MONO
Een dik jaar geleden werd de Oefenbunker in Landgraaf betoverd door Takaakira “Taka” Goto. Meestergitarist van de alom geprezen Japanse postrockband MONO. Het was een show die nog lang zou nagalmen. De wens op een weerzien, maar dan met zijn volledige band, werd na afloop vaak uitgesproken en gekoesterd. Tegen beter weten in. Want een maatje te groot voor de Bunker en redelijk ongrijpbaar. Toch was het afgelopen woensdag zo ver. MONO in Parkstad Popstad. En meer. Veel meer…
Voor de gelegenheid werd het concert georganiseerd bij de buren in Heerlen, in de Nieuwe Nor. Die was tijdens het vroege aanvangstijdstip (19:30 uur) al opvallend goed gevuld. Maar met de Londense celliste Jo Quail stond er dan ook iets bijzonders op de planken. Gewapend met een electrische cello, een looping station en een indrukwekkend arsenaal aan effecten, bouwde ze live vanuit het niets dreigende en complexe soundscapes die zowel refereerden aan hedendaags klassiek als post-metal.
A Storm Of Light
Dat laatste kwam bijzonder goed uit, want als tweede band stond A Storm Of Light geprogrammeerd. Post-metal uit New York. Van de donkere en desolate soort. Oprichter Josh Graham is naast gitarist, toetsenist en zanger ook jarenlang vaste beeldkunstenaar van Neurosis en Soundgarden geweest, dus naast het muzikale apocalyptische spektakel was het ook qua visuals genieten geblazen. A Storm Of Light zette, ondanks dat Graham’s zang qua power en ‘soul’ wat achterbleef bij de muzikale krachtpatserij, een ijzingwekkende, euh, stormachtige set neer en bewees klaar te zijn voor grotere headline shows.
In de Nieuwe Nor werd de hoofdrol echter opgeëist door MONO. De post-rock giganten die al meer dan twintig jaar bekend staan om hun intense live optredens. En hun veelzijdigheid. Een show van MONO wordt namelijk nooit saai. Want net als je denkt dat je dat ‘mandoline-gitaartje’ van Goto wel gehoord hebt, zweeft hij met zijn medemuzikanten Hideki “Yoda” Suematsu, Dahm Majuri Cipolla en Tamaki Kunishi op een wolk van melodie en harmonie de hoogte in of vliegen ze samen juist onstuimig en loeihard uit de bocht. Zoals in het absolute hoogtepunt; een overdonderende uitvoering van Halycon (Beautiful Days), met een fabuleuze gastbijdrage van Jo Quail. MONO meanderde in Heerlen behendig door een veelheid aan muzikale landschappen vol shoegaze, klassiek, metal, noise en avant-garde. Vaak (figuurlijk) in nevelen gehuld, een beetje kil of zelfs aardedonker. Maar ook met af en toe een zonnestraal voor de broodnodige verlichting.
En dat allemaal op laatste zomerse dag van het jaar. De volgende ochtend was het ineens herfst.
MONO, A Storm Of Light en Jo Quail speelden op 17 oktober jl in Poppodium Nieuwe Nor, Heerlen. Foto’s: Sascha Teschner en Marc Bogman (Jo Quail).
Jo Quail
MONO
MONO
Marco Media, Mijnstreek Oost, Parkstad Popstad, wannabe hardloper en de muziek in mijn hoofd...
