Het Cultura Nova leven – deel 4

Vrijdag, dag 8.

Gisteren is het laat geworden. Na de show zijn we nog naar de artiestenfoyer gegaan om wat na te kletsen. Dat blijkt weer eens veel te gezellig. Rond half één willen de Cultura Nova mensen echter toch wel graag de bar sluiten en naar huis. Helaas geldt dat niet voor de keukendames. Zij moeten wachten totdat de artiesten van Titanick hun eten op hebben en vervolgens nog alles opruimen, afwassen en de keuken poetsen. Gelukkig zijn we een grote familie tijdens deze dagen en verschillende vrijwilligers brengen borden, bestek en dergelijke naar de keuken. Mijn nichtje  Gwennith en ik blijven als laatsten over en helpen nog met de afwas. Ik breng Gwennith daarna naar huis en duik ook zelf mijn bed in.

Vandaag kan ik lekker uitslapen maar uiteraard ben ik toch om negen al wakker. Ik sta op maar besluit om vooral niks te gaan doen. De middag besteed ik bij Fien Fleur. Met mijn echtgenoot rijd ik naar Welten om broodjes in te slaan en in de prachtige bloementuin van Eijserheide ploffen we neer op terras. Als je ergens zen wordt, dan is het hier! We kletsen wat, we eten wat, we drinken wat.  Uiteraard heb ik ook een emmertje en knipschaar meegepakt en na de lunch pluk ik mijn bosje bloemen.

Mijn voeten zijn weer een beetje hersteld. Gelukkig maar. Vanavond volgt de laatste uitvoering van Alice on the Run en dan pakt theater Titanick zijn spullen weer in. Hoewel ik het erg leuk vind om mee te helpen en de show zeer kan waarderen ben ik er ook wel blij om. Na vier dagen heb ik het wel gezien. De artiesten en crew van Titanick is overigens zeer correct en aardig. Anders dan bij mannen met Spaans temperament waar we twee jaar geleden mee te maken hadden, lopen hier serieuze mensen die even een “gesprekje” met je willen als het niet goed gaat.

Voordat we naar onze eigen show gaan vanavond spreken we af met ons team om eerst nog een blik te werpen op de parade die bij Heerlerbaan gaat plaatsvinden. Die start om half acht. Als we nu zorgen dat we bij het begin gaan staan moet het lukken om dan rond half negen weer in Kerkrade te zijn, zo bedenken we ons. En ons plan lukt aardig. We staan op tijd bij de Horicherhof en dus bij de start van de optocht. Er staan mensen te zingen en er is muziek. Ook lopen er wat verkleedde mensen rond. Dan start de show.

Iemand declameert tekst uit het bovenraampje van de Horicherhof en eindigt met abseilen vanuit dat raampje. Er wordt nog meer gezongen. Er komen kikkers aan, waarvan sommige schattig klein en er wordt nog meer muziek gemaakt. Dan gaat de stoet de Corisbergweg omhoog, twee zenuwachtige paarden voorop. Het geheel oogt heel rommelig gezellig. Het is echt een buurtfeestje. De stoet trekt er achteraan, richting Godzilla van Plasticien Volants. Maar wij moeten naar Kerkrade.

We springen dus snel in de auto en komen op tijd bij onze plek. De jasjes en lampjes worden voor het laatst weer aan en op gedaan. Vanavond is er weer een andere Alice. De originele Alice is zwanger en kan de tour niet volmaken. Het is nogal intensief wat zij moet doen. Dus worden andere dames klaargestoomd voor de rol. Wij hebben nu elke avond een andere Alice gezien. Zelf vind ik deze laatste de beste. Ze heeft de meeste expressie en de beste bewegingen.

Wij doen weer ons ding en uiteraard vindt de veiligheidsman het weer net niet goed genoeg. Na afloop spreek ik hem en hij legt uit dat hij zo streng moet zijn, hij is verantwoordelijk. Een fluitje hangt om zijn nek voor het geval er een gevaarlijke situatie dreigt. Dan blaast hij de boel stop. Hij vertelt ook dat het bij de eerste oefenrondes erg vaak nodig was om te fluiten. Wat het publiek niet altijd ziet (en dat is natuurlijk ook niet de bedoeling) is dat er nogal wat risico situaties zijn. De draaiende elementen, de elementen die omhoog en omlaag gaan. Acteurs die daarop balanceren, vaak nog met rare maskers op. Een stap verkeerd en er gebeuren al ongelukken!

