Toen ik een aantal maanden geleden het programma van Cultura Nova bekeek zag ik ook de toneelvoorstelling ‘Ich bau dir ein Schloss’, een voorstelling van Toneelgroep Maastricht. Eerlijk is eerlijk, ondanks dat het voor mijn tijd was (want zo oud ben ik nou ook weer niet) moest ik wel meteen denken aan dat gelijknamige liedje van Heintje om in tweede instantie te denken ‘die voorstelling kan ik dus overslaan’. Maar oh oh oh, wat had ik daar na Cultura Nova spijt van. De monoloog van Mieneke Bakker, geschreven door Mieneke en journalist Wiel Beijer bleek over mijn roots te gaan. De teloorgang van de door mij zo geliefde Oostelijke Mijnstreek, tegen de achtergrond van de sluiting van de mijnen waar mijn opa’s zo gebikkeld hebben. Maar gelukkig kreeg ik als kind van de Mijnstreek een herkansing in december toen de voorstelling een aantal weken gespeeld werd in de Bordenhal in Maastricht. Het voelde wel een beetje raar, dat je naar een voorstelling gaat over je mijnstreek roots en dat je daarvoor naar Maastricht moet rijden. Gelukkig bevond ik me in goed gezelschap want de gouverneur van de provincie was er ook.
Nou ben ik geen toneelkenner en een monoloog had ik ook nog nooit aanschouwd maar het spel van Mieneke Bakker die zowel Willemien (afkomstig uit Spekholzerheide die er als succesvol architecte terug keert om de wijk weer nieuw leven in te blazen) als Bettina (eigenaresse van buurtcafé ‘Dreivögel’ in Spekholzerheide) speelde, blies mij omver. Hoe knap is het dat je 80 minuten lang een zaal ademloos weet te boeien en alleen door het uittrekken van een jasje, het opsteken van je haar en oorbellen in te doen ineens een andere persoonlijkheid bent. Willemien die mijmert over haar jeugd in Spekholzerheide, hoe graag ze er destijds weg wilde en welke plannen ze heeft met de wijk. En Bettina die haar kroeg eigenlijk niet wil verkopen en al zeker niet aan de veranderaars die van Spekholzerheide iets met ‘leisure’ willen maken. Prachtige teksten, mooie oude uitspraken (‘kom me bloos niet met een Itak aan’) en ja, ook een aantal keren dat liedje van Heintje. Dat de ochtend na de voorstellingen zelfs nog door mijn hoofd schalde maar wat maakt het uit als de reden daarvan zo’n prachtvoorstelling is.
Hopelijk nog een keer op herhaling want een must-see voor iedereen uit de Mijnstreek!
‘Ich bau’ dir ein Schloß, so wie im Märchen
da wohn’ ich mit dir dan ganz allein.
Ich bau’ dir ein Schloß, wenn ich einst groß bin
da kannst Du dann froh und glücklich sein.’
fontys / onderwijs / consultant / hardlopen / roda jc / muziek / heerlen
