Echte platenzaken zijn schaars geworden. Toch heeft net onze regio een paar opvallende ‘Laatsten der Mohikanen’, die de strijd met ‘t voortschrijdende internet vrij succesvol lijken aan te gaan. Iets waar wij regionale muziekliefhebbers best trots op mogen zijn. Want er is maar weinig dat de magie en de charme van loeren bij de platenboer overtreft. Wie van ons heeft zich er nooit schuldig aan gemaakt om net te lang in de vinylbakken te blijven hangen, om daarna weer net met een plaatje (of twee) meer dan de bedoeling was naar buiten te lopen? Ja, ik beken schuld. Een zonde waar redelijk mee te leven is overigens.
In een serie die we maken over de opvallende rol die een paar nieuwe starters en oude rotten in onze regio hebben in deze sector, heb ik er specifiek voor gekozen te beginnen in Kerkrade. Juist omdat men ‘t hier wat moeilijk lijkt te hebben (na ‘t wegvallen van een statuut als de Rock Temple) om de stad muzikaal een nieuwe boost te geven, is ‘t mooi dat hier met Let the Record Play na zoveel jaar weer een prachtige platenzaak is.
Het woord is hierbij aan Patrick Kuklinski. Over het runnen van een kersverse platenzaak, de liefde voor metal gecombineerd met de interesse in nieuwere zaken, RTV Parkstad, Kerkrade en Patrick zelf natuurlijk. Rock On!
Wat heeft je er toe aangezet een platenzaak te beginnen? Ik heb ook begrepen dat je nog een andere baan hebt. Is dat niet lastig te combineren?
Ik ben van kinds af aan gek geweest op muziek, dat heeft altijd in me gezeten. Iedere winkel waar ik kwam en iedere cent die ik had heb ik altijd uitgegeven aan CD’s, LP’s, T-shirts en eigenlijk alles met betrekking tot muziek. Dan is het ook voor de hand liggend dat je grote droom een platenzaak is. Die droom heb ik ook altijd gehad, 20 jaar lang of zo. Maar als je een beetje realistisch nadenkt (ik heb nog een belasting- administratie- en advieskantoor en ik kan dus wel een beetje rekenen) dan weet je dat je dit, zeker in het begin, moet doen voor de passie en niet voor de centen. Het is dus eigenlijk een beetje een droom die ik waar maak. Andere mensen kopen zich een dikke auto, ik ben een platenzaak begonnen.
Super cool toch? Voor jou zal ‘t geweldig zijn, maar goed, er zullen altijd wel mensen die sceptisch zijn en misschien zeggen ‘Een platenzaak? Weet je wel waar je aan begint?’ Vooral aan de buitenkant van Kerkrade. Hoe sta je daar zelf tegenover en hoe overwin je dat soort scepsis?
Ik moet zeggen, gigantisch veel mensen zijn positief. Je krijgt eerder een tikje op de schouders met ‘mooi dat je dat aan durft’ of ‘te gek dat je dit doet’. Nu moet ik ook zeggen, dat het voor ons best heftig is wat we hebben besloten. Want dit heb ik natuurlijk niet alleen besloten. Mijn vriendin Susan is ook een heel grote steun en toeverlaat in deze. Ik werk nu vier dagen in de week voor het kantoor, twee dagen in de week voor de platenzaak en morgenvroeg moet ik bijvoorbeeld weer in de auto springen om in te kopen. Ik krijg dus ontzettend veel hulp van Suus. Zonder haar was dat ook niet te doen. Je moet iemand hebben die achter je staat. Ze staat dan misschien wat op de achtergrond maar zonder haar was dat allemaal niet mogelijk. Daarbij zijn de positieve reacties die je van iedereen krijgt heel mooi. Wekelijks komen nieuwe mensen die ook weer met een smile op het gezicht naar buiten gaan en er is nog niemand die niet heeft gezegd ‘tot binnenkort weer’ of zo. Ik krijg eigenlijk niet echt negatieve reacties… geweldig toch?
Ik denk inderdaad dat mensen het net heel leuk vinden dat je je droom verwezenlijkt en dat ‘t juist heel inspirerend werkt…
Dat denk ik ook, ja. Niks blijkt onmogelijk als je het persé wil. Tuurlijk, een jaartje geleden was dit ook nog wat anders. Ik ben nu vanaf 16 september 2017 open en een jaar geleden was het ook nog flink aanpezen hoor. Voorraad bij mekaar krijgen, de inventaris heb ik zelf gemaakt met mijn twee linker handjes… Ontzettend veel werk, maar nog met de roze bril op. Zoals bij een beginnende verliefdheid. Nu is het natuurlijk wel allemaal ook echt werk geworden en ben je er serieus mee bezig. Als de rest bij wijze van spreken vanmiddag om twee uur naar het Schuttersparkfestival gaat, dan gaan wij pas om zes uur, want de winkel moet natuurlijk open blijven. Het is misschien begonnen uit een droom maar ik wil er wel later zeker een levensvatbare zaak van maken.
