“De muzikanten van Rapalje, met hun wilde haardossen en middeleeuwse kilts, creëren door hun enthousiasme en gedrevenheid vlammende energie. Rapalje laat door middel van gevoelige ballades, vurige liederen en temperamentvolle Keltische melodieën een flinke vonk overslaan op haar publiek. Een concert van Rapalje is als een tijdreis met herkenbare losbandigheid en ruwe levenswijze”. Foto’s: Anita Hondong
Bovenstaande tekst komt uit het programmaboekje van de band. Ik mag wel zeggen dat ik deze tekst enigszins grappig vind na het bezoeken van het concert. Toegegeven, ze hebben hun best gedaan met het decor. Een heuse wand, trap, straatverlichting en schattig smeedijzeren tuinsetje staan opgesteld. Een dappere poging om de zielloosheid van een vierkant theaterpodium op te leuken. Maar het doet me al meteen twijfelen of ik wel naar precies dit concert had moeten gaan. Wellicht was het beter geweest om Rapalje te beluisteren en bekijken op een Keltisch festival of middeleeuws feest waar zij veelvuldig optreedt. Dan is er al een setting, een bepaalde sfeer om in de juiste stemming te komen,
Rapalje is door de wol geverfd. Al 20 jaar treden zij op en maken muziek. Dat uit zich dan ook in goed vakmanschap. Echter, presentatie is een ander vak en blijkbaar is alle podiumervaring daar niet genoeg voor. Ach, het heeft zijn charme. Een lange smalle doedelzakspeler, grapjes makend die meteen dood voor zijn voeten neervallen. Een Groningse zanger die al zijn “n-en”inslikt en probeert goed te articuleren voor zijn Limburgs publiek, dat is ook schattig. Andersom zouden de Groningers ook een “aaach”gevoel krijgen. Maar dan de knullige vuurtjes die tijdens een nummer omhoog schieten, de ‘Debiteuren Crediteuren-grapjes’… het zorgt ervoor dat niets maar dan ook helemaal niets doet denken aan een tijdreis over losbandighed en ruwe levenswijzes. Eerder aan verkleedde CBS-ers die een leuk personeelsuitje verzorgen.
Dat het publiek op stoelen moet zitten verhoogt de feestvreugde ook niet. Men is toch geneigd braaf, met de benen over elkaar geslagen en lichtjes met de voet meetappend, te luisteren. De lieve meisjes die volksdansend over het podium springen proberen de boel te verlevendigen en verstaan hun vak. Mooi om te zien. Maar ook hier weinig ruwheid en losbandigheid.
De muziek zelf dan? Ja die wordt goed, héél goed gespeeld. En voor de liefhebber van de Keltische muziek is het een genot om naar te luisteren. En ach, gaat het daar eigenlijk niet om?! Ook de toegift, een parodie op ‘The Wild Rover’ is erg vermakelijk! Maar de volgende keer ga ik toch maar gewoon weer naar een middeleeuws feest om de vonk te laten overslaan.
Rapalje speelde op 24 april in het Parkstad Limburg Theater in Heerlen.
Dieren, kinderfeestjes, cultuurhuisheerlen, evenementen, creatieve dingen bedenken, positief, organiseren.
