Het begon al goed. Aangezien ik de kaartjes van mijn zusje en mij op verschillende tijdstippen had besteld, zaten we dus ieder op een andere plek. De stoel naast mij bleef echter leeg en mijn zusje besloot alsnog op het laatste moment om naast mij aan te schuiven. Helaas voor haar kwam Leon toen net het podium op.
Hij sprong er uiteraard op in door de opmerking “verkeerde stoel?”. Mijn zusje, ook niet op haar mondje gevallen, antwoordde “verkeerde bril”. Leon heeft deze “verkeerde bril” in zijn gehele show meegenomen. En dat is wat Leon doet. Hij zoekt een paar mensen uit het publiek, zoals een meisje dat alleen is gekomen, en grapt wat met die mensen. Vervolgens verweeft hij die opmerkingen knap in de rest van de avond.
Maar dit keer deed Leon ook nog eens iets anders. Hij maakte gebruik van een verhaal. Een redelijk abstract verhaal zelfs. En dat bleek opletten geblazen. Hij begon als de koning die zijn onderdanen, de konijntjes, bekijkt. En hij zag een opvallend konijntje, eentje die zich anders gedroeg dan anderen. Vervolgens sprong het verhaal over naar een zekere Robert. Dat werd de hoofdpersoon in een absurdistisch verhaal vol met karikaturen. De macho man Romeo bijvoorbeeld, met zijn grote (Randstedelijke) bek. En Elsa, de vriendin van Romeo, waar Robert in één oogopslag verliefd op werd. De sidekicks van Romeo, Tong Po de grommende Chinees. Of Steve, uit Kerkrade. En iedereen weet dat een sukkelige boef met een Limburgs accent overal grappig is. Robert bleek een verwend prinsjes zonder ballen. En gedurende zijn vreemde reis onderzocht en ontdekt hij zichzelf. Op een harde en pijnlijke manier zelfs.
Tussendoor betrok Leon zijn publiek erbij. Hij stopte dan opeens midden in het verhaal en vroeg mensen: geloof jij dat dromen waar zijn? Wie neemt zijn dromen serieus? Ook deze antwoorden verweefde hij vervolgens weer in de rest van de show.
Een knap opgezet stuk. Een vreemd verhaal, waarbij men goed moest opletten. Er kwamen veel personages in voor, het stuk ging in een razend tempo. Maar de zaal was niet gevuld in het Parkstad Limburg Theater. Veel stoelen van de Limburgzaal bleven leeg. Is Leon nog niet genoeg bekend in Limburg? En kregen de mensen die kwamen ook dat waarvoor ze kwamen? Menigeen zal toch gedacht hebben “we gaan een avondje hard lachen”. En er werd ook hard gelachen. Maar door het verhaal – dat serieuze elementen bevatte – en omdat men moest blijven opletten om alles te kunnen volgen, werd er ook op veel momenten niet gelachen. En was het ook niet de bedoeling dat er werd gelachen. Is dat erg? Nee an sich niet. Maar ik kan me voorstellen dat er mensen waren die eigenlijk kwamen voor de oude shows van Leon, niet voor de vernieuwde ik-gooi-het-over-een-andere-boeg, Leon.
Het verhaal zat goed in elkaar, de grappen waren soms wat ‘open deur’, maar al met al vond ik het een fijne absurde avond. Alhoewel Leon van mij nog wat naar Wim Helsen mag kijken.
Leon van der Zanden stond met Rebel op 8 oktober jl. in de Limburgzaal te Heerlen. Foto: www.leonvanderzanden.nl
Dieren, kinderfeestjes, cultuurhuisheerlen, evenementen, creatieve dingen bedenken, positief, organiseren.
