De relatie tussen de Duitse taal en rock’ n roll is een lastige. We kennen natuurlijk allemaal de populaire rock opera van de groteske, Duitse technometallers Rammstein. En de Toten Hosen kunnen hier ook nog wel eens een potje breken. Maar voor de rest van de Duitstalige rockbands lijkt het niet even makkelijk ‘ze germun’ rock ‘n roll de Nederlandse grens over te exporteren. Foto’s: René Bradwolff.
Ik kan mijn Akense vrienden nog steeds niet uitleggen dat een band als de Böhse Onkelz, ooit op tour met Merauder, boven de sloten in een kroeg voor enkele tientallen lui speelde. Een band die in Duitsland nota bene complete voetbalstadions vult.
Nu is het niet zo dat de ‘Deutschrocker’, met een markt van dik 80 miljoen landgenoten, daarbij de Oostenrijkers, wat Zwitsers en een handjevol gekke Zuid-Tirolers (hallo Unantastbar) Nederland persé nodig hebben. Er is al jaren een omvangrijke, Duitstalige hardere rockscene met bands als Betontod, the Broilers, Krawallbrüder, die Ärzte en dus Kärbholz, die zichzelf makkelijk bedruipt. Maar een gemis voor de liefhebbers, ook aan onze kant van de grens, zal het zeker zijn.
Hoe is nou die sprong naar de Nederlandse podia te maken? Het antwoord lijkt in onze eigen Mijnstreek te liggen. Een regio waar toch al snel een mentaliteit heerst van ‘We didn’t cross the border, the border crossed us’ en dat is vrij logisch, Keulen is nu eenmaal veel dichterbij dan Hilversum. Hoe toepasselijk is het dan als Kärbholz in hun 18-jarig bestaan op hun ‘Herz & Seele’ tour debuteert op Nederlandse bodem in ons eigen Heerlen? Een mooie primeur voor De Nieuwe Nor afgelopen zondag 28 april. Met speciale dank aan organisator Theo Samson en The Rock. Und wir waren dabei.
Aangekomen in een uitverkochte Nor wordt mij al snel duidelijk dat het grootste deel van het publiek vanavond uit Duitsers bestaat. Veel Duits om me heen, Kärbholz tattoos en heel veel Kärbholz bandshirts. Wat eens te meer aangeeft hoe immens populair de band bij onze Oosterburen is.
Voorprogramma is een Zweedse band met de komische en even toepasselijke naam Mustasch die, als ik het goed heb begrepen heb, ook alweer een jaartje of 20 bestaan en nu met Kärbholz touren. De band zet me met hun uiterlijk helemaal op het verkeerde been, ik verwacht vettige street rock ‘n roll maar word verrassend getrakteerd op strakke power metal riffs begeleid door een uitstekende, melodieuze zanger. Eens te meer blijkt ‘don’t judge a book by it’s cover’. Genieten voor een oude 80’s metaller. Het publiek laat zijn waardering blijken maar spaart zich duidelijk nog wat voor de headliner. Na het concert laat ik me door Kuki vertellen dat de zanger zelfs niet eens zo goed bij stem was. Dan wil ik ze toch nog eens heel graag zien als dat wel het geval is.
Dan is het de beurt aan de band waarvoor iedereen hier is, Kärbholz en het publiek gaat helemaal los. Kärbholz brengt een mix van hardrock, straatpunk en indierock met een toefje levenslied. Band en fans noemen het ‘Vollgas Rock ’n Roll’. Armen en vuisten gaan de lucht in, er wordt massaal mee gezongen en geklapt en ik begin te begrijpen waarom dit soort bands aan de andere kant van de grens zo populair zijn. De kracht van deze muziek zit hem in de teksten waarvan iedere emotie tot het diepste wordt opgezogen. Niks zo toegankelijk voor de ziel als de moerstaal. Meebrullen in plaats van beuken. Het enthousiasme is er niet minder om.
De band maakt er een groot feest van en ontbreekt het niet aan humor en zelfspot. Wanneer ze de samenstelling van het publiek peilen en de Nederlanders magertjes afsteken wordt er gegrapt: ‘WIR EROBERN GERADE DIE NIEDERLANDEN!’ Heerlijk, dat is uit de lucht! De drang om een John Cleese te brullen (don’t mention the war!) werd bijna ondraaglijk. Halverwege het concert ontstaat er dan ook nog een flinke moshpit waarbij ik in dit geval eerder over een massale, vrouwvriendelijke vrolijke ‘rondhupspit’ zou willen praten. Ook weet de band het publiek ertoe te brengen te gaan zitten om daarna allemaal samen op te springen. Het lijkt erg op iets dat oudere generaties Rodafans zich misschien nog kunnen herinneren als de Humba, uit vervlogen tijden toen de club nog wel eens een wedstrijd won.
Als het laatste nummer wordt aangekondigd maak ik me uit de voeten naar de garderobe om in ieder geval een volgende Duitse invasie op de jassen te vermijden. Of de grens naar de andere Nederlandse podia definitief geslecht is durf ik niet met zekerheid te zeggen. Hoe verder landinwaarts, hoe lastiger het natuurlijk wordt om je thuispubliek te importeren. Wat niet weg neemt dat er in de Nieuwe Nor een unieke show is neergezet. Het zal aan Kärbholz zelf zijn om uit te vinden wat dat voor de rest van de Nederlandse podia waard is. De eerste stap was in ieder geval een mooie.
Kärbholz speelde zaterdag 28 april, met Mustasch in het voorprogramma, in poppodium Nieuwe Nor.
Authors bio is coming up shortly.
