoonlijk heb ik me nooit zo verdiept in de muziek van Spinvis maar als muzikale veelvraat laat ik me ook eens graag verrassen. “Tot ziens Justine Keller” heet de theatertour, genoemd naar het laatste album van de Utrechtse band.
Volgens zanger en frontman Erik de Jong zou deze avond in het teken staan van de brieven en het verhaal van bovengenoemde dame maar wij hoeven niet te verwachten dat we erachter zullen komen wie Justine Keller nou daadwerkelijk is. Afgewisseld met bandopnames neemt Spinvis ons mee op een reis door dit persoonlijke archief en dat doet ze met verve. Vanaf het eerste nummer is het concert boeiend. De band bestaat uit goede muzikanten, die meerdere instrumenten weten te bespelen (waaronder een zaag en een zes-snarige basgitaar).
De focus ligt toch vooral op zanger Erik de Jong, die meer vertellend dan zingend en met een bepaalde rust het verhaal van Justine Keller aan ons vertelt. Mooie luisterliedjes. Maar wel met een bepaalde spanning, die niet lijkt te kunnen ontsnappen. Als intermezzo mag de enige dame in het gezelschap, Saartje van Camp, ons plezieren met een aparte uitvoering van een Belgisch kinderliedje. Daarna gaat de reis langs de brieven en verhalen weer verder.
Erik de Jong blijkt de ideale frontman voor een concert in deze setting. De rustmomenten tussen de nummers vult hij op met sympathieke grapjes over zijn band, de instrumenten en het optreden in theaters. Ik betrap me er zelf op dat ik pas heel laat op de klok kijk en dat er dan al 1,5 uur voorbij zijn. Tijdens slotnummer “Voor Ik Vergeet” spelen de gitaren voor even een bescheiden hoofdrol. Toegegeven: het zal nooit helemaal mijn “cup of tea” worden, maar het is meer dan de moeite waard.
Eenmaal buiten zijn de kermisattracties gesloten en is de rust vanuit de Limburgzaal ook neergedaald over het Schouwburgplein. Zelfs het weer lijkt iets minder herfstig.
(Spinvis speelde op woensdag 16 oktober in de Limburgzaal van het theater in Heerlen)