Rss Feed
Tweeter button
Facebook button
Technorati button
Myspace button
Linkedin button

Democratie op de Helling

De Westerse democratie-kruistochten gaan onverminderd voort. Hoe is het echter gesteld met de Nederlandse democratie?


De democratische kruistocht woedt in alle hevigheid. Sinds WO2 zijn er al vele oude machtsstructuren, zoals in India, Japan en meer recentelijk Rusland, omgetoverd in een democratie. De overgebleven landen worden getolereerd (Saudi Arabië) of veroverd (Afganistan). De mondiale democratisering lijkt niet te stoppen. Hoe is het echter gesteld met onze eigen democratie?

1. De Bevolking

Opkomst
Wanneer we kijken naar de staat van een democratie, zijn cijfers over de opkomst bij verkiezingen zeer belangrijk.

  • Bij de laatste provinciale staten verkiezingen gingen 47,6% van de mensen stemmen. (cijfers CBS)
  • Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen gingen 63% van de mensen stemmen. (cijfers NOS)
  • Bij de laatste verkiezingen voor het Europees parlement gingen 39,3% van de mensen stemmen. (cijfers CBS)
  • Bij de laatste 2e kamer verkiezingen ging 80% naar de stembus. (cijfers CBS)

Er zijn zo’n 12 miljoen kiesgerechtigden in Nederland. (cijfers CBS). Een simpele rekensom leert ons dat gemiddeld 57% van alle stemgerechtigden naar de stembus gaan bij een verkiezing. Dat betekent dat 5,2 miljoen kiesgerechtigde Nederlanders NIET naar de stembus gaan!

Het fundament van een democratie is participatie van de bevolking. Het volk beslist wie hen zal vertegenwoordigen. Wanneer bijna de helft hun plicht verzaakt, dan is dat zeer schrijnend.

Stemgedrag
Voor een goed functionerende democratie is het niet alleen belangrijk dát mensen gaan stemmen. Het is net zozeer belangrijk dat zij dat op weloverwogen wijze doen. Dat betekent dat men tijd én energie moeten steken in het vormen van een zo volledig mogelijk beeld van de ontwikkelingen in een samenleving.
Naast tijd en energie moet iemand over de benodigde geestelijke capaciteiten beschikken om tot een doordacht oordeel te komen. Het gaat namelijk over uitgebreide en vaak ook complexe materie.
Het is weinigen gegeven om de tijd, energie en capaciteit te investeren om de samenhang te zien tussen bijvoorbeeld onderwijs, economie en buitenlandse betrekkingen. Het merendeel van de bevolking komt om uiteenlopende redenen niet verder als stemmen op links of rechts uit gewoonte, ‘horen zeggen’ of vanwege bepaalde onderbuikgevoelens.
Men hoeft echter geen genie te zijn om te zien dat zulk stemgedrag slecht is voor een democratie.

“Ordnung braucht nur der Dumme,
das Genie beherrscht das Chaos.”

Albert Einstein
1879 – 1955

Foto: ap

Invloed van de media
Om te komen tot een weloverwogen beslissing bij een verkiezing, zal men allereerst moeten beschikken over de nodige informatie zodat men op de hoogte is van wat er speelt in een samenleving. Voor de meeste mensen vormen de diverse media zoals kranten, TV of websites de enige bron van informatie. De media vormen in onze samenleving vaak de enige schakel tussen politiek en bevolking. Daarmee hebben de media een uiterst belangrijke rol.
Met de groei van de rol van de media is echter ook hun integriteit zwaar gecorrumpeerd. (Zie ook ‘De Dood van de Trias Politica‘). In plaats van een kanaal waardoor informatie naar de mensen wordt gebracht, is het verworden tot een plaats waar beslist wordt wat wel en wat niet wetenswaardig, lucratief of anderszins in overeenstemming met de eigen belangen is.

Wanneer we het voorgaande op een rij zetten, dan kunnen we met redelijkheid het volgende concluderen.

  • Bijna de helft van de mensen stemt niet en neemt dus niet of nauwelijks deel aan de democratie.
  • Van hen die wel stemmen stopt de meerderheid niet de benodigde tijd, energie en capaciteit in het vormen van een doordachte keuze.
  • De geringe hoeveelheid overgebleven mensen moeten het ook nog eens doen met informatie van vaak twijfelachtige kwaliteit.
“Es reicht hin, eine Behauptung mit Sicherheit auszusprechen, um sie für die Wahrheit aussprechen zu dürfen.”

Otto von Bismarck
1815 – 1898

Deze ‘eiserne Kanzler’ geld als de vereniger van Duitsland, uit de vele losse koninkrijken en hertogdommen.

Foto: ap

Anders gezegd, van de kant van de bevolking hoeven we in meerderheid helaas niets te verwachten. Er zijn domweg onvoldoende mensen die gaan stemmen op basis van een doordachte, goed onderbouwde keuze. Wellicht dat een stembewijs een oplossing in de goede richting zou zijn. Om te mogen stemmen moet je dan eerst een examen afleggen om aan te tonen dat je er serieus mee bezig bent. Zo’n examen zou uiteraard onafhankelijk moeten zijn van politieke voorkeur of culturele en etnische achtergrond.

