One More Time With Feeling

Woorden zijn woorden en alleen maar woorden. Maar soms zeggen woorden het meest als ze niet gezegd zijn.

One More Time With Feeling draaide donderdagavond wereldwijd in de bioscopen. Eén dag. Ik zag hem in Quatro4 te Heerlen.

de Australische singer-songwriter, dichter, schrijver en acteur Nick Cave maakt nooit zomaar een album. Maar het album Skeleton Tree, dat centraal staat in deze film, is bijzónder bijzonder. Het is doorspekt met trauma, met verlies, met verdriet. Het verlies van zijn 15-jarige zoon komt voortdurend ter sprake in deze docu. Alhoewel er momenten zijn die lijken te vloeien tot tearjerkers, worden ze dat nooit. Met woorden probeert Cave uit te leggen wat hij voelt, hóe hij voelt en wat er te voelen valt. Maar zelfs deze woordvirtuoos blijft eigenlijk sprakeloos achter.

Alhoewel, sprakeloos… De docu staat bol van zijn nieuwe werk. Zijn prachtig nieuwe werk. Teksten die maar teksten leken, zetten nu alles in een andere betekenis. Geven een nieuwe wending, een dubbele laag. En weer is de muziek prachtig divers en toch herkenbaar. Lang uitgesponnen nummers met een bijna mystiek gevoel. Voel je het of voel je het niet. Het gaat niet om hip zijn of hipster. Het gaat om alles en niets. De wereld of de leegte. Liefde, taal, melancholie. With my voice I am calling you…

De woorden van Cave galmen na in je oor.

De docu is in 3D. Alhoewel mij altijd volkomen ontgaat waarom films in 3D zouden moeten en ik het bijzonder irritant vind om zo’n extra bril te moeten dragen en daarom meestal pertinent weiger om naar films in 3D te gaan, had ik hier geen keuze. En het was draaglijk. Zwart-wit in 3D. Weer eens iets anders dan veel special effects. Simpele bewegingen. Het aantrekken van een jasje. Cave in een taxi. Warren met zijn dirigerende handen die zich naar je lijken uit te strekken. Cave die zich druk maakt of zijn haar nog goed zit en Warren’s antwoord: “Better than ever.”

Simpel. En dan een shot van een trap naar beneden, door een gat in de muur. De wereld, de aardbol, licht, duister, een samenspel van visuele muziek met muziek op de achtergrond.

Er is in het begin een zeker geduld nodig om de wat vage uitleg te beluisteren, voor de vele “yeahs” van de interviewer en de quasi intelligente uitspraken die deze en gene proberen te plegen. Maar de film bouwt zich op tot een duidelijk geheel van prachtige woorden, beelden en veel goede muziek.

De totstandkoming van de nummers dus eigenlijk. Het proces in de studio. De gedachten van Cave met babbelende mensen er doorheen. Het vormt steeds meer een vloeiende gedachte. Een vloeiend beeld, een vloeiend album. De ondertiteling is in het Engels.

“Niets is meer oké en alles is oké”… Cave rouwt en biedt ons zijn verlies aan op een zilveren presenteerblaadje. En ik, ik ga als een aasgier dat album kopen.

De film One More Time With Feeling van Nick Cave werd donderdag 8 september jl. vertoond in Quatro Cinema, Heerlen. Het album Skeleton Tree ligt vanaf vandaag in de platenzaken.