MonteverdISH

Ben je weleens naar een stuk gegaan dat Alles is? Ik geloof dat ik er een heb gezien nu. MonteverdISh is een opera uit de 17e eeuw: l’Incoronazione di Poppea van Monteverdi, maar dan omgebogen naar een hiphop/breakdance opera uit de 21e eeuw. Breakdance, hiphop, soms bijna klassiek ballet, opera, teksten met een uitgesproken Engels accent, teksten met een uitgesproken Amerikaans accent, uitleg in Nederlands maar met een mooi eigen accent. Het deed me soms naar adem happen, soms zat ik op het puntje van mijn stoel, en soms wist ik het gewoon niet meer. Het was te veel, het was alles.

De originele opera verhaalt over Nero en Poppea. De ondergang van Rome door macht en corruptie. Dat werd goed duidelijk in deze nieuwe versie. Maar niet van het begin. Ik worstelde even met wie wie was en eerlijk is eerlijk, het ligt niet voor de hand dat Nero door een vrouw gespeeld wordt. Daarbij bleken alle breakdancers het alter ego van de zangers te zijn. Voordat dit allemaal duidelijk was gingen er een paar scènes over heen. Maar voor wie twijfelde dat Nero überhaupt door een vrouw gespeeld zou kunnen worden, die zou zich schromelijk vergissen. Wat een kracht, wat een uitstraling, wat een zang! Deze vrouw, deze Nero werd onverbiddelijk neergezet door Laura Bohn.

Poppea speelde haar rol lieflijk vals, zoals het hoort. Met een vleugje schuld en geweten. Seneca, de raadsman van Nero, een wijze man die zijn verantwoordelijkheid probeert te nemen maar dit moet bekopen met zijn leven. De breakdancers beheersten hun lichaam tot in de puntjes. Ook op de langzame, klassieke stukken, wisten zij een mooie dans neer te zetten. Ook de zangers lieten zich niet onbetuigd. Zij bleken daadwerkelijk over een aantal dansmoves te beschikken.

Er waren leuke verwijzingen. Nero en zijn bunga bunga-feesten (een duidelijke verwijzing naar de huidige Berslusconi). Er was een strijd die zich in de bekende breakdancebattle uitte maar Nero zóng ook een battle met zijn tegenstander. En er waren  muzikanten over de twee kampen verdeeld die meestreden met hun instrumenten.

Maar het was te veel. Het was alles. En dat was het minpuntje aan deze uitvoering. Er was ten eerste enorm veel te zien. Daarnaast was er nog een verhaal waar je in moest komen. Daar bovenop werden zoveel stijlen gemengd dat je brein ervan ging tollen. De techniek was onberispelijk, het acteerwerk super, maar ik werd er niet volledig in meegezogen. Niet in het verhaal, niet in de emotie. En dat allemaal terwijl ik de artiesten waanzinnig zat te bewonderen voor wat zij lieten zien.

Een vreemde mix. Misschien wel net zo vreemd als MonteverdISH zelf. Misschien wel net zo vreemd als de mens is.

p.s.
Het stuk ging voor het eerst op tournee in 2011. Ik weet niet of het al eerder in het Parkstad Limburg Theater heeft gestaan. De zaal was nog niet eens voor de helft gevuld en dat, heeft het stuk echt niet verdiend! Waar waren de dansscholen? Waar waren de jongeren, de liefhebbers van breakdance?

MonteverdISH door Vocaallab en ISH was op 27 november j.l. te zien in het Parkstad Limburg Theater in Heerlen – Foto: Parkstad Limburg Theater / Ben van Duin