Het is natuurlijk ook je geesteskindje. Niet zo maar een baan waar je de uurtjes wegtikt.
Juist. Ik kom nog iedere dag met een lach op mijn gezicht hier naartoe. Je moet je voorstellen, tot vorig jaar 16 september had ik nog nooit echt iets verkocht. Het handelen vond ik bijvoorbeeld best moeilijk, dat heb ik echt moeten leren. Daarbij kom ik ook nog eens uit de rock- en metalhoek en wil ik een brede zaak hebben. Dat betekent, dat je je ook in andere stijlen waar je niet zo in thuis bent moet gaan verdiepen. Wat dat betreft is het misschien een beetje hetzelfde als administratie en belastingen. Je zult je toch ook meer moeten verdiepen in dingen die je wat minder aanspreken of interesseren.
Je komt idd zoals je al zegt meer uit die hardrock- metal- en alternative hoek. Aan de ene kant moet je je voor de zaak breder oriënteren en kost dat wat extra werk. Maar aan de andere kant zit je ook weer dichter bij ‘t vuur.
Klopt. In hardrock en metal hoef ik me niet zo te verdiepen. Dat is een kwestie van bijhouden. Heb ik ook een beetje het geluk mee dat we op RTV Parkstad nu weer een jaartje of 11-12 een programma doen onder de naam Rock On Your Radio met Nino Pennino, Patrick “Gene” Coenen, Theo Samson en ik zei de gek…
Hahaha! Ja, waar is Theo Samson ook niet?
Haha, ja… Met ons vieren maken we dat programma, waarbij je toch ook wekelijks de nieuwe produkten van de platenmaatschappijen krijgt aangeboden om uit te zenden. Dus zo hoor ik toch al vrij veel nieuw spul en blijf ik op de hoogte. Dat is dan een mooie combi met de platenzaak.
Je zit er nu bijna een jaartje in. Waar komen je klanten vandaan? En hoe breng je ze hier naartoe?
Ik heb een heel gemeleerd publiek, echt niet alleen uit Kerkrade of Chevremont. Veel Duitsers, we liggen natuurlijk dicht aan de grens hier. Maar ook uit Sittard of Maastricht. Ik zelfs een klant gehad hier uit Noorwegen, die dan wel hier op vakantie was. De mensen komen eigenlijk van heinde en verre. Ik weet dat ook van mezelf: als je voornemen is vandaag platen te zoeken dan rij je daar ook wel een eindje voor. En als de mensen weten dat je elke week wat leuks of nieuws te bieden hebt kun je ze ook blijven trekken.
Merk je ook al bepaalde trends? Mijn zoon werkt ook bij een platenzaak en zo heb ik me laten vertellen, dat thrash metal weer een beetje out is en 70’s rock weer helemaal in.
Wat ik vooral merk is, dat jaren ’80 popmuziek op dit moment helemaal gewild is. Wat 10 jaar geleden niemand wilde is nu op vinyl niet aan te slepen. Michael Jackson, Prince, INXS etc. Denk dat dat het gevolg is van de jeugd die zich steeds meer gaat verdiepen, ook in de muziek van hun ouders. Zoals wij zijn opgegroeid met de 60’s/70’s rock van onze ouders is dat voor de jeugd van nu de muziek van de 80’s en 90’s. Wat voor ons de Beatles waren is voor de jeugd van nu bij wijze van spreke Michael Jackson. Het is leuk dat er veel jong volk over de vloer komt die je zo de weg wijst in de wereld van de muziek. Daar gaat echt een wereld voor open.
Krijg je zelf nog tijd om regelmatig naar concerten en festivals te gaan?
Het is een kwestie van verdomd goed plannen. Als ik naar een festival ga moet ik bijvoorbeeld al de hele dag hier dicht gooien. Omdat ik nu twee dagen per week open ben wil je natuurlijk ook niet hebben dat als iemand uit Weert komt diegene hier dan voor een gesloten deur staat. Is toch een afweging die je blijft maken. We vinden onze weg daarin wel. En in het begin wat minder kunnen en de schouders er onder zetten is natuurlijk ook niet erg. Ik kan nog jarenlang naar festivals en concerten.
