Yesjar goes Berlin

Yesjar is het alias van Jarno van Rijt, de bijzondere DJ en kunstenaar uit Heerlen. Vlak voor zijn verhuizing naar Berlijn hadden René en ik een openhartig gesprek met hem over zijn leven, kunst, muziek en reden van vertrek. Foto’s: René Bradwolff

Hey Jarno hoe gaat het met je?
Goed… ja het gaat goed!

Vertel eens aan onze lezers wie je bent?
Ik ben Jarno van Rijt, kom uit Heerlen en ben geboren en getogen op de Heerlerbaan. Ik maak al enige tijd muziek en daarbij ook kunst. Dat is opgepikt door de jongens van Stuifmeel en Klompvier. Zij hebben mij benaderd met de vraag of ik het leuk zou vinden om een expositie te houden. Zodoende ben ik daar met mijn werk terecht gekomen.

Hoe is de expositie gegaan?
Omdat ik verhuis naar Berlijn, was de opening tevens mijn afscheidsfeest. Het was heel leuk om te combineren maar tegelijkertijd een hele spannende periode. Daar kwam wel veel bij kijken. Ik had deze expositie en was daarnaast druk met het regelen voor de verhuizing naar Berlijn. Maar uiteindelijk is het goed gekomen.

Hoelang ben je al bezig met het maken van Kunst en Muziek?
Met muziek ben ik begonnen rond 2006.

Wat maak je voor een muziek?
Op dit moment houd ik me bezig met het maken van elektronische dance. Maar ik ben ooit begonnen met het maken van Hiphop. Teksten schrijven en beats maken. Daarnaast deed ik veel met Graffiti.  Door de graffiti ben ik kunst gaan maken op canvas.  Omdat Graffiti altijd in de illegale sector zat en ik toch graag door wilde gaan met het maken van kunst besloot ik me te focussen op canvas.

Dus jij deed veel stoute dingen met spuitbussen?
Haha ja, ik heb inderdaad al heel wat “vernield”.

Is natuurlijk wel spannend.
Haha, ja absoluut, daarom doe je het ook wel een beetje natuurlijk. Je krijgt er toch een kick van. Maar op een gegeven moment groei je daar wel weer uit. Ik ben er mee gestopt rond mijn vijftiende, zestiende.

Ben je daar ook wel eens voor opgepakt?
Nee.

Heb je wel eens moeten wegrennen?
Haha, ja heel vaak!

Dus rond 2006 ben je begonnen met het maken van “legale” kunst?
Ja zoiets wel denk ik. Op Heerlerbaan kwam namelijk het jeugdhonk “The Bassment” En daar ben ik echt gestart met werken op canvas. Daar kochten ze doeken voor ons jongeren en mochten we met spuitbussen ons graffitiwerk maken. Tegenwoordig werk ik met stiften. Blijft eigenlijk hetzelfde principe.

Met spuitbussen is wel moeilijker toch?
Ja, een heel stuk moeilijker. Met stiften werk je veel verfijnder

Wat is voor jou de voornaamste reden om creatief bezig te zijn?
Expressie vooral. Ik ben begonnen in een periode waarin ik me heel slecht voelde. Dat had verschillende redenen, maar hierdoor kon ik me heel goed uiten in kunst en muziek. Dat voelde voor mij heel fijn.  Ik ben dit blijven aanhouden. Het groeide en ik werd beter. Het is een voortvloeiend proces. En je leert er telkens dingen bij. Dat is niet alleen in mijn kunst, maar ook in de muziek zo.

Je geeft aan dat je begonnen bent in een moeilijkere periode. Is het dan zo dat je je beter voelt na het maken van kunst? Ben je dan ontladen? Hoe werkt dat precies?
Verschillende gevoelens kunnen daarbij ontstaan. Dat kan een bepaalde ontlading zijn. Een bepaald gevoel… Ja, hoe zeg je dat? Je kunt je er beter door voelen. Maar je kunt je er ook slechter door voelen. Kunst heeft verschillende manieren. Dat kan op 360 graden. Het gaat vooral om de expressie. Het kunnen uiten. Ik werk met verschillende emoties merk ik. Heb een tijdje geleden een goede vriend verloren. Voor zijn vader en moeder heb ik een schilderij gemaakt. Daar zit een hele ander lading aan dan wanneer ik bijvoorbeeld een schilderij maak met heel veel kleurtjes. Er zit dan een hele andere boodschap achter. Maar toch voelt het heel goed om dat te maken. Dat is dan mijn bijdrage aan het geheel van het rouwproces. Ik geef mijn emoties in het gemaakte werk.  Ik heb het dan een plekje kunnen geven.

