Pestilence

Soms, heel soms, vraag ik me af waar de tijd blijft. Jaja, ik word oud! Want toen de Oefenbunker een aantal maanden geleden bekend maakte dat Pestilence langs zou komen, realiseerde ik me helemaal niet dat het alweer 25 (!) jaar geleden was dat ik deze metalband in Brunssum zag. In Brunssum hoor ik je denken? Ja, daar lag in 1993 een zaal genaamd Unitas waar metalbands met regelmaat van de klok het bloemetjesbehang van de muren kwamen spelen. Dat bloemetjesbehang was dan ook zowat het enige dat ik me nog kon herinneren van die avond. En oh ja, dat ze toen een album hadden genaamd ‘Spheres’ dat zijn tijd in 1993 ver vooruit was vanwege vernieuwende invloeden op de death metal waar Pestilence destijds bekend voor stond.

In de uitverkochte (!) Oefenbunker stonden vrijdagavond meer mensen om me heen voor wie de tijd sinds ‘Spheres’ omgevlogen was. Maar het waren niet alleen maar ‘oude metalrotten’ die de weg naar Landgraaf hadden gevonden. Ook de jonge garde, wiens moeder ik had kunnen zijn, liet zich zien want er werd flink ‘gemosht’ vooraan. Omdat ik zelf ook redelijk vooraan stond (toch enigszins solidair met de dienstdoende fotograaf van de Afgrond) moest ik dus regelmatig naar rechts kijken of er niet ook een beuk mijn kant op kwam. Het leidde soms wat af van hetgeen zich op het podium afspeelde dat met recht ‘a trip down memory lane’, genoemd kon worden, héérlijk.

Ook al ben ik rond het eerde genoemde jaartal geswitcht naar andere favoriete muziek (mede door de opkomst van de Britpop) en luister ik nog maar sporadisch naar metal, ik heb genoten  van de vele tempowisselingen, de uitstekende gitaarpartijen en de afwisseling in de zang. Daarnaast zorgde het uitverkochte huis voor een broeierige gezellige drukte en een heerlijk sfeer. Ik kan dus alleen maar concluderen dat deze streek nog steeds warm loopt voor metal. ‘More to follow’?

Gezien: Pestilence, Rebaelliun en Distillator in Oefenbunker, Landgraaf (2 februari 2018), Foto’s: René Bradwolff.

Pestilence

Rebaelliun

Distillator