De regio en Kerkrade zijn natuurlijk ook een beetje hardrock-en metal minded. Dat is zelfs statistisch aantoonbaar. Nu zie je, dat Heerlen en Landgraaf (Oefenbunker) zichzelf op dat gebied wel weer op de kaart zetten. Hier is de Rock Temple weggevallen. Hoe brengen we Kerkrade weer terug op de kaart? Want dat verlies van de Rock Temple heeft pijn gedaan.
Ik denk dat het verlies van de Rock Temple een heel groot gemis is voor Kerkrade. Vergis je niet, in de tijd dat het open was hebben daar best grote bands gestaan. En anders wel in de Rodahal.
Inderdaad, van Pro-Pain tot Onslaught en wat de Rodahal betreft staan me natuurlijk ook een Slayer en Motörhead nog goed voor de geest…
Lemmy in de Rodahal! Dan ben je toch ook trots als Kirchröadsjer jong wanneer je op Graspop of Wacken staat en er iemand met een Motörhead shirtje langs komt en daar staat op ’20 November 2007, Motörhead, Kerkrade’. Dat is dan wel mooi ons dorpje weer. Dat heeft die Ludy [Ludy Wetzl van Eternal Rock en oud- eigenaar van The Rock Temple in Kerkrade – Red.] dan wel weer klasse geregeld toendertijd. En dat is nu weg gevallen. Daarbij was de Rock Temple natuurlijk ook gewoon een ontmoetingsplek. Dat was altijd gezellig. Niet alleen om bandjes te kijken, maar ook vanwege dat onderling contact. Maar wie die leegte op dit moment zou moeten opvullen…?
Je geeft zelf wel al een beetje een aanzet hier.
Als ontmoetingsplek misschien wel weer, ja. Als het hier druk en gezellig is dan staan we lekker koffie te drinken en babbelen wat over muziek. Eigenlijk net zoals in de Rock Temple. Alleen is het bier dan door koffie vervangen, haha. Maar om weer serieus rock- en metalbands hier naartoe te kunnen trekken? Ik zou eerlijk gezegd niet weten wie dat op dit moment zou willen en kunnen oppakken.
Heerlen heeft zich de laatste jaren zowiezo qua (podium)cultuur op de kaart gezet. Ik vind dat ook leuk, want ik heb natuurlijk met beide steden wat. Maar je merkt hier toch wel eens, ietwat gechargeerd geformuleerd, een beetje een minderwaardigheidscomplex en wat rancune ten opzichte van Heerlen. Terwijl ikzelf net zoiets heb van ‘pak je samen en creëer zelf iets’. Hoe brengen we dat Kerkrade nou in ‘t algemeen weer eens cultureel wat beter in kaart? Of zijn er dingen die ons misschien niet opvallen, maar wel beter onder de aandacht gebracht zouden moeten worden? Kijk ik misschien te veel door een Heerlense bril en valt die droogte op gebied van muziek en cultuur wel mee?
Nou, 2 juli hebben ze bv die Muziek Rally. Er wordt op het gebied van brede muziek wel genoeg georganiseerd denk ik. Maar qua metal en zo is het weer karig. Toch, als je ziet met de markt en zo doen ze wel genoeg. Vorig jaar had de Rodahal nog de Golden Earring en Marco Borsato…misschien niet ons ding, maar het is dan wel volle bak.
Je moet zeker kijken waar de behoefte ligt. Je kunt hier bwvs wel een freaky Jazzband neerzetten, maar als daar tien man op af komen werkt dat natuurlijk ook niet.
Daarom net. Daar heb je niet veel aan.
Denk dat je hier best succes kunt hebben door wat van die cover- of tributebands er in te gooien. Deed de Rock Temple natuurlijk ook, zij ‘t gefaseerd. Nieuwere bands en af en toe ook eens een goeie tributeband.
En dat heb ik dus altijd onvoorstelbaar gevonden! Is ook overal een beetje hetzelfde. Programmeer een AC/DC-coverband en je hebt volle bak. Zet je een geweldige, nieuwe band neer uit Engeland, de VS of Duitsland die keihard werkt, zelf de nummers schrijft en een uitstekende set neerzet sta je daar met 20 man. Coverbands, tributebands, allemaal leuk en aardig, maar ja…
Uitbaters worden natuurlijk ook wat bangig. Ik merk dat zelf ook wel. Gaat ‘t slecht is dat ‘t vertrouwde, dat verkoopt altijd. Terwijl ikzelf ook graag eigen creativiteit hoor. Maar ik snap ‘t wel, als mensen weinig geld hebben of weinig op stap kunnen ze veilige keuzes maken. En dan sneeuwen nieuwe dingen natuurlijk helemaal onder. Die moet je dan al heel laagdrempelig maken, want anders trek je de mensen niet naar binnen. Ontzettend moeilijk.
