Rss Feed
Tweeter button
Facebook button
Technorati button
Myspace button
Linkedin button

Ludovico Einaudi

ludovico-einaudi_1

Het was een zonnige dag ergens in de zomer van 2013. Een jetlag, heimwee naar Nieuw-Zeeland en een afgewezen afstudeerscriptie. De tv stond op standje fulltime aan en bij gebrek aan Netflix toen der tijd, kreeg ik mijn dagen prima om met het kijken naar Australia ’s Next Master Chef. Het was een aankondiging van de volgende aflevering in een reclameblok, die mij per direct kippenvel bezorgde. Niet zo zeer omdat deelneemster Emma op het punt stond om een pudding op te blazen, maar vanwege de muziek die werd gebruikt.

Ik was opslag verkocht. Ik moest en zou weten van wie die muziek was. Dus er zat niks anders op dan de godsgruwelijke dag naar alle reclameblokken van Net 5 te kijken met Shazam in de aanslag. Gezien de hoeveelheid reclame heb ik niet lang hoeven wachten en werd mijn nieuwsgierigheid snel beloond. Want daar in het schermpje van mijn telefoon verscheen het verlossende antwoord; het was het nummer Life van Ludovico Einaudi!

De impact van zijn album In a Time Lapse, met vele dromerige en betoverende klanken, zijn voor mij in die tijd fenomenaal geweest. Hij bracht warmte en gevoel naar de koude en gevoelloze put waar ik zowaar inzat. En wanneer je eenmaal bekend bent met de klanken van Ludovico, dan kun je niet anders dan deze opeens overal horen. Zo hoorde ik zijn geluid opeens in veel films, series en documentaires. De prachtige soundtrack van Intouchables staat trouwens ook op zijn naam.

En dan is het opeens 17 mei 2016… Afgestudeerd, uit die koude en gevoelloze put maar wel nog steeds verliefd op de klanken van meneer Einaudi.

Ik heb zojuist de man, die drie jaar geleden in mijn leven kwam, live mogen aanschouwen in een stijf uitverkocht Parkstad Limburg Theater. En ik probeer de woorden te vinden om te omschrijven wat ik vanavond heb ervaren, maar ik voel mij zo overweldigd. Nog nooit ben ik zo onder de indruk geweest van een concert waarbij het muis- en muisstil was in de zaal, waarbij ik zo’n ontiegelijke kippenvel had dat ik bang was dat mijn vel zou springen. Maar nog meer was ik geraakt door de meneer achter mij die hartverscheurend in huilen uitbarstte bij het horen van een voor klaarblijkelijk zeer beladen nummer.

De muziek kwam binnen. Niet alleen bij mij en mijn achterbuurman, maar bij iedereen die in de Rabozaal zat. Een onvergetelijk en moeilijk te overtreffen concert van de Italiaanse pianist Ludovico Einaudi samen een multidisciplinair team op verschillende instrumenten waaronder een Rhodes-piano, elektrische gitaren en verschillend slagwerk. Maar mijn gevoelige snaar is toch wel het meest geraakt door de bijdrage van de violist. Zo erg dat ik zelfs nu, terwijl ik dit schrijf, weer ontiegelijke kippenvel krijg.

Het was een adembenemende, veelbetekenende en vooral memorabele avond om nooit te vergeten.

Ludovico Einaudi was op 17 mei jl. te zien in Parkstad Limburg Theater, Heerlen.

Article by Simone van der Sleen

Simone van der Sleen Hardlopen, wijn drinken en genieten van veel muziek, theater en dans! En hoe ik dit allemaal ervaar? Dat lees je hier met een vleugje sarcasme, humor en een beetje leedvermaak. Read 41 articles by

Email

Categories

Like us

Afgrond Archief

Better Tag Cloud