Rss Feed
Tweeter button
Facebook button
Technorati button
Myspace button
Linkedin button

De Frankische Alliantie

Over het noodzakelijke Frans-Duitse leiderschap in Europa.

Voor onze ogen voltrekt zich een bijzonder stuk aanstaande geschiedenis. Sinds kort bestaat de Europese Unie uit 25 landen. 370 miljoen mensen onder aanvoering van de nieuwe Frankische Alliantie tussen Duitsland en Frankrijk. Uitgeput van twee wereldoorlogen zijn deze 2 erfgenamen van dé Koning der Franken, Karel de Grote, elkaar na het aantreden van Adenauer in de armen gevallen. Liever samen aan de top dan ten onder gaan in onderlinge strijd om Europese suprematie. Het resultaat van deze verstandhouding is een Europa dat in economisch opzicht leidend is in de wereld, naast de VS.
Dat de EU nog niet leidend is in politiek opzicht, is slechts een kwestie van tijd. Nationale belangen en sentimenten spelen nog te zeer een rol. Door de afhoudende en protectionistische houding van de lidstaten, kan de EU geen gezamenlijke vuist maken. De nieuwe Europese grondwet zal hierin ook nog geen verandering aanbrengen. Het is echter te verwachten dat het vetorecht van de lidstaten op termijn zal verdwijnen. Bovendien zal het aantal parlementariërs en commissarissen over een aantal jaren weer proportioneel worden verdeeld. Dan zal de invloed van de nieuwe Frankische Alliantie zich ook werkelijk kunnen doen gelden en kan er ook echt beleid worden gevoerd.

Een keuvelend clubje
Tot de dag van vandaag is de EU een politiek gedrocht. Bijvoorbeeld, een land als Nederland heeft met zijn kleinburgerlijke kruideniersmentaliteit een veel te grote impact op de Europese besluitvorming. Het onvermogen om doortastend en beslissend te handelen in de conflicten in Joegoslavië en Irak waren een voorbeeld van politiek op buurthuisniveau. Terwijl elke individuele lidstaat zijn trieste invloed wilde doen gelden, draaide de wereld verder en was het de VS die handelend optrad. In het geval van Joegoslavië moest Amerika zijn nek uitsteken om het conflict te beteugelen terwijl Europa lafhartig toekeek. In het geval van Irak greep Amerika naar de olie terwijl EU bezig was eensgezind een reactie te bedenken. Het resultaat van dit alles is dat de VS de lakens uitdelen en Europa verdeeld, verontwaardigd en lijdzaam toekijkt. Verdeel en heers in optima forma dus.
Het is dan ook niet vreemd dat Groot Brittannië regelmatig de zijde van Amerika kiest. Niet alleen zien zij zich niet als een onderdeel van Europa, zij zijn ook wars van het keuvelende clubje dat hard brult, maar nooit bijt. Voeg daarbij de Britse eigenzinnigheid en het is erg voorspelbaar dat zij handelsbetrekkingen met Europa koesteren, maar niet verder gaan als dat. De Frankische Alliantie zal deze houding alleen maar versterken.

Het pad naar eenheid
Er zijn mensen die argwanend staan tegenover de gedachte van het inleveren van inspraak in Europese zaken, ten koste van de zeggenschap van de nationale overheid. Dit is echter zeer kortzichtig. Iedere lidstaat is gebaat bij een daadkrachtige Europese overheid die in staat is een politieke vuist te maken. Wanneer Europa zijn eigen belangen niet doorkruist wil zien door Amerika, dan dient het op te staan en een eigen plaats op te eisen op het wereldpodium.
Met leiders als De Gaulle, Giscard d’Estaing, Mitterand, Adenauer en Kohl heeft de Frankische Alliantie bewezen om, ondanks de Europese bureaucratische molen, zeer veel tot stand te kunnen brengen. En dat op een beschaafde manier. Een verdere democratisering van Europa zal een schadelijk instrument als het Vetorecht teniet doen. Het zal Alliantie de nodige ruimte verschaffen om Europa van een passieve naar een actieve rol te helpen. Het dwingt de VS in een voorzichtigere rol en geeft de diplomatie, ondersteund door een sterke Europese regering, meer kans om de internationale problemen het hoofd te bieden.
Er is op dit pad slechts 1 obstakel. Dat is het traditionele angstige kleindenken van de kleinere lidstaten. Het is niet denkbeeldig dat landen als Nederland dwars gaan liggen. Om ons dubieuze gedoogbeleid voor drugs te beschermen zouden de ‘visionairs’ in Den Haag wel eens moeilijk kunnen gaan doen. Gelukkig zijn er echter ook verstandigere geluiden te horen sinds kort. Men is in toenemende mate bereid om ruimte te maken voor een gezamenlijk Europees beleid. Wanneer landen als Spanje en Italië ook over hun achterhaalde trots kunnen stappen, dan kan dit obstakel uit de weg worden geruimd.

Europese geldingsdrang
Na de twee wereldoorlogen heeft Europa een stap terug moeten doen op het internationale vlak. Dit heeft Amerika de kans gegeven om zijn rol van wereldmacht gestalte te geven. Europa heeft hierbij sindsdien de tweede viool gespeeld. De EU heeft zich in die tijd herpakt en staat economisch en technologisch mee aan de top in de wereld. Wanneer de Alliantie eenmaal de ruimte heeft gekregen, zal de EU ook in politiek opzicht een zwaargewicht kunnen worden.
Hierdoor zal de verhouding met Amerika structureel veranderen. De VS is dan wel nog in militair opzicht de enige supermacht, maar kan dan niet meer ongebreideld zelfstandig handelen en de EU daarin passeren. In sommige zaken zullen de beiden tegenover elkaar zitten. Uiteindelijk zal dit echter betekenen dat zij gelijkwaardige partijen zullen worden. De gemeenschappelijke wortels zullen verhinderen dat er vijandschap zal ontstaan.
De komende jaren zullen uitwijzen hoe het met de democratisering zal gaan in Europa. Naar het nu uitziet zal dit proces over een aantal jaren voltrokken zijn. Dan kan Europa onder leiding van de Frankische Alliantie aan een nieuw tijdperk beginnen.

Article by Roger Dols

Roger Dols Asatru . Consultant . Kennismanagement . Runen . Projectmanagement . ICT . Schrijver . Innovator . Instrumentalist . Nietzsche . Euregio Maas-Rijn . Thymos . Co-creatie . Noordse bossen . Wardruna . Hofstadter . Kenniseconomie . Bismarck . Koffie . Franse kaas . Noordse Germaanse Mythologie Roger Dols tagged this post with: , , Read 28 articles by

Email

Categories

Like us

Afgrond Archief

Better Tag Cloud