Sextile

Op een doordeweekse dag circa 50 bezoekers naar de Oefenbunker trekken om te luisteren naar de rauwe electropop van Sextile? In Parkstad Popstad kan dat gewoon. Foto’s: René Bradwolff

Ook ik werd vooraf getriggerd door de elektronische tonen van dit jonge trio uit Los Angeles, dat muziek maakt waar ze eigenlijk veel te jong voor zijn (volgens hun Facebook pagina: primitive post punk from outer space). Na voorafgaand aan dit optreden wat rondgesurft te hebben op YouTube, had ik verwacht dat de sound van Sextile iets donkerder zou zijn maar de eerste twee twee drie nummers klonken niet alleen dansbaar maar eigenlijk ook best vrolijk. Dat kan ook komen door de over enthousiaste zanger Brady Keehn. Getooid in een leren jasje en een kapotte spijkerbroek stuiterde hij over het podium en probeerde hij de aanwezigen te verleiden om toch echt een stapje dichter bij te komen. En dat alles met een flinke galm over de microfoon. Oh ja, er was ook gitaar te horen maar ik werd pas echt enthousiast toen die een paar nummers van het podium verdween en de twee jonge meisjes die Brady flankeerden, samen de drumstokjes ter hand namen om eens lekker los te gaan op drumstel en dito computer.

Ik ga er thuis geen plaatje van opzetten maar van het feit dat zo’n jonge veelbelovende band voor een optreden in deze regio kiest kan ik alleen maar blij worden. En dat ik niet de enige was, bleek wel uit de publieksreacties tijdens het optreden. Er werd na de reguliere set van 45 minuten overigens nog voorzichtig om een toegift geroepen maar de bezoekers restte na het ‘sorry, we hebben niet meer nummers’ alleen nog de gang naar de merchandise stand waar vooral de lp’s gretig aftrek vonden. Daarna mocht DJ Kitty de aanwezigen nog aan het dansen krijgen maar omdat mijn wekker de ochtend erna om 5.30 uur af zou lopen, heb ik daar geen gehoor meer aan gegeven. Dat is dan toch een nadeel van zo’n concertje op een doordeweekse dag…

Gezien: Sextile in Oefenbunker, Landgraaf op 25 september 2018.