De tweede in het rijtje inloopavonden over de geschiedenis van de Nor (vanzelfsprekend in de Nieuwe Nor) en we zijn weer aanwezig. Dit keer om persoonlijke redenen extra interessant, want deze periode valt samen met onze eigen subculturele geschiedenis in en om de stad. Dat is ook te merken in de samenstelling van het publiek deze avond. Mijn eigen ‘Gen-X’ generatie is dit keer sterker vertegenwoordigd dan de eerste keer. Foto’s: Marc Bogman.
Stadshistoricus Michel Lemaire trapt, net zoals de vorige keer, weer af met een historische analyse van de periode en de verbinding hierin met de specifieke geschiedenis van Heerlen en de Nor zelf. De Koude Oorlog, atoomwapens in de achtertuin, de economische recessie van begin jaren ’80, massale werkloosheid. De Oostelijke Mijnstreek, nog niet hersteld van de mijnsluitingen, krijgt weer de grootste tik. Macabere statistieken schieten de lucht in, echtscheidingen, daklozen, junks, misdaad, moord… Als de kreet van die tijd ‘NO FUTURE!’ ergens op zijn plaats was dan was het hier wel.
Jongerencentra zoals De Nor, het KWJ, Gejem, Nova Zembla of Inpoet zijn een ‘save haven’ voor jongeren en binnen deze muren wapenen de subculturen zich tegen de grauwe, vaak vijandige buitenwereld. De 80’s zijn dan ook de hoogtijdagen voor de subculturen, met punkers op het Emmaplein, New Wave, hardrockers en ga maar door. Hardcore punk komt aan het eind van de jaren ’80 op en gaat vrij letterlijk op straat de strijd aan met ‘de vijand’. Anderen wenden zich nog meer af en vluchten in de romantiek, zoals de goths.
Maar de kleincultuur ligt onder vuur door ‘economische ombouwing’ (lees: afbraak). De sloopkogel gaat er overheen. We komen in begin jaren ’90, waar subsidiekraantjes dicht gedraaid worden en sloop en uitzetting dreigen ten bate van grote prestigeprojecten. De namen Hub – de sloper- Savelsbergh (CDA) en Jos Zuidgeest (PvdA) spreken wat dat betreft in Heerlen nog steeds op de meest negatieve manier tot de verbeelding. Hoe wist de Nor zich in deze zware tijd te handhaven? Het bundelen van de krachten met andere ‘have nots’ bleek het alternatief.
Hoe dan ook, na deze inleiding komen verschillende kartrekkers uit die tijd weer aan het woord met hun eigen, specifieke anekdotes en net zoals in de beginperiode blijkt ook hieruit weer de grote waarde die de Nor had. Zelfs als de verschillende ‘Norren’ (verwijzend naar de verhuizingen van het pand) nog heel even tot wat hilarische verwarring leiden. De Nor blijkt nog steeds een culturele broedplaats, van waaruit mensen zich kunnen ontplooien en verder ontwikkelen. Of dat nu voor muzikanten is of de zeefdrukkers. Een ‘fijne huiskamer’ in het grauwe en harde Heerlen van dat moment.
Zoals gezegd dreigde de sloopkogel en ging men zich verenigen met anderen uit de klein-, en tegencultuur die onder vuur lagen, zoals Het Filmhuis, Inpoet en Rad2. Uit deze bundeling van krachten ontstaat een actiegroep die flink de handen uit de mouwen steekt, waarna deze daarna weer zijn voortzetting heeft in een heuse politieke partij ‘Hart voor Heerlen’, die met twee zetels de gemeenteraad in schieten. Een van de vele voorbeelden van brede steun bij de Heerlenaren zelf.
Maar vooralsnog kwam men op straat terecht. Hoe nu verder? Men had mekaar en er was een sterk front gevormd. Dat er ergens een happy ending in het verschiet ligt, lijkt me verder geen spoiler alert, anders stonden we hier vanavond niet. Hoe zich dit verder ontwikkelde zal in de volgende inloopavond vast duidelijker worden. De Nor blijkt in ieder geval niet klein te krijgen. We kijken al uit naar het vervolg.
Authors bio is coming up shortly.