We kletsen nog wat en vragen of ze even met ons een groepsfoto willen maken. Dat vinden ze geen enkel probleem en vol trots poseren wij met ze voor het schaakbord, de finale set. We hangen onze jasjes weer aan het rek, de tape met onze namen plakt nog in de kragen. Uiteraard drinken we ook nog wat na in het theatercafé. Daar heb ik een zeer onderhoudend gesprek met Guillaume van Festijeux. Ik heb zijn foto gezien bij Snappyzoom op insta. Maar Guillaume en Olivier, zijn compagnon, zijn niet technologisch van deze tijd. Ze hebben geen insta, geen facebook, geen what’s app en Guillaume zelfs geen tv. Wel wil hij graag de foto hebben.. Uiteindelijk stuur ik de link maar via sms en komt het goed.

Zaterdag, dag 9

Een nieuwe keuken dag is weer aangebroken! Om tien uur meld ik me en begin meteen te snijden, afwassen, opruimen, serveren etc. Ik werk tot vijf en in de tussentijd heeft de lieve olietjesvriendin (Inez) mij gebeld met de vraag of ik mee wil naar Laika. Andere vriendin, Monique, heeft een kaartje over. Dat wil ik zeker! En om zeven uur zitten we in de Cantina. Eerst mag het publiek met een metalen bordje langs de opscheplaan lopen, net als in een ouderwetse kantine. Ik kan niet laten om tegen ze te zeggen dat de rollen nu zijn omgekeerd (normaal komen zij bij ons eten) en ik zie een van de acteurs glimlachen. Dan nemen we plaats en begint de show.

Er wordt gespeeld, gezongen, gerend, geklommen! De helft van de deelnemers bestaat gewoon uit vrijwilligers en ik vind het superknap dat zij dit voor elkaar krijgen! Vrijwilliger Daniël (die 2 jaar geleden met mij aan het la Fura paard hing) vertelt dat ze 1x hebben geoefend. Daarna was het gewoon gaan met de banaan. Ik denk aan mijn zenuwen en angst om dingen fout te doen bij Titanick, en daar hoefde ik niet eens te acteren! Nu vind ik het dus dubbel knap dat deze vrijwilligers gewoon mee dansen en zingen en acteren.

Sommige stukken in de show zijn behoorlijk hectisch en chaotisch en het zorgt ervoor dat ik even niet meer meekrijg wat er nu precies geroepen wordt. Tussen alle acteerwerk door serveert men ook nog het eten. Hadden we bij aanvang fish en chips (alles gemaakt van groenten), kregen we daarna gesuikerde champignons in een blikje, vervolgens een Indiase lunchtrommel met wortelpuree en broodjes. Ik hoopte dat het niet alles zou zijn en inderdaad, aan het eind van de show werden nog schalen neergezet met rode kool, sinaasappel met rozijnen, sweet/sour komkommer, zoete aardappelpuree, wortel met pittige kruiden en granaatappel en loempiaatjes. Ik vond zo ongeveer alles lekker!

Het voordeel van Laika is dat ze altijd vegetarisch koken, ik hoef me dus nooit af te vragen of ik het wel kan eten! Maar er waren mensen aan onze tafel die het allemaal wel wat buitenissig vonden. Een stel tegenover ons trok regelmatig hun neus op en durfden bijna niet te proeven. De jongeman van het stel zei nog; mijn ex-vriendin was ook vegetarisch, maar je kunt toch ook gewoon Valess maken?!

Na de show keren we terug in de artiestenfoyer en drinken nog een koffietje. Dan kijk ik naar mijn zusje die heel erg moe oogt. Zij vraagt hoe fit ik nog ben. Ik blijk nog in prima staat en neem haar dienst over. Ook Dante, die in de keuken probeert zijn ogen open te houden tijdens de afwas, sturen we naar huis. Mirja en ik nemen de sluit. We ruimen alles op, wassen alles af, kijken wat er weg moet en wat nog bewaard kan worden en poetsen de keuken.

Ik vertel nog de anekdote van de dag. Ik had namelijk tijdens de lunch aan Guillaume gevraagd of hij soep wilde. Zijn Engels is echter net zo gebrekkig als zijn technologische kennis en hij antwoordde met ; no, it is to complicated for me. Bij het diner kwam hij daarop terug en zei: ow sorry, I thought you ment snorkling!

Aangezien het al laat is en wij moe zijn krijgen we hierom de slappe lach. Mirja zegt: dan moet je ook op z’n Heerlens vragen of hij wil sjnorkelen! Ik lach zo hard dat ik opeens Guillaume weer zie verschijnen die geraden kon hebben dat we het over hem hadden. Dan komt Olivier ook nog en die kletst ons nog een tijd de oren van de kop in half Frans/ half Engels. Wij zijn klaar en vinden het nog wel even gezellig totdat er een Cultura Nova medewerker de Festijeux mannen naar buiten komt werken met de woorden; Elvis has left the building.

Cultura Nova 2018 duurde van 24 t/m 2 september.