Prog, jazz, metal en experiment. Liefst allemaal tegelijk. Op zomaar een donderdagavond in Parkstad Popstad. Waar we eerder ook al The Crimson ProjeKCt en Stick Men mochten bewonderen staat weer een stel muzikale grootmeesters uit dezelfde hoek op het podium. Foto’s: René Bradwolff
Het is een gevarieerd gezelschap op de Nieuwe Nor bühne. De veelgeprezen progrockdrummer Craig Blundell is geleend van Steven Wilson en wordt geflankeerd door gitarist Paul Clark en bassist Mick Paul, die ogen als old school metalheads van het kaliber Anvil. Compleet met Washburn Flying V gitaren, bullet straps en bijbehorende poses. Zanger Jinian Wilde scoorde een dikke tien jaar geleden nog top 10 hits met de dance act Uniting Nations (herinnert u zich deze nog?). Maar de grote blikvangers zijn twee heren van respectabele leeftijd. David Cross (68) en David Jackson (70). De eerste was in de jaren ’70 violist en toetsenist van King Crimson en drukte een stempel op legendarische platen als Larks’ Tongues in Aspic, Starless and Bible Black en Red. Jackson is deze tour mee als special guest en maakte van 1969 tot 2005 furore als saxofonist van het eveneens legendarische en grensoverschrijdende Van Der Graaf Generator.
En ja, The David Cross Band klinkt zoals je op basis van de bezetting kunt verwachten. Cross en Jackson trappen getweeën af met een stel improvisaties op viool, fluit, sax, keyboards en een looping machine. Aanvankelijk rondom een Ierse folk tune maar afsluitend met een “upside down” interpretatie van King Crimson’s Starless. Na een korte pauze staat de volledige band op het podium en knalt er aanvankelijke moddervette metal uit de PA. Met technisch vernuft en hier en daar een twist die de invloed van Crimson en Van Der Graaf onthuld. Een invloed die plotsklaps in dikke plakken wordt versneden tijdens een zinderende uitvoering van Tunk. Dat werd oorspronkelijk niet voor niets door Cross opgenomen met Robert Fripp en Peter Hammill, de grote roergangers van genoemde bands. Het nummer Rain Rain van het meest recente album Sign Of The Crow (2016) neemt het publiek vervolgens mee op een enerverende ruimtereis langs de planeet Gong waarna de zaal klaar lijkt voor het hoofdgerecht uit het kookboek van de scharlaken koning zelf.
It’s Crimson time en dat is duidelijk waar de meeste bezoekers voor naar de Nor zijn gekomen. Een fraaie bewerking van het melodieuze Exiles, en een intense versie van Starless (dat naast de rock- en jazzkant van King Crimson ook de experimentele kant nadrukkelijk onderstreept) brengen het publiek in verrukking. Ook al omdat zanger Wilde zich een waardig opvolger van de onlangs overleden John Wetton toont. Wie dán nog niet is gevallen voor David Cross en zijn mannen gaat onherroepelijk voor de bijl tijdens het afsluitende 21st Century Schizoid Man. Dat start als de bekende dampende en scheurende killer zoals we hem allemaal kennen maar schakelt vanaf het chaotische middenstuk over in de metal-modus met een net zo verrassend als overdonderend resultaat. Alsof we aan het einde van de rit nog even een samenvatting krijgen van alles waar de The David Cross Band voor staat. En dat is dus veel. Héél veel.
Gezien: The David Cross Band ft. David Jackson, op 18 mei 2017 in Poppodium Nieuwe Nor, Heerlen.
Marco Media, Mijnstreek Oost, Parkstad Popstad, wannabe hardloper en de muziek in mijn hoofd...