Welk zaaltje uit Kerkrade zou het ook aandurven om een relatief onbekende band uit Engeland te programmeren om dan 20 Euro entree te moeten vragen? Ik snap het helemaal.
In Eijgelshoven zat een paar jaar geleden ook zo’n kroegje die onbekende bands deed en redelijk laagdrempelig [A Genne Komm – Red.], maar die zijn daar ook helemaal op stukgelopen. Heel jammer…
Is ook zo. Voordat de Rock Temple er was, was daar het Muziek Café. Daar liep ik ook al wat vrijwillig mee en dat deden we natuurlijk ook om de scene, ook locale bands, te supporten. Maar toen merkte je al hoe dat kon verschillen. Als er dan een redelijk onbekende band uit Amsterdam of groningen kwam die geen grote aanhang had dan kwam er ook vaak geen hond. Vond ik altijd wrang, dat er vaak zo weinig gekeken wordt naar de kwaliteit.
Blijkt toch altijd een barrière die ontzettend moeilijk te overwinnen is. Zijn er voor jou als nieuwe ondernemer hier zowiezo nog dingen waarvan je zegt ‘Daar zou Kerkrade me eens een verdomd groot plezier mee doen’?
Eh…ik zou het effe niet weten.
Of ben je zo ontzettend gelukkig op dit moment?
Ik zou nu niet zo snel weten wat een stad in deze voor mij zou kunnen betekenen. Je zult zelf moeten knokken dat je de winkel vol krijgt, dat je klanten hebt. Wat activiteiten betreft: ik zit niet op de markt. Dat was een heel bewuste keuze. Vanwege ‘t kostenplaatje heb ik besloten mijn oude kantoorruimte in tweeën te delen, de ene helft te blijven gebruiken als kantoor en de andere als platenzaak. Een kostenbesparing waardoor dit anders niet mogelijk was geweest. Dan kan ik natuurlijk ook niet naar de gemeente stappen en zeggen ‘op de markt is om de twee weken iets te doen. Kan dat hier ook op Chevremont?’ Zo werkt het natuurlijk niet.
Het geeft je natuurlijk ook een stukje onafhankelijkheid.
De burgemeester zou misschien eens wat meer plaatjes kunnen kopen…
Hahaha!
Het zou een grote Beatles-fan zijn. Ik heb ooit eens naast hem gestaan.
Toch maar eens gaan lokken dan. Heerlen heeft een heuse metalfan nu als burgervader.
Ja, geweldig!
Met hem wil in ieder geval nog op de foto om SLAYEEEERRR!!! te roepen. Goed, we hadden ‘t er al over; Je combineert dit ook nog eens met dat stukje RTV Parkstad. Hoe proberen jullie daar specifiek de metal scene hier in de regio te promoten?
We steunen van oudsher zowiezo de lokale bandjes. Als ze met een nieuw produkt komen krijgen ze bij ons de kans om langs te komen. Interviewtje, nieuw materiaal draaien of promoten, evt wat akoestisch spelen. Eerlijk is eerlijk, je kunt natuurlijk niet alles draaien op de radio. We moeten dus een beetje voorselecteren. Maar wat in onze ogen kwalitatief goed genoeg is proberen we ook echt over die ether te knallen.
Zijn je de laatste tijd, evt regionaal, nog dingen opgevallen waarvan je zegt “Dit gaat ‘m binnen twee a drie jaar helemaal worden?
Dat overvalt me een beetje. Regionaal? Hmmm…we hebben laatst wel nog Patrick Mameli met Pestilence in de studio gehad. Geen regionale band in dit geval.
Maar wel mooi natuurlijk dat ze er weer zijn. Stonden laatst in de Oefenbunker in Landgraaf en spelen binnenkort ook in Maastricht zag ik.
Klopt, Muziekgieterij. En ik gun het ze ook ontzettend. Want je weet, muzikant zijn wordt opgehemeld, het zouden allemaal halfgoden zijn. Maar ondertussen wil je niet met ze ruilen, hoor.
