Rss Feed
Tweeter button
Facebook button
Technorati button
Myspace button
Linkedin button

Een wandeling naar het licht

Een voortdurende Roman.

Kijk in het licht mijn vriend, we gaan er samen naar toe. Geef me je hand en ik zal hem stevig omklemmen. Ik laat je nooit meer los, ook al weet ik niet hoe lang nooit zal zijn.
Je kijkt me aan en zegt dat je bevrijdt bent, bevrijdt van een zware last die je je hele leven hebt moeten dragen. Je had het niet hoeven zeggen, ik begrijp je wel. Je knikt want ook jij kunt mijn gedachten lezen. Zoals we gemaakt zijn voor elkaar.
Anderen hebben ons altijd met argusogen bekeken. Jaloezie, zeiden wij altijd. Dat wisten we zeker. Ook in slechte tijden, die we veel gekend hebben, zijn we steeds samen geweest.
Wat weten andere mensen daar nou van? De meeste huwelijken strandden tegenwoordig al na de eerste beste ruzie. Alsof men van te voren niet bedenken kan dat een argument er is om gewonnen te worden. Overtuig elkaar, geef elkaar de lusten van de discussie en de lasten van de liefde. Men is te makkelijk geworden. Romantische komedies willen we. Het hele leven een mooi roze wolk met Hugh Grant erop. De hele bouquetreeks als leidraad voor het uitgestippelde pad van relaties. Maar de realiteit is niet mooi. Niet constant. Je moet genieten van elke piek, van elk momentje geluk dat je tegen komt. Je moet genieten van het lijden, van de pijn in je hart. Dat klinkt misschien vreemd, maar lijden kan zo mooi zijn.
En samen pijn hebben van de liefde is de mooiste liefde.
Dan is het reëel, dan voelt het echt.
De verbintenis die je samen aangaat is niet het tekenen van je huwelijkscontract, in welke mooie jurk of maatpak ook. Het is niet die ene dag die het mooiste van je leven moet zijn.
Het is elke dag, elke smerige en pijnlijke dag.
Jij hebt dat altijd begrepen. Geef me je ziel, zei je, want je was een beetje ouderwets. Maar dat gaf niks want ik hield aan alles van jou. En ik gaf mijn ziel. Mijn hele wezen is vanaf die dag van jou geweest. Geen moment spijt heb ik daarvan gehad. En ik heb de jouwe altijd zorgvuldig bij me gehouden, gekoesterd en zoveel mogelijk beschermd tegen alle kwaad.
Dat is nu voorbij. Niemand kan ons nog pijn doen. Niemand kan ons nog raken. We zijn verheven ver boven iedereen. En dat bedoel ik niet arrogant. Zo bitter ben ik niet.
Ondanks alles wat we hebben moeten doorstaan. Ik ga niet eens beginnen om het te beschrijven. Gruwelijkheden zijn van alle tijden en van alle culturen. Door haat gedreven mensen overal. Maar geen enkel moment heeft het ons geraakt. Niet echt. Het lichaam is zwak maar wij, verbonden door een geest, hebben het gewoon losgelaten. We zijn eruit gestapt. We hebben er niets over gezegd. Misschien voor veel mensen onbegrijpelijk en het spijt me als we dierbaren ermee hebben gekwetst. Maar eigenlijk telt niemand mee. Eigenlijk zijn alleen wij er. De wereld mag ons nu begraven, de lege omhulsels die er nog liggen doen er niet meer toe.
Wij hebben onze eigen roman gemaakt en niemand anders kan voor ons bepalen wanneer de laatste bladzijde geschreven is.
Geef me je hand, ook al is deze er niet letterlijk meer. Onze ziel is nog intact en dat maakt de liefde puur. Dat maakt ons wezen af. We weten niet wat er zal zijn daar bij het licht maar we zijn niet bang, we zijn samen.

Utopia. Plaatjes zijn afkomstig van website www.spiritalive.tk, oorspronkelijke schilderijen via website te koop.

Article by Monica Dols

Monica Dols Dieren, kinderfeestjes, cultuurhuisheerlen, evenementen, creatieve dingen bedenken, positief, organiseren. Monica Dols tagged this post with: Read 132 articles by

Email

Categories

Like us

Afgrond Archief

Better Tag Cloud