Afgelopen vrijdag had ik als “Afgronder” het luxe-probleem te moeten kiezen tussen de “Nu of Nooit”-voorronde in De Nieuwe Nor en The Skull in de Oefenbunker. Wat eens te meer aangeeft hoe lekker ‘t loopt met de poppodia in Parkstad. En hoewel ik De Nieuwe Nor absoluut een mooie avond gunde en ze die er ook ongetwijfeld van zouden gaan maken, was mijn keuze snel gemaakt. Want in De Oefenbunker ging niemand minder dan ex-Trouble zanger Eric Wagner met The Skull de bühne beklimmen, een band die hij oprichtte met andere ex-Trouble leden.
Trouble hoort met bands als St. Vitus, Pentagram en Cirith Ungol tot de pioniers van ‘t doom metal genre. Ze greep terug op de slepende klanken van Led Zeppelin, Black Sabbath en psychedelische 70’s rockers in een tijd waar andere metalbands “steeds sneller” gingen. Dat aangevuld met een eigentijdse New Wave of British Heavy Metal-touch. Een indrukwekkende band, die ik zo’n kwart eeuw geleden de eerste keer zag. Psalm 9 is nog steeds één van mijn favoriete schijven in ‘t genre.
De echte Trouble zonder Wagner bestaat trouwens ook nog en eerlijk is eerlijk: met hun nieuwe zanger is technisch gesproken niet veel mis. Maar ‘t authentieke geluid van Wagner valt toch niet te toppen. Tel daarbij op, dat The Skull live ook nog regelmatig de nodige Trouble songs op de setlist gooit en de vooruitzichten zijn voor mij in ieder geval al veelbelovend.
Deze avond zijn er, denk ik, ruw geschat een 70-tal bezoekers in de Oefenbunker en dat is niet eens zo slecht gezien de concurrentie van de Nu of Nooit-voorronde en ‘t geploeter in ‘t Parkstad Limburg Stadion een paar kilometer verderop. Veel echte liefhebbers, die van ver komen. Har “Bizar” brengt een vriend uit Zwolle mee en om me heen hoor ik ook Duits en Frans (Walloniërs). Het voorprogramma is de Belgische band Hedonist en waar voorprogramma’s nog wel eens een noodzakelijk kwaad kunnen zijn gaat dat voor deze band zeker niet op. Een uitermate vakbekwame sludge/stoner-band die een goeie bak herrie produceert. Absoluut een band om in de gaten te houden.
Daarna betreedt The Skull ‘t podium. Eerst de andere bandleden en dan schuifelt Eric Wagner ‘t podium op. Gejuich, maar ‘t is nog effe afwachten of en in welke hoogte van intoxicatie zich Wagner bevindt. Het is daar in ‘t verleden nog wel eens mis gegaan. Maar op een tussendoors “We need some weed over here!”-lolletje na lijkt alles in orde dit keer. Wagner grapt met ‘t publiek en de band lijkt er zin in te hebben. De band speelt in ‘t begin eigenlijk alleen nummers van The Skull zelf van hun albums For Those Which Are Asleep (2014) en The Endless Road Turns Dark (2018) en dat is op zich wel stoer, want ‘t geeft aan dat de band gelooft in wat ze doet. Een set met iedere keer een Trouble klassiekertje er tussendoor zou een veiligere keuze zijn geweest. Maar ‘t publiek oogt tevreden. Dat mag ook, want The Skull is een uitstekende band. Een soort eigentijdse, geëvolueerde Trouble, met wat meer invloeden van hedendaagse stoner. Trouble 2.0 zeg maar.
Tegen ‘t einde steekt Wagner zijn wijs-en middelvinger in de lucht en maakt zijn vermaarde peace sign. Ik weet dat ‘t goed zit. Er wordt gevraagd of ‘t publiek nog meer wil en natuurlijk is dat zo. Dan knalt The Skull een viertal Trouble klassiekers eruit en ‘t publiek gaat los. Van Psalm9 komen nog The Tempter en Assassin, een prachtige finish.
Wanneer ik Wagner naderhand bedank voor de show en zeg dat ik ‘m de eerste keer een kwart eeuw geleden zag dolt hij:”Yeah, you didn’t change a bit!”. Ze hebben zich blijkbaar goed geamuseerd hier. Ook bassist Ron Holzner is tevreden. Ik geef ‘m een compliment met de show en de moedige setlist. Een aimabele man, die me vertelt dat er verder geen kinnesinne is met de “oude” Trouble en ze daar nog steeds erg trots op zijn. Maar dit is The Skull en daar gaan ze helemaal voor. Ik denk dat dat wel goed gaat komen. The Skull heeft in ieder geval een gedenkwaardig avondje in onze Oefenbunker neergezet.
The Skull en Hedonist speelden op 19 oktober jl. in de Oefenbunker in Landgraaf.
Authors bio is coming up shortly.
