Afgelopen donderdag bereikte ons het schokkende bericht dat fotografe Anna Hondong op 54 jarige leeftijd was overleden. Anna verzorgde jarenlang gepassioneerd en met groot enthousiasme reportages en beeldverslagen voor De Afgrond. Monica Dols-Doelen, voormalig hoofdredactrice en vriendin van Anna, schreef onderstaand eerbetoon.
Als eerste ging ik voor dit eerbetoon op zoek naar mooie foto’s van Anna. Maar het is de vloek van de fotograaf; ze maakte altijd foto’s maar is zelf nergens te vinden op de foto! De enige foto’s die ik van haar zelf kon vinden moest ik van haar facebook afplukken. Hoe ironisch voor iemand waarbij foto’s zo’n belangrijke rol speelde.
Ze was er altijd en overal. Bij elk evenement, bij elke belangrijke gebeurtenis. Maar ze was verstopt achter haar camera. Andere mensen vastleggend bij de mooie herinneringen die het zouden gaan worden. En ze kon dat goed! Anna wist als geen ander hoe je gevoel in een foto moest leggen! Ze voelde het moment, de persoon, de gebeurtenis aan en dat zag je terug in haar foto’s.
Ze heette niet haar hele leven Anna. Van haar ouders had ze de naam Anita meegekregen. Echter voor haar sleepte die naam een verleden met zich mee. Ze besloot een soort nieuwe, verse start te maken en doopte zichzelf om in Anna. Zelf kon ik er op een of andere manier slecht aan wennen maar respecteerde uiteraard wel haar keuze hierin.
Ze was gek op haar zonen! De jongens kwamen elke week langs en ze kookte dan voor hen om vervolgens ‘Wie is de Mol’ te kijken, lekker knus samen op de bank. Ook was ze dol op haar hondje, Macho! Later kwam daar nog Curry de kat bij.
Ik leerde Anna kennen tijdens de wandelingen in de buurt met mijn eigen hond, Freya. We ontmoetten elkaar met regelmaat en begonnen gezellig te kletsen. Ze woonde toen tegenover de Molenwei in een benedenappartement. Dat beviel haar steeds minder omdat ze wat moeilijke buren had. Ze verhuisde dan ook een tijd later naar een appartementje in de Dautzenbergstraat. Helaas kwamen ook daar vervelende mensen te wonen en moest ze nogmaals een andere plek zoeken. Die vond ze in de Willemstraat. Dat was vlakbij mij en dus zagen we elkaar geregeld. Ze genoot van die buurt en de straat. Uiteraard fotografeerde ze de Wij Willemstraat feesten. En ik sleepte haar ook mee de Afgrond in.
Ze werd actiever in het culturele gebeuren en fotografeerde van concert tot carnaval. Overal in de stad was ze te vinden met haar camera. Ook werd ze vaker gevraagd voor portretten. Of ze zag een portretserie voor zich en vroeg die persoon of hij/zij daaraan wilde meewerken. Gewoon, omdat ze zag dat ze diegene op zijn/haar geheel eigen manier kon neerzetten. Anna maakte de mensen mooi. Mooi door de manier waarop zij naar hen keek, door die lens.
Na de Willemstraat verhuisde ze naar een huisje aan de Amsterdamstraat. Een huisje met tuintje voor Macho. Als laatste trok ze naar Landgraaf. Een appartement op de begane grond. Daar kwam Curry erbij. De rustige, lieve poes, waar ze als een blok voor viel.
En toen kwam die rotziekte om de hoek kijken. Een ziekte die je langzaam van binnen helemaal opeet. In eerste instantie leek het nog allemaal mee te vallen. Maar begin dit jaar bleek het erger te zijn dan gedacht. Bij elk klein positief nieuws greep ze dat aan en geloofde er weer in. Maar reëel bleef ze wel. Praktisch en nuchter ook. Ze maakte zich druk over haar diertjes, die moesten goed verzorgd achter blijven. Curry zou naar haar zonen gaan. En voor Macho vonden we een heel goed tehuis, bij mij in de straat. Zo is Anna voor mij niet helemaal verdwenen.
Niet dat dat zou kunnen. Elke foto die ze heeft gemaakt laat een stukje van haar achter. Ik denk dat vele mensen met mij dat kunnen beamen. Die foto die mijn ouders hebben van hun hondjes… Anna. Ach dat leuke feestje toen… Anna. Wow, dat mooie concert twee jaar geleden… Anna. Het prachtige portret van Harry Sevriens… Anna. Zo kan ik eeuwig doorgaan.
Net zoals die foto’s die voor altijd als herinneringen in vele hoofden en harten voortleven. Die bij elke blik worden gekoesterd als de momenten zo belangrijk zijn in het leven. Zij was er bij, Anna was er altijd bij.
Vaarwel lieve Anna.
Dieren, kinderfeestjes, cultuurhuisheerlen, evenementen, creatieve dingen bedenken, positief, organiseren.
