Rss Feed
Tweeter button
Facebook button
Technorati button
Myspace button
Linkedin button

Superlatieven te over bij Einstürzende Neubauten

B99A7136k

Het gonsde al een tijdje door Heerlen en verre omstreken: “Einstürzende Neubauten komt naar de Limburgzaal!” De ultieme band voor een post-industriële antistad zette eindelijk voet in de mijnstreek voor een show die nog lang zal nagalmen… Foto’s: René Bradwolff

Natuurlijk kent het grote publiek de invloed van Blixa Bargeld, Alexander Hacke en N.U. Unruh niet. De invloed die deze overgebleven leden van Einstürzende Neubauten met hun eigenzinnig gekozen instrumentarium en avantgardistische industrial noise hadden op het muzikale landschap. In de jaren tachtig begonnen als een ongekende experimentele en chaotische aanslag op de ingeslapen muziekcultuur. Zo vreemd zelfs dat de band begin jaren negentig in de Rotterdamse Kuip nog een hoeveelheid aan voer en plastic flessen over zich heen kreeg als voorprogramma van U2. Geheel onterecht overigens, die kleinburgerlijke reactie, ook al liet het de heren uiteindelijk niet onberoerd.

B99A7157k

Intrigerend vanaf het begin en dus niet begrepen door velen en daarom een uitdaging om de band een welverdiende plek op Cultura Nova te geven. Met een iets ander geluid, dat zeker. Minder chaotisch en meer verhalend. Lament, vier jaar geleden voor het eerst uitgevoerd in Diksmuide (B) in retrospect op de eerste wereldoorlog, heeft dan ook iets van een document en een performance in één. 

Ik zie de Limburgzaal zondagavond dan ook aangenaam verrast vollopen met oude bekenden, liefhebbers maar ook nieuwsgierigen, dat schept natuurlijk verwachtingen. En die worden mijns inziens dan ook volledig waargemaakt.

De opening ‘Kriegsmachinerie’ klinkt herkenbaar met een schurende metaalsound, kettingen, hamers en slagwerk. Daarna krijgt het verhaal meer en meer vorm. Soms melancholisch, soms grappig en zelfs Zappaiaans, vergeef mij m’n woordkeuze. 

B99A7191k

Met nummers als The Willy – Nicky Telegrams en Achterland, de vertolkingen van een jazzbandje (On Patrol In No Man’s Land en All Of No Man’s Land Is Ours) en het in het Vlaams vertolkte In De Loopgraaf, heb je mij al te pakken. Maar ook het beladen en uitsluitend vocale ambient-stuk Armenia en de Marlene Dietrich classic Sag Mir Wo Die Blumen Sind laten me niet onberoerd. Om maar niet te spreken over een van de hoogtepunten van de avond én Neubauten’s gehele oeuvre: Let’s Do It A Dada.

Natuurlijk is het instrumentarium weer uniek. Naast (bas)gitaar, samengesteld drumstel en percussie-instrumenten, horen en zien we bijvoorbeeld ook antieke en besnaarde loopkrukken, een heus prikkeldraadklavier en met een luchtdrukinstallatie bespeelde PVC-buizen. Ondanks dat mijn voeten protesteren, omdat ik toch al zo’n kleine twee uur staand het geheel aanschouw, blijf ik tot het eind geboeid… 

Een lang en welverdiend applaus viel Einstürzende Neubauten en diens gastmuzikanten, zoals het vioolkwartet van philharmonie zuidnederland, dan ook ten deel. En ik vergeef degene voor mij die de opmerking maakte: “niet zo mijn ding maar wel apart”.Ik had dus niet zolang tegen zijn hoofd hoeven aan te kijken. Uiteindelijk zou dat dan weer mijn ‘lament’ kunnen zijn. Mijn weeklacht…

Cultura Nova 2018 duurt nog t/m 2 september, Het volledige programma vind je hier. Meer informatie over Einstürzende Neubauten en Lament staat op hun websites neubauten.org.

B99A7172k

cnlogo-info@2x-2

Article by Sjon Mobers

Sjon Mobers Sjon Mobers aka King Mobe, vormgever, plaatjes draaier, presentator, (be)denker en vooral kunstige nar, onafhankelijk grillig van binnen, warm naar buiten... Read 12 articles by

Email

Categories

Like us

Afgrond Archief

Better Tag Cloud