Tante Annie’s Powersjoenkel Partie

Een week voor carnaval vond in Heerlen de traditionele Tante Annie’s Powersjoenkel Partie plaats, het jaarlijkse afscheidsconcert van de Kerkraadse formatie Ummer d’r Neaver. Terwijl in de RABOzaal de sjieke carnavalisten in gezelschap van de stadsprins beschaafd inhaakten en met hun juwelen rinkelden tijdens het Vastelaovendconcert van de Philharmonie Zuidnederland, voltrok zich in de Limburgzaal een onstuimig volksfeest.

Ummer d’r Neaver staat al 3 x 11 jaar garant voor een mix van schlagers, rock en humor. Vakkundig en eenvoudig doch doeltreffend uitgevoerd met een attitude die je voorzichtig als punky zou kunnen omschrijven. Ummer d’r Neaver oogt als een zootje ongeregeld maar blaast, na te hebben afgeteld, de meeste collega-carnavalisten moeiteloos van het podium. Strak, muzikaal geraffineerd en waar nodig meedogenloos hard. Als presentator Tim Op Het Broek de vergelijking met de fameuze Engelse Bonzo Dog Doo-Dah Band maakt, kan ik alleen maar instemmend knikken. Andere koek dus dan Beppie en Benny.

En andere koek dan de gasten die de drie shows van de hoofdact omlijsten. Dieter Koblenz oogst nog veel bijval met zijn ‘foute’ Duitse Schlagers. Vanwege het feest der herkenning en zijn sterke humoristische performance, die in tegenstelling tot zijn muziek, soms wél de randen opzoekt. Maar Tonca en Wir Sinds Spitze zijn daarentegen van het kaliber veel geschreeuw/weinig wol. Voorspelbaar en platvloers.

Nee, dan Ummer d’r Neaver. Gewoon met z’n zessen of aangevuld met vijf blazers en negen danseressen… het spettert, knalt en amuseert zonder te vervallen in plat vermaak. Haar oprechte ode aan de Kerkraadse carnavalscomponist Nico Ploum, die dit jaar 100 jaar zou zijn geworden, is tegelijkertijd melancholisch, luchtig en ontroerend en zorgt voor saamhorigheid en kippenvel in de volle zaal. Zodra daarna Henk Steijvers en Ton Meisen van de Janse Bagge Bend het podium bestormen neemt de luidruchtige chaos het over. Als in de beste tijden van de roemruchte WW Band, waarvan Meisen ooit de zanger was en in Heerlen zelfs nog een nummer voorbij komt.

Tijdens de laatste set van Ummer d’r Neaver wordt er eindelijk gepowersjoenkeld. Op bekende gitaarriffs van Deep Purple en The Cream. En als gitarist Dennis van Lienden zijn instrument laat scheuren dan scheurt het ook écht. Pas tijdens de afsluitende ballad ‘Mit D’r Kop In De Wolke’ lijkt Tante Annie’s Powersjoenkel Partie voor het eerst op een carnavalsevenement volgens het boekje van de regionale omroep. De handjes gaan omhoog en de zaal wiegt zingend heen en weer.

Net als ik denk dat het nu wel mooi is geweest gaan de jubilarissen nog één keer los met het, volgens eigen zeggen, kortste hardrocknummer ooit. Hardrock? ’Lilaloemele’ is wat mij betreft onversneden punk. Aftikken en raggen. Het duizendkoppige publiek om twee uur in de nacht verdwaasd achterlatend. Met nog een week om bij te komen voordat de carnaval daadwerkelijk losbarst. De generale repetitie in Heerlen is in ieder geval al meer dan geslaagd.

Tante Annie’s Powersjoenkel Partie vond op zaterdag 22 februari plaats de de Limburgzaal in Heerlen.