Ik hoor ‘t inderdaad ook vaker van bv iemand als ‘onze’ Bas Maas [gitarist van Doro – Red.]. Spannend en avontuurlijk leven waar je voor kiest, maar vaak pappen en nathouden. Er zijn er maar enkelen die echt binnenlopen…
Beetje zoals de sportwereld. Maar ook daar geldt: leef je droom. Heb je het niet geprobeerd dan weet je niet of je het kunt. Je kunt na een tijdje nog altijd zeggen ‘ik hou er mee op en ik ga in een fabriek staan of op kantoor zitten’. Maar als je het niet hebt gedaan… Ik heb lang nagedacht over die platenzaak. En ik ben heel rationeel, ik denk ook niet dat je van één plus één drie kunt maken. Maar op gegeven moment zegt Suus van me: ‘Doe het nou toch gewoon. Als je het nu niet doet weet je het ook niet.’ En dan moet je het ook gewoon doen. Hoe erg zou het zijn als ik met 70 of 80 op mijn leven terugkijk, altijd een platenzaak wilde hebben, maar het nooit heb aangedurfd omdat ik te schijterig was? Daarom doe ik dit. En lukt het niet dan lukt het niet. Het is geen verlies als ik over een tijdje toch zou moeten sluiten. 99 Procent van de mensen doet toch helemaal niet wat ze dromen of wat ze willen?
Helemaal waar. Off topic…Heb je de tragedie met die Slayer-kaartjes meegekregen?
Yep, 3 minuten!
Al die particuliere opkopers en malafide bureautjes die die kaartjes opkopen en ‘t dan meteen drie keer zo duur op internet gooien, verschrikkelijk. Hoe gaan we zo wat voortaan tegenhouden?
Dat is een goeie vraag…
Moeten we terug naar vroeger?
Waarom niet? Vroeger was niet persé alles slechter, toch? Kijk maar eens naar de LP’s, die zijn toch ook weer in. Ik heb het zelf de laatste keer mee gemaakt geloof ik toen Metallica op Pinkpop was. Twee uur met Theo Samson bij de VVV in Landgraaf voor kaartjes in de rij gestaan. En toen wij aan de beurt waren waren de kaartjes ineens uitverkocht. Iedereen was via internet bezig en daarna kon je de kaartjes voor woekerprijzen kopen. Ik vind het een kwalijke zaak. Vroeger ging je de nacht van tevoren bij Satisfaction in Heerlen voor de deur liggen en dan had je je kaartje. Iedereen moet toch de kans krijgen en niet een handjevol hufterige opkopers die gewoon geld willen verdienen?
Kaartjes op naam, of een limiet dan maar?
Kaartjes op naam geeft natuurlijk ook weer een probleem. Koop ik een kaartje voor jou, maar ik ga wat eerder hebben we dat probleem weer etc. Misschien weer alleen hardcopy tickets? Die je weer bij Satisfaction, hier of waar dan ook kunt kopen of bij de postkantoren? Ik zou het nu ook effe niet weten…
Het is op dit moment idd pappen en nathouden.
In de platenbusiness is het nu toch ook? Laatst met Record Store Day. Exclusieve releases worden alleen die dag uitgebracht en de bedoeling is, dat je ze die dag dan ook fysiek alleen in de platenzaak kunt kopen. Bepaalde releases zijn dan in hun uiterst gelimiteerde oplage bij voorbaat al veel geld waard. En nu heb ik van klanten ook al verhalen gehoord, dat platen niet voor de adviesprijs werden verkocht, maar werden achtergehouden om de dag er na al voor drie keer zo veel het internet op te gaan. Dat gebeurt dus ook. Het gebeurt overal wel een beetje.
Helaas, ja. Misschien de mens een beetje eigen. Toch is een fatsoenlijke weg misschien wel langer maar wel vaak de mooiere weg.
Dat denk ik wel, ja.
We naderen ‘t einde. Een beetje een cliché vraagje: Waar hoop je over een jaartje of drie te staan met de zaak als je op dit interview terugleest?
Als we het over drie jaar nog eens opnieuw doen bedoel je? Ik zeg altijd tegen de klanten van mijn administratiekantoor: een onderneming moet je drie jaar geven om te groeien. Je moet er drie jaar intensief mee bezig zijn en dan kun je zeggen of het wat is of dat je ermee moet ophouden. Ik heb mezelf dat punt ook over twee en een half jaar dus opgelegd. Tegen die tijd wil ik de zaak in ieder geval zo blijven runnen of eventueel nog met wat extra dagen open, al dan niet met iemand erbij voor extra uurtjes. Je kunt nooit in de toekomst kijken. Maar zo lang als het aan mij ligt blijf ik gewoon plaatjes verkopen en met mensen lekker ouwehoeren over muziek. Dit is toch geweldig?
Volgens mij zit je op de goeie plaats. Hartelijk dank, veel succes en keep on rockin’ in the free world!
Neil Young vind ik dan wel weer helemaal niks…
Let The Record Play is gevestigd aan de Prinses Irenestraat 2a in Kerkrade en ook terug te vinden op Facebook.
Authors bio is coming up shortly.