Als je naar je eigen werk kijkt. Hoe zou jij het dan je eigen stijl omschrijven?
Ik werk heel graag met patronen. Dat zie je ook terug. Ik weet niet waarom patroontjes mij altijd hebben aangetrokken. Ik denk dat dit ook de reden is van mijn muziekkeuze nu: Techno. Techno is herhaling van patronen.

Techno is een herhaling van patronen? Leg dat eens uit.
Als je mensen techno laat luisteren dan zeggen ze vaak: Dit is saai of dit is eentonig. Dat is het misschien ook wel, maar daar moet je het gevoel en de boodschap achter weten te snappen. En dat is hetzelfde met mijn kunst. Mijn Muziek en Kunst zijn heel erg met elkaar verweven. Het bestaat uit heel veel uit herhaling en dezelfde patroontjes. Van heel veel dezelfde patroontjes kun je een of meerdere nieuwe patroontjes creëren. Een soort recycling. Dus met heel veel dezelfde dingetjes, kun je toch nieuwe en andere dingen maken. Ik werk met dezelfde patronen in een serie en toch is elk schilderij compleet anders. Dat is mijn boodschap en wat ik bedoel. Herhaling, maar toch vernieuwing.

Hoe kom je aan ideeën en wie zijn je inspiratie bronnen?
Dat is verschillend. Ik kijk veel naar andere kunstenaars. Mijn grootste inspiratiebronnen zijn: Maurits Cornelis Escher en  Salvador Dali. Het surrealistische van Dali vind ik heel erg interessant. Het is bijna altijd een andere planeet die hij schildert. Dat is heel bizar. Van Escher trekt mij de perceptie heel erg aan. Het is niet wat je ziet en toch is het wat je ziet. Dat is heel apart. Realiteit tegen realiteit.

Wat zijn je toekomstplannen in Berlijn?
Ik ga niet naar Berlijn omdat ik daar perse iets wil gaan doen met muziek en of kunst. Ik ga erheen omdat ik iets nieuws wil. De wereld wil ontdekken. Het is een bruisende stad waarin geleefd wordt en waar heel veel creativiteit en inspiratie zit. Ik wil nieuwe ervaringen opdoen in het leven. Dit kan ik wel weer uiten in het maken van mijn muziek en kunst. Ik hoop natuurlijk mensen tegen te komen waar ik mijn passie mee kan delen. En als daar wat uit komt, dan is dat mooi meegenomen. Ik heb daar wel een goed gevoel bij.

Als je moest kiezen tussen kunst en muziek. Wat zou je dan kiezen?
Ik kan niet kiezen. Er zit ook geen verschil in vind ik. Het enige verschil is dat muziek niet tastbaar is en een schilderij wel. Een schilderij kun je vastpakken, ophangen en zien. Muziek kun je alleen horen en voelen. Maar het proces van creëren is precies hetzelfde.

Wat houdt je bezig in het leven? Wie ben jij?
Euhm… das een goeie vraag. Ik interesseer me nu vooral in de dingen die mij gelukkig maken. Dat zijn mijn kunst en mijn muziek. En de dingen waar ik me niet goed bij voel probeer ik achterwege te laten. Zo heb ik in het verleden een leven geleid dat niet goed voor me was. Drank en drugsgebruik. Dat probeer ik nu achter mij te laten. Dat is ook één van de reden waarom ik in Berlijn ga wonen. Ik wil daar iets nieuws opstarten.

Nu is Berlijn natuurlijk wel een verleidelijke stad voor drank en drugsgebruik?
Ja. Dat klopt. Mensen vragen me ook wel eens waarom daarheen ga en niet naar een hutje op de hei? Maar juist daarom. Ik wil er niet van vluchten maar een nieuw start maken. Die verleiding is er toch. Overal.

Als mensen jou werk willen kopen. Waar kunnen ze dan terecht?
Eigenlijk ben ik er niet zo op uit om mijn werk te verkopen. Ik heb daar ook niet echt bij stilgestaan. Het kopen mag wel en is natuurlijk ook mooi meegenomen, maar ik geef heel veel weg aan vrienden en kennissen die iets moois vinden. Het kan beter bij iemand aan de muur hangen. Ik was  eigenlijk wel verbaasd dat ik tijdens deze expositie een flink aantal van mijn schilderijen heb verkocht. Is natuurlijk wel leuk. Ja, als mensen interesse hebben dan zouden ze mij altijd kunnen contacten via Facebook.

Wat is je boodschap aan de wereld?
Make love not war! Heb je naasten lief. Dat is wel belangrijk. En vooral dat mensen proberen zichzelf uit te drukken met hoe ze zich voelen. Of je dat nu doet met muziek, fotografie, tekenen, dansen… Het doet het er niet toe. Uit jezelf op een manier waarmee je een ander niet schaadt maar er wel zelf beter door voelt. Dat is mijn boodschap aan de wereld.