Het zal lastig worden de waanzin van zaterdagavond in Café Bluff, bij de release show van het nieuwe killer album van Born From Pain, ‘True Love’, enigszins accuraat te beschrijven. Een dag later spuit, als ik er aan terugdenk, nog op momenten de adrenaline door mijn hoofd. Het was in ieder geval eentje van het niveau ‘je moet erbij zijn geweest om het te geloven’ en er zal nog heel lang over nagepraat worden. Foto’s: René Bradwolff.
Van tevoren had ik zo mijn bedenkingen over het feit, dat er geen voorverkoop zou zijn. Born From Pain is natuurlijk geen kleine band en zou Bluff de massale aanloop voor deze band aankunnen? Een release show in De Nieuwe Nor of De Oefenbunker lag meer voor de hand maar Born From Pain vond het belangrijk deze avond aan Bluff te gunnen. Vanwege alle werk dat eigenaar Marcel verzet met zijn kroeg om hardcore punk in Heerlen in stand te houden. Een mooi gebaar. En de kans, dat een hoop mensen met voorverkoopkaartjes op zak pas laat zouden komen en de voorprogramma’s in een halflege kroeg zouden staan was hiermee ook meteen uitgesloten. Dus het was al vroeg druk, te druk, heel druk! Al snel klonk de grap ‘ze zijn officieel uitverkocht’. Stiekem muurtje doortikken naar waar ooit de oude Arlaque lag was voor deze speciale avond geen gek idee geweest. Maar omdat mensen in-en uitliepen was zelfs dit enigszins beheersbaar maar een zweterig avondje diende zich hoe dan ook al vroeg aan.
De avond werd geopend door ‘de jonge oes Vols’, Corrupt Royal Family. Veel enthousiasme, een tikkie rommelig maar het is geweldig hoe het hardcore vlammetje na al die jaren ook nog steeds in Koe bij Waterput-land blijft doorgloeien.
Als tweede band speelde Dead District. Een goeie band met wat ervaren mensen uit bands als de Landlines, Progress en The Soul Of Men in hun gelederen. De band maakt old school hardcore punk à la Bad Religion of SOIA en heeft met het melodieuze stemgeluid van Thommy natuurlijk een uitstekende zanger maar lijdt vandaag een beetje onder de brakke sound. Dat mag blijkbaar de pret niet drukken want de eerste stagediver gaat al door de lucht. En bij de Minor Threat-cover konden de oudjes in het publiek ook nog eens mooi mee zingen.
Daarna is het woord aan de youngsters van Crooked Morality en deze directe metalcore-nazaten van bands als Born From Pain hebben zich, zoals ik al eens eerder beschreef, in korte tijd heel goed ontwikkeld. Maar ik begin een patroon te ontwaren want ook hier blijft het een beetje rommelen met de sound. Vooral de zangversterker lijkt echt zijn beste tijd gehad te hebben al vindt het publiek het allemaal best. Sowieso gaan we van het Mijnstreek Oost antwoord op Merauder nog heel veel horen.
Wie ook voor Born From Pain het podium op gaan zijn de sympathieke Weertenaren van de Hometown Crew. Deze mannen staan volgende maand ook op het prestigieuze Among The Angels festival in Maastricht en dat is volkomen terecht. Hometown Crew brengt, voor wie ze nog niet kent, een technisch vaardige, energieke pot ‘youth crew’ hardcore die je terugvoert naar vervlogen tijden. Het geluid lijkt bij deze band ook eindelijk beter te worden en het publiek komt goed los. Uitstekende opwarmer voor de hoofdact.
Terwijl iedereen zich opmaakt voor Born From Pain wordt de kroeg voller en voller. De sfeer zit er goed in. Ik hoor ‘Roda los mer joa’ en ‘Can you hear, the Northside sings!’. Een groepje ultra’s, fanatieke Rodafans, heeft zich tussen de hardcore punks, skinheads, metals en aanverwanten gemengd. Bij de eerste klanken van de band waar iedereen voor hier is, breekt de hel los. Café Bluff verandert in een heksenketel. Een slamdancende, stagedivende kluwen beukt voor het podium op mekaar in, jonge honden en oude rotten. Ik zie zelfs de eminence grise van de Mijnstreek Oost hardcore, Nato Partner Fränk Hellenbrand, in de pit helemaal los gaan. Eens te meer is de stelling bewezen: ’We zijn niet oud, wij zijn gerecyclede teenagers’. Op het moment dat het nummer ‘True Love’ wordt ingezet wordt de sfeer extatisch. In de geest van de clip steekt een ultra een bengalo af…in de kroeg, midden in de pit. De kleine ruimte vult zich al snel met dichte rook, mensen vluchten naar buiten. De band is onzichtbaar maar speelt vrolijk door. Na een minuutje of twee beneemt het mij ook definitief de adem en ga ik toch maar even op de grond zitten. Waar een BHVcursusje dan weer goed voor kan zijn.
Even wat gevloek en getier maar daarna wordt er toch ook weer gelachen. Dit is Heerlen en het zou Heerlen niet zijn zonder een beetje bombarie. Lange Fränk grapt: ‘En dan mag ik hier geen sigaret opsteken?’ Een kort intermezzo maar het feest zou weer snel doorgaan. En wie bang was dat dit een domper op de feestvreugde zou zijn kwam bedrogen uit want voor een tweede maal beukt iedereen op mekaar los, springt en valt over mekaar heen. De stagedivers vliegen van de bar af en dan betreedt ook nog ex-zanger Ché Snelting het podium. Beide zangers, Rob en Ché, samen op het podium. De kabels van de microfoons per ongeluk inelkaar gehaakt. ’Ruilen?’ lijken ze lachend naar mekaar te gebaren. Alsof deze avond niet al genoeg bol staat van magie en symboliek.
Als Born From Pain klaar is zal het feestje nog even doorgaan, in de kroeg en op straat. Niet voor mij. Zes nachtdiensten op rij hebben er toch flink ingehakt en ik ga meteen op weg naar huis. Achter me hoor ik het gezang en zie ik dat lichtfakkels worden afgestoken. Dit keer, voor de verandering, wel buiten.
Een avond voor in de boeken. Bij een vervolg op de Post-Industrials hou ik me in ieder geval al voor dit artikel aanbevolen.
Jens bezocht zaterdag 16 februari de cd release show van Born From Pain in café Bluff te Heerlen.
Authors bio is coming up shortly.
