De Mediashow

In een uitzending van Zembla werd op 25 april jl. ingegaan op Geert Wilders. De reden hiertoe mag duidelijk zijn. Geert Wilders verkondigt nogal tegendraadse en soms ook aanstootgevende ideeën.  Voor een aantal mensen is hij zelfs een regelrechte racist. Zembla ging in op de houding van Wilders ten aanzien van de Islam en integratie. Hoewel Zembla zich profileert als een documentaireprogramma en doorgaans ook wel goede docu’s maakt, besloten zij nu om dezelfde aanpak als Micheal Moore te nemen. Wie Fahrenheit 9/11 met een kritische blik heeft bekeken, weet dat Moore in deze ‘documentaire’ onjuiste informatie heeft gebruikt en heel veel retorisch taalgebruik. Geen docu dus maar feitelijk gewoon een politieke reclamefilm in een wetenschappelijke verpakking. Of je het nu wel of niet met de inhoud van zijn boodschap eens bent, deze manier van documentaire maken is goedkoop, misleidend en pretentieus en verdient de naam ‘documentaire’ niet.

Helaas is Micheal Moore niet de enige in zijn soort en wordt zowel in de linkse als ook de rechtse politieke hoek dit soort waardeloze programma’s gemaakt. Een voorbeeld daarvan was dus te zien in Zembla. Er werd met veel bombarie en met contextloze cut-and-paste uitspraken van Wilders een onsamenhangende film gemaakt met de demonisering van een volksvertegenwoordiger als al te duidelijk doel. Voor alle duidelijkheid, dit is een programma van de publieke omroep, betaald met publieke middelen. Niet alleen is simplistische bevooroordeeldheid in strijd met de taak van een publieke omroep, ook de amateuristische manier waarop het gemaakt is, is een publieke omroep onwaardig. Halverwege werd er zelfs een franse wetenschapper aan de haren bijgesleept die iets over extremisme en genocide vertelde. De man zei er zelf bij dat hij de politieke situatie in Nederland, en dus ook Wilders, niet kende. Maar alleen het feit dat termen als genocide wordt gebruikt in programma over een politicus is uitermate verstrekkend. Het is propagandistisch en op drijfzand gebouwd.

Dit soort programma’s is tekenend voor een mediacultuur die voornamelijk uit is op effectbejag en stemmingmakerij. En dan te bedenken dat de media hét kanaal is waarvan mensen hun informatie moeten halen om een beeld te vormen van hetgeen er in de politiek speelt. Vooral de publieke omroep zou een morele plicht moeten voelen om kwalitatief goede informatie te leveren. Zij werken met publiek geld en moeten het publieke doel dienen.

Over dit soort praktijken winden zich echter nauwelijks nog mensen op. Men went er blijkbaar aan, neemt het op en kauwt de optelsom van slechte informatie uit bij de verkiezingen. Hiermee dragen de media bij aan een verwatering van de democratie. Een democratie die al in de steek gelaten was door de politiek zelf. Deze laat zich te zeer leiden door de waan van de dag en door een gebrek aan leiderschap en diepgang.