De week voorafgaand aan het concert van Henny Vrienten nodig ik vriendinnen uit om mij die avond te vergezellen. Want zeg nou eerlijk, een heerlijk relaxed avondje vanuit een luie theaterstoel met goede muziek… een betere vrijdagavond kan ik mij haast niet voorstellen na een drukke werkweek.
Echter, die mening werd niet gedeeld. “Het is niet zo mijn ding.” Of “niet echt mijn muziek” en “vind het eigenlijk helemaal niks”, zijn de reacties die ik terugkrijg. En ik kan je zeggen, ze hebben spijt!
Het is vrijdagavond 6 uur. Met nog een paar uurtjes te gaan voordat Henny Vrienten begint drink ik nog een glaasje wijn en pak mijn iPad om wat muziek te luisteren. Nietsvermoedend doe ik mijn oordopjes in en druk op play. Het laatste nieuwe album ‘Alles is Anders’ staat klaar om af te spelen. Alleen vergeet ik heel even dat het volume nog op 100% staat. Bij het eerste geluid dat klinkt knijp ik mijn ogen dicht en trek de doppen uit. Ik vrees dat er zojuist een paar haarcellen in mijn oren verloren zijn gegaan.
Na wat nostalgische klanken en een beetje Doe Maar snel ik mij naar de Limburgzaal. Daar is het donker en Henny is al begonnen met spelen. Het is gezellig druk maar niet uitverkocht merk ik op. Stilletjes kruip ik naar een plekje dicht vooraan en laat mij verrassen door wat Henny Vrienten en band voor mij in petto hebben.
Enthouverriast! Dat omschrijft de euforische staat waar ik mij deze avond in bevind helemaal. Niet alleen muzikaal worden mijn onlangs beschadigde haarcellen gestreeld, ook worden ze vermakelijk geëntertaind door Henny’s persoonlijke verhalen en ervaringen. Van Herman Brood tot IJsland, van een autobiografie tot de Slet van Tilburg.
De band heeft zichtbaar veel plezier op het podium en dat werkt aanstekelijk op de mensen in de zaal. Enthousiast wordt er meegezongen wanneer we getrakteerd worden op een uitgebreide ‘zugabe’ met bekende klanken uit het Doe Maar-repertoire.
De meneer naast mij is echter even iets minder enthousiast wanneer het geluid uit de speakers harder klinkt. Ik zie hoe hij met zijn ogen knijpt en een vinger in zijn oor duwt. Waarschijnlijk om zijn haarcellen te beschermen. Daar die van mij eerder deze avond al verloren zijn gegaan heb ik er niet zo’n last van en klap vrolijk verder terwijl ik uit volle borst ‘Sinds 1 Dag Of 2‘ meezing.
Diepgaande teksten, gevoelige snaren en zelfs even een brok in mijn keel. Alles is inderdaad anders na deze onwijs vermakelijke en intieme avond. Ik ben fan!
Henny Vrienten en band speelden vrijdag 9 oktober in de Limburgzaal in Heerlen.
Hardlopen, wijn drinken en genieten van veel muziek, theater en dans! En hoe ik dit allemaal ervaar? Dat lees je hier met een vleugje sarcasme, humor en een beetje leedvermaak.
