HeerlenStormt

De zon scheen uitnodigend, een prachtige dag om een obstakelrun te doen. Vol verwachting trok ik naar de stad. Ook een beetje met een zwaar hart. Ik had besloten zelf niet mee te rennen omdat mijn conditie niet optimaal is. Maar ik had mijn renkleding aan en als razende reporter kon ik natuurlijk wel stukken mee rennen langs het parcours.

Op het pancratiusplein liep het rond half twaalf al gezellig vol. Her en der zag ik ouders met kleine renners. Het plein stond volgebouwd met; de finish, de start, een waterglijbaan en kraampjes voor tassen en startnummers. Helaas was er hierdoor niet veel plek bij de startnummers. Bij de kinderen ging het nog maar later moesten volwassenen zich verdringen om in de rij te staan. De waterbaan werd getest. De kids stonden klaar voor vertrek en het ging los! Met vlechtjes in het haar, roze shirtjes aan en hand in hand renden twee meisjes achter de rest aan. Zo schattig!

Her en der knoopte ik intussen een praatje aan met diverse volwassen deelnemers. Ze hadden er allemaal zin in. Beginners, die eens wilden zien hoe dat is, zo’n obstakelrun. En natuurlijk oude rotten, die het leuk vonden om nu eens een race in eigen stad te rennen. Op een gegeven moment hoorde ik dat de kindjes het parcours kwijt waren. Van omstanders kreeg ik door dat de kinderen verkeerd werden gestuurd, sommige hadden het modderbad al twee of drie keer gedaan. De eerste volwassen-run werd dan ook even uitgesteld. Hekken werden verplaatst en de route werd nagekeken.

De run van 13 uur stond al tussen de starthekken klaar. Daar werd een warming up gegeven door de mensen van Snowworld. Er was echter geen plaats om met 80 man op te warmen tussen die hekken. Velen gaven het dan ook snel op. En toen stonden mensen maar te wachten. Nogmaals werd omgeroepen dat er nog even uitstel was. Na meer dan een half uur vertraging mocht de groep dan toch starten.

Vol enthousiasme renden ze de straten van het centrum door. Eerst richting de Nieuwe Nor, door de zaal heen, en weer naar buiten, het pleintje bij het Betahuis op, door autobanden heen, terug, rechtsaf, tussen hangende skippyballen door. Bij de Klomp rechtsaf en de eerste straat weer rechts. Daar moest ik ze heel even laten gaan want het parcours ging weer rechts maar ik kon er niet langs. Ik zag de mensen op de gasthuisstraat er weer uit komen. Ik rende naar beneden en kwam uit op de groene boord.

Een eenzame verkeersregelaar stond auto’s tegen te houden. Verder was niets te zien. Geen hek, geen lintje, geen pijl, geen vrijwilliger. De renners moesten op het stoplicht wachten om over te kunnen steken. Verward stonden ze aan de overkant. Wat nu? Richting Aambos dan maar want omstanders riepen dat ze naar scoutinggebouw moesten. Weer kwam een groep renners aan. Ook zij keken zoekend rond. De verkeersregelaar die een stuk verderop liep kwam naar ons toe maar ook hij had geen idee van de route. Ook deze groep ging maar richting Aambos.

Ik belde intussen rond of iemand naar de organisatie kon gaan om dit door te geven. Een derde groep rende links, richting rotonde Schandelerboord. Ik liep die kant op. Bij deze rotonde stonden verkeersregelaars die zeiden dat op dat punt inderdaad de 6,6km route zich afscheidde van de andere routes. De 6,6 moest hier een rondje rennen en dan pas terug naar het Aambos. Maar de andere renners moesten eigenlijk rechtdoor naar het Meezebroekerpark.

Later bleek dan ook dat veel 15km en 30km renners dit stuk helemaal niet gerend hadden. Vooral de 30km renners zijn regelmatig teruggestuurd en andere kanten op gewezen. Ik liep intussen de Schandelerboord verder af en vond mijn zusje die als vrijwilliger in haar eentje bij een rotonde verkeer stond te regelen, en de deelnemers de weg stond te wijzen. Ik sprong dus maar in om te helpen. Zij hield het verkeer tegen en ik ging op de plek staan waar deelnemers linksaf moesten om ze de weg te wijzen. Van razende reporter naar vrijwilliger.

Wat jammer, wat ontzettend jammer, van deze obstakelrun. Hoe de Urban race twee jaar geleden vol lol begon, hoe teleurgesteld iedereen was vorig jaar toen die niet doorging, hoe blij dat er een nieuwe run opstond, hoe teleurstellend dat deze zo van alle kanten rammelde. Bewegwijzering is een vak, dat doe je niet door pijltjes rechtdoor op de grond te spuiten en een hek neer te zetten dat naar rechts wijst. Of door wapperende afzetlintjes aan palen vast te knopen.

Mensen zijn aan het rennen, zij moeten duidelijke aanwijzingen krijgen of borden kunnen zien. Niet moeten zoeken naar afgescheurde lintjes. Ik heb heel veel deelnemers en toeschouwers horen mopperen. Het meisje van de organisatie verontschuldigde zich wel bij mij en zei dat het kwam omdat ze het de eerste keer in een voor hen onbekende stad organiseerden. Maar ik weet niet of dat een voldoende excuus is voor de renners die 30km moesten afleggen. Zij moesten als in een soort doolhof hun weg zoeken, of ze werden ergens anders heen gestuurd en hebben dus de route niet volledig, of bijna dubbel moeten doen.

Dan waren de obstakels ook nogal gammel. Beide glijbanen waren op gegeven moment niet meer functioneel (Pancratiusplein en Berden). Ook lees ik nu reviews van deelnemers die klaagden over maar 1 waterpunt, geen bananen of ander voedsel langs de route (zeker voor de 30km vervelend) en obstakels die niet veilig waren gebouwd. Tot overmaat van ramp had men ook nog te weinig medailles! Hoe kan een organisatie die elk jaar een obstakelrun in Venlo regelt voor 4000 man nu te weinig medailles hebben geregeld bij een loop met 500 deelnemers?!

Toch heeft de organisatie zich deze storm van kritiek aangetrokken. Want naast een excuus e-mail hebben alle deelnemers ook een gratis deelname aangeboden gekregen voor VenloStormt of RoermondStormt later dit jaar. Ik weet niet of de boze deelnemers de organisatie nog een kans geven. Er zijn immers obstakelraces genoeg. De run in Genk, battle of Thor, die erg goed georganiseerd is en leuk om te doen, de Cavenmanrun in Valkenburg, en noem maar alle runs op die de test beter doorstaan dan het debacle wat hier plaatsvond. Laten we hopen dat de lol en het enthousiasme van deelnemers overheerste en dat zij de organisatie nog een kans geven.

HeerlenStormt vond plaats in Heerlen op 30 april 2017. Foto’s: David Doelen en Angelo Verbrugge