Een Pure Formaliteit

Pierre Bokma, de gróte Pierre Bokma, ik ga hem bezoeken. Dat wil zeggen, ik ga naar het muzikale toneelstuk Een Pure Formaliteit, waarin Bokma de hoofdrol speelt. Zijn tegenspeler in deze thriller is Porgy Franssen. Ook geen onbekende in de Nederlandse acteurswereld.

Het stuk verhaalt over de beroemde schrijver Ornoff, die om onduidelijke reden op een politiebureau vertoeft. Het is een vreemd bureau, middenin de bossen. Het is grijs, er staan half dode planten, er is een onbereikbare lift en de telefoon werkt niet. Ornoff krijgt van een agent warme melk aangeboden. Je voelt dan al dat er iets raars aan de hand is.

Dan verschijnt de commissaris ten tonele. Porgy Franssen speelt deze commissaris met verve. Hij loopt met een stok vanwege een hernia in het echte leven maar dat komt zijn rol eigenlijk ten goede. Hij is en blijft de kalme ondervrager. Pierre Bokma, Ornoff, is de gefrustreerde verdachte. Wat doet hij hier? Waarom heeft de politie hem opgepakt?

De commissaris heeft overtuiging nodig voordat hij gelooft dat het hier om de grote schrijver Ornoff gaat maar als hij overtuigd is blijkt hij een grote fan. De schrijver krijgt onmiddellijk een pakket schone droge kleding, aangezien zijn huidig kostuum onder de modder zit. Weer zo’n raar feit; een politiebureau dat een schoon kostuum voor handen heeft. Orfnoff trekt zijn kleding uit – met zijn rug naar het publiek – tot op zijn witte onderbroek. Daarop zit een schaamtevolle bruine plek.

De commissaris komt, hoe zeer hij ook onder de indruk is van Ornoff, terug en ondervraagt de schrijver. Deze schijnt een gat in zijn geheugen te hebben. Naar mate het verhaal vordert en er meer tegenspraak komt in zijn dagbesteding wordt het web van leugens en zogenaamde vergeetachtigheid groter en groter.

Tijdens het hele stuk speelt het Cello8ctet. Prachtige omlijsting in het algemeen, maar soms is de muziek mij wat te overheersend. De stemmen van de acteurs komen dan nog maar net er bovenuit. Er wordt gelopen, bewogen en gepraat. Teveel komt bij elkaar.

De assistent van de commissaris blijkt een klungel en typt nog op een ouderwetse typemachine. Er loopt ook nog een dame rond. Zij speelt een mysterieuze rol. De ene keer lijkt ze een schoonmaakster, het volgende moment deelt zij haar wijn met Ornoff en zingt ze zijn geschreven lied. Maar bovenal  loopt zij elegant rokend rond.

Het is een goed stuk maar het zuigt me niet mee. Hoe overtuigend Bokma de verwarde Ornoff ook speelt, hoe kalm de commissaris zijn vragen blijft herhalen, het doet me weinig. Ik zit geen enkel moment op het puntje van mijn stoel. Ik heb geen enkel moment echt empathie met Ornoff. Of met de commissaris, wat dat betreft. Het plot is echter erg verrassend en mooi. En dat maakt dat ik toch geen spijt heb van deze voorstelling.

Pierre Bokma verschijnt na afloop nog in de foyer. Ik bewonder hem op gepaste afstand.

Een Pure Formaliteit van Orkater & Cello8ctet Amsterdam werd op 18 september 2014 opgevoerd in het Parkstad Limburg Theater, Heerlen.