13 images from the dark land is een coproductie van Sally Dansgezelschap Maastricht, Ensemble 88 en Festival Cultura Nova en bestaat uit twee onderdelen. Deel één is fragmenterende muziek. Ook wel verfijnde stille muziek om een droom in beeld te vangen. Het tweede gedeelte is een compositie van George Crumb, live begeleid door het Ensemble 88, waarbij twee dansers de menselijke ziel in het fysieke lichaam verkennen op energieke dansmuziek.
Tijdens het eerste gedeelte zit ik in een kleine donkere ruimte, net naast de Limburgzaal. Tijdens de gehele voorstelling hoor ik onafgebroken een glasharmonica. Een soort van psychedelische sfeer wordt er gecreëerd, waarbij geluiden worden gemaakt die mij sterk doen vermoeden dat ik in de opbouwende fase van een horrorfilm zit. Met de lange zwarte doeken vanaf het plafond tot aan de grond, waar ik naast zit, slaat mijn fantasie een beetje op hol. Lichtelijk ongemakkelijk zelfs. De vele hoge squeekende geluiden laten mij in elkaar krimpen. Je kent het vast wel, alsof iemand met een vork over een schraal bord heen raspt. Dat dus.
“Gelukkig” duurt de horror droomervaring niet zo heel lang en mag ik door naar de Limburgzaal om naar het tweede gedeelte van de voorstelling te kijken. Twee prachtige dansers; verstilt, vredig, dan weer dierlijk kruipend, kronkelen om elkaar heen, en dat alles op energieke dansmuziek.
Na een weekend non-stop dansen op Lowlands heb ik de beweging nog aardig in mijn benen en heupen zitten. En als groot fan van dans en heel veel soorten muziek, kijk ik dan ook erg uit naar dit tweede stuk.
Er zitten een viertal mensen tegenover elkaar opgesteld op de grond met violen, een cello een gong en heel veel andere instrumenten waarvan ik het bestaat waarschijnlijk geeneens wist. Maar één ding weet ik al heel snel zeker… Dit, lieve mensen, is géén energieke dansmuziek. Dit is, naar mijn mening, klankkunst of toonmuziek. Laten we ze vooral niet met elkaar verwarren. Gevolg is namelijk dat ik 25 minuten lichtelijk teleurgesteld naar twee prachtige mannen heb staan kijken.
Hoewel deze ‘muziek’ dan niet helemaal mijn ding is, heb ik wel ontzettend genoten van de danskunst van deze mannen. Ze betasten elkaar en de ruimte, waarbij hun lichamen regelmatig intens in elkaar verstrengeld raken. Net zoals de muzikale klanken zijn de dansers soms duivels en macaber en dan weer subtiel en teder. Zo duivels en zo macaber dat ik er soms ongemakkelijk van wordt. En dat maakt deze voorstelling voor mij indrukwekkend.
De show 13 Images from the dark land was maandag 21 en dinsdag 22 augustus te zien in Parkstad Limburg Theaters