Alzheimocratie

Na 2 gevallen kabinetten ofwel 4 jaar Balkenende, komen er nu dan eindelijk weer verkiezingen. We kunnen de balans opmaken.

Boven aan de lijst met onomstotelijke constateringen staat het slappe leiderschap van Balkenende. In België was de spot duidelijk te horen. En als een echte nerd reageerde onze ‘leider’ door zijn kop in het zand te steken. De ministers Verhagen, Zalm, Donner en Verdonk liepen in al hun middelmatigheid over JP heen. Als een eenzaam schooljongetje probeerde hij te doen alsof het hem niet raakte, alsof hij alles onder controle had.

Als klap op de vuurpijl was er het kruiperige optreden bij president Bush. Hij vroeg nog net niet om een handtekening van zijn grote held. Dan was er nog het incident in Indonesië. Gevraagd naar zijn standpunt over het homohuwelijk, kroop hij andermaal achter de andere aan en vertelde dat hij persoonlijk eigenlijk ook niks met het homohuwelijk heeft. Dit deed hij in plaats van zijn plicht als premier waar in hij dit Nederlandse recht als vertegenwoordiger van ons land vol had moeten verdedigen. Ook hier dus een slap optreden.

Dan hebben we nog het onderwijs. Na het laatste kabinet Lubbers, 2 paarse kabinetten deed balkenende er nog een schep bovenop door het onderwijs verder af te breken. Deze bakermat van onze toekomstige generatie is nauwelijks nog in staat om haar vormende rol te vervullen. Hier waren investeringen beter op hun plaats geweest, zodat dit land zijn plaats in de wereld kan behouden, in plaats van verder terrein te verliezen.

Dan is er nog die onsterfelijke hervorming van de gezondheidszorg. Maar wacht. Eigenlijk is de gezondheidszorg niet hervormd. Er is geen verzorgend personeel bijgekomen. De situatie in verzorgingshuizen is soms echt schrijnend door het tekort aan personeel. In bejaardenhuizen worden de ouderen regelmatig zelfs verwaarloosd omdat men geen geld heeft om meer mankracht aan te trekken. Het management is niet ingekrompen door het management af te slanken.
In plaats van investeren in de zorg, heeft men het uitverkocht aan de verzekeraars. In het berekenen van de kosten hebben de rekenmeesters zware fouten gemaakt en de situatie rooskleuriger geschetst als de praktijk uitwijst. De verzekeraars hebben inmiddels zo’n sterke lobby in Den Haag dat men zich af kan vragen wie er nu daadwerkelijk regeert.

Ook de economie komt er bekaaid van af. Gelukkig drijven we op de internationale conjunctuur mee naar boven. Dit kan daadwerkelijk niet aan het gevoerde beleid liggen, want dat was er niet. Men kan de stukken er op na slaan, er is enkel bezuinigd. Op geen enkel vlak is er een zinvolle investering gepleegd. Het kabinet lanceerde wel het innovatieplatform, maar geloof het van iemand die werkt in de kenniseconomie. Er is absoluut niets bereikt. Het enige resultaat zijn een berg rapporten en veel vergaderingen. Dit is zeer triest in een wereld waarin de concurrentie uit Azië, alle optimisme van verstokte navelstaarders ten spijt, met hoge snelheid op komt. Wat ons briljante kabinet blijkbaar nog niet heeft begrepen is dat juist in tijden van laagconjunctuur geïnvesteerd moet worden. Wanneer men dat pas doet in de goede tijden, dan mist men de boot. Dan is iedereen immers al aan het vissen in dezelfde vijver. Dit is een eenvoudige economische constatering. Op zeer opmerkelijk wijze is dit helaas aan Den haag voorbij gegaan.

Men mag gerust stellen dat de balans zeer negatief is. Er is veel kapot gemaakt en het kabinet heeft vele kansen op verbetering laten liggen. De minima en de middenklassers betalen wederom de rekening van deze wanprestatie. Reden genoeg om er met zekerheid vanuit te kunnen gaan dat de mensen hieruit lering zullen trekken en het zittende kabinet met een flink verlies naar huis zullen sturen…

Totdat je de peilingen leest en de blijkbare waardering voor deze afbraak ziet. Mensen leiden blijkbaar massaal aan alzheimer. In dat geval krijgt onze alzheimocratie precies dat wat het vraagt. Nog 4 jaar afbraak.