Ik at thuis en was vriendin Daniëlla aan het appen waar zij uithing. Zij stond op dat moment achter de bar in het artiestencafé. “Ik kom ook zo”, zei ik via mijn telefoon. Maar eigenlijk wilde geen enkel stukje lichaam van mij nog bewegen. Voor deze keer besloot ik dan toch maar verstandig te zijn en ik bleef op de bank zitten.
De zaterdag was ik dan ook weer tamelijk fris en fruitig. Ik toog naar het plein en meldde me bij Architects of Air. De zon scheen en mensen stonden al in de rij met hun kaartje. Ik keek om me heen en zag mijn collega’s voor die dag. Ik besloot dat het een goede dag zou worden. We waren met allemaal vlotte mensen die de roulatie van ons werkschema goed zouden laten verlopen. En dat bleek ook zo te zijn. Iedereen kwam op tijd terug van pauze, iedereen wist wie hij of zij moest aflossen en iedereen lette goed op bij zijn of haar taken. Het liep deze zaterdag als een tierelier. De hele dag bleef het flink druk en diverse keren moesten we de schoenvakjes tellen om te kijken hoeveel mensen we voor dat moment nog konden toelaten.
Na de dienst, om half negen, gingen we gezellig met een groepje eten in het artiestencafé. Kok Arend en zijn team hadden weer lekker gekookt en we smulden dan ook van groeten, aardappelen of rijst, bamibal, vlees, of vegetarische gehaktbal. Salade erbij en voor de liefhebber nog wat brood. Als toetje was er chocomousse of een cakeje. Ik pakte het cakeje van chocolade met daarin een heerlijk vloeibare karamelsaus. Jammie!
Om tien uur diende dj Habibi Funk zich aan. Wij liepen intussen naar buiten en gingen lekker op het terras zitten. Veel bekenden sloten zich aan en de vrijwilligers onder ons haalden de verdiende consumptiebonnen naar boven. Die bonnen moesten natuurlijk nog op. Dat betekende dan ook een nog erg gezellige avond buiten.
De zondag begon met een kleine kater. Ik kwam langzaam op gang maar om een uur toog ik naar de Encore Concept Gallery. Raenys, die mij de deur open moest maken, stuurde me een berichtje; hij was tien minuutjes later. Daarop greep ik de kans om even snel naar het plein te fietsen. We hadden met een aantal vrijwilligers bedacht dat we projectleider Olivier wilden bedanken. Ik bracht hem namens ons een fles speciaal bier en een doos Celebrations, vergezeld van een kaart met onze namen. Hij was er blij mee en dat kwam goed uit want wij waren de hele week al heel blij met hem.
Ik fietste snel weer terug en stapte met Raenys de galerie binnen. Raenys legde me uit dat de tentoonstelling Berlin Calling ging over kunstenaars die werkten/woonden in Berlijn. Zij hadden zich door de stad laten inspireren. Het bombastische, drukke van de stad. Maar ook het grijze en grauwe werd op diverse manieren op doeken tot uitdrukking gebracht. Er liepen die middag een handjevol mensen naar binnen en ik kon genoeglijk met iedereen een praatje maken. De uitleg werd gewaardeerd en de mensen die ik sprak vonden het een mooie expositie.
Raenys en zijn vriendin Anna, samen met de kids kwamen terug van hun lunch en waren zo lief om mij ook een bagel te bezorgen. Ik at mijn bagel op, speelde met het dochtertje van hen (zo leuk) en toen was de middag alweer om. We sloten de deur en begonnen met het inpakken van de werken. Helaas had ik niet de tijd om tot het eind mee te werken, om kwart voor acht ben ik naar huis gefietst. Daar at ik nog mijn warm eten en een uur later zat ik alweer op de fiets richting eindfeest.
Dit jaar vond dat eindfeest plaats in het Theatercafé. Dat bleek een goede keuze. Eerder hadden we al feestjes gehad in de spiegeltent, maar die was veel te groot. Of in het artiestencafé, maar die was soms weer net te klein. En nu was het eigenlijk dus precies goed. Rocco deed zijn jaarlijkse speech. Wethouder Barry Braeken ook. En toen was er tijd voor dansen. Binnen mum van tijd sprong een groepje op de dansvloer en barstte het feest los. De eindfeestjes zijn eigenlijk altijd erg leuk. Iedereen heeft dan een moe lijf, en oogleden die nauwelijks nog open kunnen blijven, maar er moet nog één keer goed gezongen en gedanst worden. We sleepten de artiesten van Architects of Air en een van de dozen mee de dansvloer op. We gooiden onze hele ziel en zaligheid op die vloer. En toen… toen gingen we naar huis. Toen was alles voorbij.
De volgende ochtend zat ik met een kater. De postCultura Nova-kater. Een beetje zwaar hoofd van de alcohol, een moe lichaam en een zeer voldaan gevoel van binnen. Het was weer een heel geslaagde editie. Extra bijzonder voor ons, die aan de show van la Fura hadden meegedaan.
Dank aan al mijn Cultura Nova collega’s voor de superfijne samenwerking! Dank aan de organisatie dat jullie dit weer organiseerden. En tot volgend jaar!
Cultura Nova vond van 26 augustus t/m 4 september plaats in Heerlen en omgeving. Het festival trok ruim 50.500 bezoekers uit de regio en ver daarbuiten. Er waren ruim ruim 200 voorstellingen en andere activiteiten, waaronder 15 premières en 16 coproducties, van beroemde gezelschappen en jonge theatermakers. Meer informatie over festival en voorstellingen op cultura-nova.nl.
Dieren, kinderfeestjes, cultuurhuisheerlen, evenementen, creatieve dingen bedenken, positief, organiseren.
