Transpunk

Op deze blog heb ik al eens geschreven dat ik in de jaren ’90 vrijwilliger was bij Stichting Popmuziek Limburg (inmiddels Pop in Limburg). Mijn belangrijkste wapenfeiten waren kassameisje spelen tijdens de voorronden van Nu of Nooit en behalve heel veel in de kou bij een ingang zitten, maakte je af en toe ook nog een memorabel moment mee. Want opeens was daar Transpunk, een metalband met ballen, een vleugje industrial en twee zangers die elkaar naadloos aanvulden en waarvan eentje ook nog een podiumbeest bleek te zijn. Foto’s: René Bradwolff

Transpunk won Nu of Nooit, stond op Pinkpop en Dynamo en bracht in 1996 een debuutalbum uit met een hoesdesign dat ik destijds nogal angstaanjagend en onheilspellend vond. Precies de sfeer die ook destijds rond de muziek van deze band hing (luister alleen al naar ‘Hide’ – bijvoorbeeld op Spotify – en hopelijk weet je dan wat ik bedoel) maar ik was verkocht.

Eind jaren 90 werd het stil rond de band en ondanks een reünieoptreden in 2013, in hometown Vaals, was er verder weinig nieuws meer te melden. Tot zaterdagavond in een drukke, bloedhete Oefenbunker, waar de bandleden (net als de bezoekers, waaronder heel veel ‘oude’ bekenden, 22 jaar ouder) iets na 22.00 uur het podium betraden.

In Landgraaf bleek dat de muziek van Transpunk de tand des tijds volledig heeft doorstaan. Of was de band zijn tijd destijds gewoon al ver vooruit? Ik weet het niet maar het maakt ook niets uit want het concert bleek zowel een avondje terug in de tijd alsmede een hernieuwde kennismaking met het metalgenre dat ik lang links heb laten liggen.

Strak, gedreven, soms rustig en ingetogen maar meestal knallend en brullend… Transpunk op zijn best. Daarbij was het extra jammer dat het binnen bloedheet was, want dat zorgde ervoor dat sommige bezoekers vanwege ‘frisse lucht pakken buiten’ iets gemist hebben (dus Oefenbunker, laat indien mogelijk iets aan die klimaatbeheersing doen).

Wat mij betreft was het weer een top-avondje in de Oefenbunker en aan het sfeertje en de reacties van de bezoekers na afloop te horen, was ik niet de enige!

Prijspakkers van de avond waren het al eerder genoemde ‘Hide’, ‘Fist Fuck Hotel’ en ‘Shut Up’. En het mooie van Transpunk in 2018 zien is dat je dan op weg naar huis op je telefoon naar iTunes surft en digitaal één van hun albums aanschaft.

Gezien: Transpunk in De Oefenbunker, Landgraaf (26 mei 2018). Meer over het hoe en waarom van deze reünie en de toekomst van Transpunk lees je bij onze collega’s van Zef Magazine.