Hoeve Molenberg
Eind maart en eindelijk lijkt een sympathiek lentezonnetje die ellenlange winter te breken! Effe lekker met zijn tweeën een stukje lopen. Via het Aambos richting de Molenberg. Mooi stukje ook. Terwijl we naar boven lopen komen we langs Hoeve Molenberg, vandaag de dag in gebruik voor hippe appartementen. Een stukje cultureel erfgoed met een interessant verleden. Valt allemaal trouwens terug te vinden op internet vandaag de dag. Ik heb er zelf ook een stukje geschiedenis mee en dwaal effe terug in de tijd. Bijna 30 jaar alweer. Naar een duistere bladzijde in de geschiedenis van de punkscene in Heerlen. En hoe alles daarna veranderde.
Het oude “Gejem” (Gemeenschappelijke Jeugdverenigingen, daarvoor in de ’60- en ‘70er jaren gebruikt als Patronaatshuis voor de toenmalige jeugd) is in de midden jaren ’80 een onderkomen voor punkers, krakers en aanverwanten uit Heerlen. En wij, een jonge, nieuwe generatie hardcore punks, willen er op de dag voor Pinkpop ’88 een feestje bouwen. Een punkfestival. Op onze eigen Molenberg nota bene! De line-up is met bands als Capital Scum, Winterswijx Chaos Front, Cry of Terror, Gore, de bij ons populaire Swampsurfers en wat lokale bands in ieder geval veelbelovend.
Winterswijx Chaos Front
Aanvankelijk lijkt er ook geen vuiltje aan de lucht. Wel zijn er opvallend veel skinheads aanwezig. Niet van het soort “skanken op een ska deuntje”, maar het dubieuzere soort; hakenkruizen en nazigebral. En een auto vol geladen met wapentuig voor ‘t terrein belooft ook al niet veel goeds. De sfeer is geladen, maar vooralsnog lijkt er niet veel aan de hand. Ik hoor Schutzraum openen, maar op dat moment sta ik nog een pilsje te koppen. Lange Fränk hoor ik naast me “veertig Bier!” bestellen.
De local heroes van 999Emergency trappen af en hebben mijn aandacht. Een aangenaam streetpunkbandje dat ik wel effe wil checken. En dan breekt de hel los. Skinheads van het Nationaal Jongeren Front, blijkbaar een twintigtal bruinhemden uit de regio Breda, beuken op elkaar en vooral op de punks los. Een daarvan klimt op het podium waar hij pontificaal naast de zanger gaat staan “sieg heilend” met zijn rechterarm. De zanger, toevallig ook een kaalkop maar een band die met die onzin niks van doen wil hebben, speelt ongemakkelijk een ineens drastisch ingekorte set snel af. Commotie alom. Duitse punks schreeuwen “Nazis raus!” en in mijn ooghoeken meen ik Rino van de Swampsurfers te zien staan die woedend naar de taferelen voor en op het podium staart. Die gaan in ieder geval zeker niet meer spelen…
Dan gaat alles in sneltreinvaart. Een vriend van me komt naar binnen. Schreeuwend. Klappen gekregen op het toilet vanwege zijn lange haren. Ruziënd met de organisatie en alles en iedereen vervloekend lopen we naar buiten. Daar hoor ik “DAAR ZIJN ZE!!!” Een groepje Nazis en aanverwant geteisem stormt los. Het zal de enige keer in mijn leven zijn dat ik een mes trek, terwijl mijn toenmalige vriendin aan mijn jas trekt. De groep stormt langs me en dat is maar goed ook, anders had ik dit niet eens kunnen navertellen. Ze gaan achter onze langharige vriend en zijn vriendin aan, die gelukkig in een voorbijrijdende auto kunnen springen. Als ik ‘t nu zo vertel lijkt het bijna iets uit een slechte film.
Naar huis lopend komen we met en met mensen van de “nieuwe” generatie hardcore punks tegen die de chaos ontsnapt waren. Langs ons rijden de jongens van No Sense uit Vaals. Het Gejem wordt diezelfde dag nog ontruimd door de politie, die daarin niet bepaald onderscheid maakt tussen dader en slachtoffer. Dit gedeelte heb ik van horen zeggen want toen waren wij dus al lang weg. Het definitieve einde van het Gejem overigens.
Daarna gingen verhalen rond over een wraakactie van naziskins op punkband Winterswijx Chaos Front of op de Swampsurfers, die voorheen “ze herren rasse” op hun concerten te kakken hadden gezet. Voor ons, naïeve nieuwelingetjes, was het een wijze les. De restanten van de oude punkscene leken in moreel opzicht definitief kapotgeslagen. Het roer moest om. Dit nooit meer. We bouwden aan ons eigen alternatief.
Ik hoop dat iedereen genoot van dat voorzichtige lentedagje. Tegen koude winters moet je de rug nou eenmaal rechten, daarna wordt het beter. Symbolischer dan dat ging het effe niet meer worden.
Authors bio is coming up shortly.
