Twee jaar geleden stond Stick Men op het podium van de Limburgzaal, toen als onderdeel van The Crimson ProjeKCt, een spinn-off van een aantal King Crimson leden. Inmiddels staat het trio steviger op haar eigen benen en is ze minder afhankelijk van de progrock-gigant, die nog altijd boven haar zweeft. Ook in de Nieuwe Nor. Foto’s: René Bradwolff
Vreemd is het niet dat King Crimson nooit ver weg is. Met Tony Levin (chapman stick) en Pat Mastelotto (drums) bestaat Stick Men namelijk voor tweederde uit leden van die band. Met name Levin is sinds 1981 zeer bepalend voor het unieke Crimson-geluid, waardoor Stick Men daar vaak tegenaan schurkt. De derde stickman, Markus Reuter, past met zijn zelfontworpen touch guitar naadloos binnen dat muzikale spectrum, dat uiteenlopende genres als progressieve metal, ambient, jazzrock, klassiek en dance met elkaar verbindt.
Levin en Mastelotto bewijzen in Poppodium Nieuwe Nor andermaal dat je als gelouterde topmuzikant waardig oud kunt worden. De 70 jarige Levin speelde naast King Crimson op meer dan 500 albums, met artiesten als Peter Gabriel, Tom Waits, Lou Reed, David Bowie en Pink Floyd. Mastelotto telt 61 lentes, brak in de jaren ’80 door met Mr. Mister en schoof aan bij onder anderen XTC, The Sugar Cubes, Hall & Oates en Al Jarreau. Toch is er niemand die na het zien van Stick Men de term ‘rock-dinosaurus’ laat vallen. Daarvoor is de muziek te zinderend en de band te enthousiast. Tijd- en compromisloos maar boven alles dynamisch.
Stick Men speelt tegenwoordig voornamelijk eigen materiaal. Het nieuwe album ‘Prog Noir’ ligt binnenkort in de winkels maar is in Heerlen al te koop en prominent aanwezig op de setlist. Dat is geenszins een straf, want het lijkt Stick Men’s horizon te verbreden. Een nummer als ‘Plutonium’ is technisch complex, spannend én grappig tegelijk, buigt af richting Primus en zorgt er halverwege de set voor dat het niet topzwaar wordt. Al is die kans überhaupt klein omdat zelfs de meest gecompliceerde improvisaties worden gebracht met zicht- en hoorbaar plezier. De af- en aankondigingen zijn luchtig en soms lollig. Loodzware technische exercities en ontspannenheid gingen zelden zo hand in hand.
Naast een bloemlezing uit de eigen catalogus komt er een overdonderende uitvoering van Mike Oldfield’s ‘Mirage’ voorbij en tegen het einde van de rit wordt het publiek alsnog getrakteerd op twee stukken van King Crimson: ‘Satori in Tangier’ en ‘Level Five’. Als toegift wordt er niet, zoals verwacht, afgesloten met een publieksfavoriet maar met de voornamelijk uit improvisaties bestaande experimentele tour de force ‘Open’. Zware kost die eindigt in een knallende, loeiharde en retestrakke finale, waarin Levin, Mastelotto en Reuter nog één keer alle remmen losgooien.
De drukte bij de cd-verkoop na afloop spreekt boekdelen. De bandleden zijn beschikbaar voor een praatje en een handtekening en in een enkel geval voor een bescheiden afterparty in het om de hoek gelegen Café Bluff. Kortom, het was weer een memorabele avond in Parkstad Popstad, die nog lang in vele hoofden zal nagalmen.
Stick Men speelde op 13 oktober jl. in Poppodium Nieuwe Nor, Heerlen. Klik hier voor het volledige programma van deze zaal.
Marco Media, Mijnstreek Oost, Parkstad Popstad, wannabe hardloper en de muziek in mijn hoofd...