2. De Overheid

Ambtenarij
Er wordt al vele jaren geklaagd over de te grote omvang van de overheid. De ambtenarij is te omvangrijk, te log en te ondoorzichtig. Op zijn laatst sinds de bouwfraudezaak kunnen we corruptie hier aan toe voegen, hoewel dit natuurlijk geenszins verbazingwekkend of nieuw is.
Steeds wanneer de overheid aankondigt om de bureaucratie van de overheid aan te pakken resulteert dit steevast in meer ambtenaren en meer regels. Dien ten gevolge neemt de logheid en ondoorzichtigheid ook toe.

Deze ambtenarij, vooral de top, zit grote salarissen te verdienen zonder noemenswaardige tegenprestatie. Zij overleeft iedere regering daar zij niet verdwijnt met het aanstellen van de volgende regering. Zij wordt ook niet afgerekend op de geleverde prestaties. Praktisch gezien controleren zij zichzelf. Dit gebrek aan vernieuwing geeft de diverse overheidsinstellingen een aanzienlijke macht.

Zij controleren namelijk voor een belangrijk deel de informatiestroom en de contacten naar de ministers toe. Door deze stroom en contacten te reguleren is het vrij gemakkelijk om een bepaalde maatregel erdoor te krijgen of juist te dwarsbomen. Ministers zouden invloed moeten hebben op het team waarmee zij moeten werken. De ministers zitten er immers met een mandaat van de bevolking.

Hoewel deze ambtenaren dus door geen enkel mens gekozen zijn, hebben zij een grote impact op het regeringsbeleid. Bovendien leerde ons de bouwfraude zaak dat er ook de nodige ‘contacten’ bestaan met het bedrijfsleven.

De rol van de verzekeraars
Bouwbedrijven zijn niet de enigen die druk zetten op ambtenaren en regeringsleden. De ‘lobby’ grote verzekeraars is al jaren van dubieuze aard. Wanneer we kijken naar de nieuwe wetgeving op het gebied van gezondheidszorg, ziekteverzuim en WAO, dan wordt duidelijk dat er maar 1 partij is die hier voordeel bij heeft. Dat zijn de verzekeraars. Zij ontvangen namelijk almaar stijgende premies, terwijl zij met goedkeuring van de overheid steeds minder diensten leveren. Dit kan niet meer aan toeval worden toegeschreven. De wet poortwachter en privatisering van het GAK hebben de zeer nare geur van uitverkoop van de verzorgingsstaat en van belangenverstrengeling.

Dat leiders hun oor al te zeer te luisteren leggen bij de rijkere en invloedrijke elementen in onze samenleving is niets nieuws. Het is echter wel de zoveelste factor welke het democratische proces verstoort. Een regering dient het landsbelang te dienen en niets of niemand anders als dat.

Het mag zijn dat macht corrumpeerd, maar dit dient dan wel gepaard te gaan met de buiten werking stelling van de betreffende regering. Verzekeraars en andere kapitaalkrachtige partijen moeten hun eigen belangen maar elders behartigen.

Leiders
De leider van een land is dé aangewezen persoon om een samenleving, een ministersploeg of overheidsorgaan op sleeptouw te nemen wanneer de noodzaak daarvoor aanwezig is. Wanneer er scheefgroei ontstaat of al aanwezig is, dan dient de leider op te staan, de richting te wijzen en de nek uit te steken. (Zie ook ‘Rolmodellen Anno 2004‘).

“Wenn die anderen glauben,
man ist am Ende,
dann muss man erst richtig anfangen.”
Konrad Adenauer
1876 – 1967

Eerste kanzler (van 1949 t/m 1963) van West Duitsland na WO2. Hij is de drijvende kracht achter het Duitse ‘Wirtschaftswunder’.

Foto: dpa

Welnu, in Nederland hebben we een stoffige kantoorklerk (Balkenende), een achterbakse boekhouder (Zalm) en een jolige dorpsdemagoog (Bos). Tot voor kort hadden we nog de brave vader Kok, de omlaag gevallen socialist die nu zijn eigen loon zwaar opschroeft in het bedrijfsleven. Tussendoor was er nog enige maanden de om zijn mening doodgeschoten Pim Fortuyn die handig ge- (of mis-)bruik maakte van de misplaatste angstgevoelens bij de bevolking.

Meer hebben of hadden we niet. We hebben dus feitelijk geen leiders. Dit betekent dat als de nood aan de man is in een echte crisis, we een zware vrije val gaan maken.

Conclusie
Meedere cruciale onderdelen van onze westerse democratie werken niet. Wanneer de economie blijft draaien, conflicten in Europa uitblijven en wanneer er geen ontwrichtende sociale ontwikkelingen ontstaan, zal er weinig fout gaan. In ieder ander geval zal ons systeem de klappen niet kunnen opvangen. De geschiedenis leert dat dit zeer kwalijke gevolgen kan en zal hebben. De geschiedenis leert ook dat het rekenen op gelukkige omstandigheden maar kort goed gaat. Het is de vraag of er tijdig een kracht kan opstaan die dit tij kan keren en de democratie weer levenskracht kan geven. Zo niet, dan moeten we vrezen voor het voortbestaan van onze welvaartstaat.

Article by Roger Dols

Roger Dols Asatru . Consultant . Kennismanagement . Runen . Projectmanagement . ICT . Schrijver . Innovator . Instrumentalist . Nietzsche . Euregio Maas-Rijn . Thymos . Co-creatie . Noordse bossen . Wardruna . Hofstadter . Kenniseconomie . Bismarck . Koffie . Franse kaas . Noordse Germaanse Mythologie Roger Dols tagged this post with: , , Read 28 articles by

Email

Categories

Like us

Afgrond Archief

Better Tag Cloud