Leo Blokhuis was 13 jaar in 1974 en werd in het hart geraakt door Killer Queen. Roel van Velzen was 13 jaar in 1991, het jaar dat Freddie Mercury stierf. Blokhuis’ liefde bekoelde in 1980, van Velzen werd juist gegrepen door de sound van de eighties. Greatest Hits 1 versus Greatest Hits 2. Het is de inleiding tot A Night At The Theatre, een eerbetoon van een ‘popprofessor’ en muzikant aan één van de grootste en meest succesvolle bands uit de popgeschiedenis.
Ikzelf was 13 in 1980. Oud genoeg om de platen uit de jaren ’70 van voor tot achter te kennen, net op tijd om de band tijdens haar resterende tournees te gaan zien. De Hot Space Tour, de Works Tour en de Magic Tour. Shows die een impact maakten die tot op de dag van vandaag nooit meer zou worden overtroffen. Ondanks dat ook ik vond dat Queen’s muziek uit die periodes niet in de schaduw kon en mocht staan van het ‘oude’ werk.
Na de dood van Mercury heb ik het hoofdstuk Queen afgesloten. Shows en platen met andere zangers konden me gestolen worden, om al helemaal niet te spreken van coverbands met een greatest hits set en een plaksnor. A Night At The Theatre beloofde echter anders te zijn. Daarom belandde ik vrijdagavond tóch in het Heerlense theater. Met niet al te hoge verwachtingen en de nodige scepsis.
Al vroeg in de voorstelling werd duidelijk dat de liefde en passie die Blokhuis (die als hij niet op de bühne stond dansend luchtgitaar speelde in de coulissen) en van Velzen delen oprecht is. Beiden vanuit een ander perspectief. Een gegeven dat als een rode draad door de voorstelling heen liep. Een tweede rode draad was de reconstructie van de ultieme Queen classic: Bohemian Rhapsody. Op die momenten veranderde de RABOzaal in een enorme opnamestudio, waarin met behulp van het publiek de monumentale koorpartijen laag voor laag werden opgebouwd. Tussendoor stonden de afzonderlijke bandleden in de spotlights. De monumentale drumsound van Roger Taylor werd verklaard, de karakteristieke baslijnen van John Deacon kwamen aan bod en de wijze waarop Brian May’s unieke geluid tot stand kwam. In klare taal en waar mogelijk met humor, zodat het ook voor de niet-techneuten behapbaar bleef.
Maar er was natuurlijk ook muziek. En daar was weinig mis mee. Van Velzen kon het vocaal prima aan en zijn band zette (geregeld aangevuld met Blokhuis op gitaar) een degelijke set neer. Qua songkeuze lag de nadruk op de jaren ’70, met nummers als Killer Queen, Now I’m Here, Don’t Stop Me Now, Spread Your Wings en Somebody To Love. Goed nieuws voor Blokhuis en ondergetekende dus. En voor het publiek. Dat bleek toen Blokhuis na een korte versie van Another One Bites The Dust vroeg of ons iets was opgevallen. Reactie uit de zaal: “Dat het gelukkig erg kort was!” Toen er later, na twee vurige pleidooien, een keuze moest worden gemaakt tussen Tie Your Mother Down en Radio Ga Ga (Blokhuis: “Dat rampestampertje van de drummer van Queen.”) viel de keuze met overmacht op de eerste.
Ondanks dat het een avond vol covers betrof wist de band een paar keer te verrassen. Met een sfeervolle akoestische uitvoering van Innuendo, op 4 Spaanse gitaren. Met een tot op de basis gestripte akoestische versie van I Want To Break Free, die de ziel van het nummer blootlegde. En met het nooit door Queen live gespeelde Good Company, inclusief ukelele en met Blokhuis op de grote trom. Drie vertolkingen die onderstreepten dat A Night At The Theatre meer betrof dan zomaar een van de vele tributes die de wereld rondtrekken met een pias in een Mercury kostuum en een playlist vol Top 40 hits.
Boven alles was A Night at The Theatre een mooi en oprecht eerbetoon aan de muzikaliteit en creativiteit van Queen. Zonder nadruk op de fratsen van Mercury en het bombastische spektakel maar op de ideeënrijkdom van een stel muzikanten én songschrijvers die de wereld veroverden zonder consessies te doen en ons bovendien leerden dat we gerust ook wel eens schaamteloos mogen zijn.
Queen: A Night At The Theatre met Leo Blokhuis en Roel van Velzen en band was op vrijdag 20 april te zien in de RABOzaal van het Parkstad Limburg Theater in Heerlen. Foto’s: Vanvelzenmusic.com
Marco Media, Mijnstreek Oost, Parkstad Popstad, wannabe hardloper en de muziek in mijn hoofd...
