Het Heerlense R2R Festival vierde haar lustrum en dat wilden we als Afgrond zeker niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Wij niet alleen trouwens want er dit keer is er flink uitgepakt om het onder de aandacht te brengen en terecht! Het sympathieke festival verdient absoluut een extra steuntje in de rug. Foto’s: René Bradwolff.
Vanwege wat andere, niet minder belangrijke persoonlijke verplichtingen, kom ik afgelopen zaterdag iets later bij Camping in den Hof aan waar oude bekende en mede-initiator van dit feestje Danny van Loo mij meteen naar de parkeerplaats wijst.
Dit kleine stukje Heerlen, ingeklemd tussen wijken als Meezenbroek, Palemig, Musschemig en de Heksenberg is een van de meest idyllische stukjes van de stad. Dit was voor ons ooit ‘de Sigrano route’ als we vanaf Zeswegen naar de bekende groeves wandelden om te zwemmen. Die tijden zijn al lang voorbij maar het is hier nog steeds even mooi en de camping en accommodatie van In den Hof is ideaal voor R2R Fest. De vrijwilligers hebben het extra sfeervol ingericht en aan kindviendelijkheid heeft het hier sowieso nooit ontbroken.
R2R fest is ontstaan uit idealisme door mensen die simpelweg ‘hun eigen festivalletje’ wilden organiseren waarbij de kar nu alweer een paar jaar getrokken door mensen als de eerder genoemde Danny van Loo en mijn oude wijkgenoot Bennie ‘The Key Sessions’ Kroezen. En dat op een manier waarop men hier in Heerlen zo goed in is, met weinig middelen, een hoop goeie wil en inzet om iets neer te zetten. Die speciale gave om uit niets iets te maken, ‘do it yourself’, typischer Heerlens gaat het niet meer worden en mijn sympathie hebben ze daarin. En wie kan er anders aanwezig zijn dan Sjon ‘King Mobe’ Mobers om zo’n feestje aan mekaar te babbelen?
Op het moment dat ik aankom heb ik al twee bands, die ik graag had willen zien, Dead District (fan) en Spoonfed (nieuwsgierig naar de nieuwe sleazerock revelatie van Parkstad), moeten missen. Maar de sfeer is gezellig en er staat nog genoeg leuks op het programma. De organisatie heeft een leuk contrast opgebouwd door de (semi) akoestische setjes bij de zaal te laten spelen. De over het algemeen wat hardere acts spelen op het hoofdpodium. Het programma van het festival neigt vooral naar de wat hardere rockgenres maar wel met een open mind naar andere muziekstromingen.
Als ik naar binnen loop speelt een bandje (Submecha?) een aardige akoestische set rechts van me maar ik hoor op het hoofdpodium Ammo al soundchecken. En daar staat vriend en veteraan (al zal hij zichzelf vast liever niet zo benoemd horen worden) Bas ‘Bef’ Siersema (Downshot, Pikkatrillaz, Firezone) op het podium. Bef en consorten hebben met Ammo weer besloten precies dat te gaan doen waar ze zo goed in zijn: een crossover maken van lompe hardcore en rap. Gooi Biohazard, Madball en Cypress Hill in een mixer en je hebt een idee. De band overwint de brute nazomerhitte en laat een uitstekende indruk achter. En als Bef ook nog eens zijn Rebecca Thonhauser op het podium ten huwelijk vraagt heeft het festival in ieder geval al een heel speciaal momentje in de pocket.
Als het bij de zaal weer verder gaat, staan er opeens een paar gehavende bandleden op het kleine podium, zonder drummer. Iets met een ongeluk begrijp ik? Het belet dit sympathieke bandje met de naam Skuff niet een leuk, semi-akoestisch setje neer te zetten. Als deze heren, die een prettige mix maken van skatepunk en ska, tot dit in staat zijn onder deze omstandigheden wil ik ze zeker nog eens live zien in fitte toestand.
Op het hoofdpodium is nu Daemonos aan de beurt en die deze band braakt een muur van muzikaal geweld over het publiek heen. Obscure death/blackmetal met een melodische touch. ‘Black metal ist krrrrieg!’ en de heren van Daemonos schuwen de melodieuze oorlog zeker niet. Dit is niet het meest toegankelijke genre maar de heren beheersen het uitermate goed. Een band die klaar is voor de grotere extreme metal venues.
De alternatieve rockband Point Break trekt onder bij de zaal behoorlijk wat bekijks en laat zich goed aanhoren maar ik ben op dat moment in gesprek met mijn goeie vriend Jean-Michel Crapanzano (De dans van Lies en Jan’, zie De Afgrond).
De zon begint onder te gaan en op het hoofdpodium staat Nighthawker die psychedelische rock maakt met wat accentjes van andere muziekstromingen. Uitstekende artiesten en dat het tempo op het hoofdpodium heel even een beetje teruggedraaid wordt, is op zich wel aangenaam.
Van de laatste akoestische set van Robbert Duijf krijg ik eerlijk gezegd niet veel mee want weer aan de praat met vrienden en bekenden.
Dan is het de beurt aan de headliner van dit festival, Circle of Silence, de band die langer bestaat dan u denkt want ze is al jaren een gevestigde naam in het regionale alternatieve rockcircuit. Wie ik dit nog moet uitleggen, heeft waarschijnlijk onder een steen geleefd maar Circle of Silence heeft een muziekstijl die loopt van melodieuze punkrock tot metal tot indie invloeden. Weer ben ik onder de indruk van de kwaliteiten van de band die, sinds Thommy zingt, er alleen maar beter op zijn geworden. Het blijft wonderlijk dat ze nooit voor de echt grote podia gingen maar ze zullen er vast hun redenen voor hebben.
R2R Fest heeft bij het vijfjarig bestaan een mooi feestje gepresenteerd en ik denk dat het de opstap kan zijn naar meer. Dat veldje daar boven aan de Musschenbroek mag de komende jaren wat mij betreft nog een flink stuk voller. Bennie is tevreden: ‘we moeten nog groeien’, zegt hij. Ik denk dat ze daar helemaal klaar voor zijn.
R2R2 Fest vond zaterdag 24 augustus plaats op Camping In Den Hof in Heerlen.
Authors bio is coming up shortly.
