Rss Feed
Tweeter button
Facebook button
Technorati button
Myspace button
Linkedin button

Marx door Zuidelijk Toneel

Heb je dat wel eens? Je gaat naar een voorstelling en je hebt geen enkel idee wat te verwachten? Vast.

Zo zag ik de monoloog Marx door Frank Lammers. Akkoord, ik wilde gaan omdat een topper als Jan Decleir Marx zou vertolken. Zuidelijk Toneel gaf aan dat vanwege artistieke meningsverschillen dat geen doorgang zou vinden. De rol werd overgenomen door Frank Lammers. Wel een heel verschil. Vandaar dat ik helemaal zonder verwachting ging.
Maar mensen. Wat kan die Lammers prachtig vertellen. Aan zijn lippen gekluisterd totdat notabene nog in de laatste 30 minuten (stuk duurde 1.5 uur) die woede kwam. Ik zat rechtop op mijn stoel vertel ik jullie. Hij wisselde zijn (lees Marx) persoonlijke levensverhaal wat bestempeld kan worden als lijdensverhaal energiek af met zijn visie op de maatschappij. Zowaar dat ik de neiging had vingertje in de lucht te steken om vragen te stellen. Maar ik kon me gelukkig voor mijn medepubliek bedwingen.

Als politiek vluchteling via Frankrijk en België uiteindelijk in Engeland, Londen terechtgekomen. Levend in armoede en 4 van zijn 7 kinderen op jonge leeftijd verloren. Overal verguist, verbannen omdat men hem een oproerkraaier vond. Maar dat hield hem niet tegen. Hij bleef voet bij stuk houden. Probeerde mensen ervan te overtuigen voor zichzelf op te komen. Dat was alles! Je zou zeggen: “daar is toch niks mis mee?” Maar zeg nou zelf. Wanneer zijn wij met z’n allen de straat op gegaan om te laten horen dat we het er niet mee eens zijn? Aan wie zijn we nou echt trouw. Aan onze overheid, mocht je het nog niet gedaan hebben, binnenkort mag je weer belastingaangifte te doen. Tuurlijk, Nederland is gebaseerd op een sociaal stelsel. Maar in hoeverre hebben we invloed op waar onze belastingcenten naar toe gaan? Weet jij het nog? Wie mag er in het collectief meedelen? We zijn trouw aan onze baas. Waardering wordt enkel nog in geld uitgedrukt. “Die meubelmaker, verkoopt zijn diensten aan een merchant. Krijgt een schijntje van de uiteindelijke verkoopprijs als loon (lees afkoopsom). Die blije blik van de koper die zijn vakmanschap en passie voor het maken weet te herkennen en erkennen ziet de meubelmaker niet meer. Hij verdwijnt in het niets. Een anonieme mens die zich steeds vaker afvraagt waar hij nu helemaal mee bezig is.” Tja, het was weer een avond die mij weer behoorlijk aan het denken heeft gezet.

Waar zijn we eigenlijk allemaal mee bezig. Wij, die onze diensten aanbieden voor de hoogste bieder? – laat ik maar niet zo ver gaan om onderwerpen als burn-out, bore-out en depressies aan te snijden. Aan het denken gezet? Ik wel, met dank aan Frank Lammers en Marx. O ja, voor die enkele chauvinist die dit leest. Lammers wist zowaar Limburgs dialect te produceren.

Article by Joelle Moonen

Joelle Moonen Authors bio is coming up shortly. Read 2 articles by

Email

Categories

Like us

Afgrond Archief

Better Tag Cloud