In mijn hoofd

Terwijl ik neuriënd voor de spiegel sta met mijn make-up, neem ik een momentje om mijzelf eens goed te bekijken. Dat is nog eens een goed gevulde boezem en mooie lange blonde lokken. Je hebt best een goede kop met een stel hersens en je hebt eigenlijk nog droge humor ook. Je krijgt de lachers regelmatig op je hand met de ene dijenkletser opmerking na de ander. Ik voel me goed. Vandaag ben ik content met mijzelf. Schouders naar achter, kin omhoog en die boezem vooruit. Life is like a box of chocolates.

Waren alle dagen maar zo! De achtbaan in gedachtenland gaat echter zoveel verschillende kanten uit dat ik er zelf zowaar een whiplash van krijg.

Hey! Jij volgevreten papzak! Moet je eens kijken hoe je lijf danst en wiegt wanneer je een beetje beweegt. De binnenkant van je dijbenen applaudisseren gewoon wanneer je een rondje loopt. Je enorme bilpartij twerkt zelfs in rusttoestand, net als zo’n knikkende hoedenplankhond wat men op het dashboard van de auto heeft staan. Wie houdt daar nu van? Je bent helemaal niet waardig om van te houden. Je bent niet eens aantrekkelijk. Wat is er nou mooi aan al dat vet? Kijk die kwabben onder je kin eens. Je slaat jezelf zowat in je gezicht wanneer je hard nee schud met je hoofd.

Zou het leven niet makkelijker zijn als ik er perfect uit zou zien? Zou ik mij dan altijd gelukkig voelen en niet meer worstelen met mijn eigen lichaam? ‘In mijn hoofd ben ik een dun meisje’. Niet alleen een theatershow, maar ook weerspiegeling van een herkenbare levende demon in de hoofden van veel (jonge) meiden en jongens. ‘In mijn hoofd ben ik een dun meisje’ Een onconventioneel, hilarisch en zeer confronterende theatershow voor iedereen die zich net even anders voelt dan ‘normaal’. Maar ook voor de bevooroordeelde en kritische medemens. En laten we eerlijk zijn, dat stukje mens schuilt toch een beetje in ons allemaal?

Maar ach.. schijt aan wat ik denkt! Toch?

‘In mijn hoofd ben ik een dun meisje’ van NTjong werd op 12 maart jl. opgevoerd in het Parkstad Limburg Theater in Heerlen