Techno is hier in het verleden misschien wel eens het ondergeschoven kindje geweest. Dat had meer met onwetendheid en gebrek aan menskracht op de juiste plaatsen te maken dan desinteresse. Wat dat betreft mogen actieve mensen in de technobeweging zich nog altijd geroepen voelen iets voor De Afgrond te doen. Heel graag zelfs!
Maar de tijden veranderen en Marco Smeets besteedt er in onze RTV Parkstad radioshow al aandacht aan. En eindelijk, na lang uitstel (want corona) is er het gewenste interview met Marco ‘DTST’ Gerritsen. Of moet ik zeggen Marco ‘Bunker Techno’, Marco ‘Airbass Radio’, Marco ‘Set Tone Recordings’? En zo kan ik nog wel even doorgaan. Wie een soort techno tegenhanger zoekt van spin-in-het-web van de Parkstad rockscene Theo Samson, verwijs ik graag naar Marco Gerritsen.
Het techno genre mag voor mij dan vrij onbekend terrein zijn, de hyperactieve Marco ken ik echter al geruime tijd als ‘jong oes Sjandele’ en vrijwilliger bij de Oefenbunker. Ik liet het woord aan hem, terwijl we buiten in het zonnetje bij de Oefenbunker zaten, om ons bij te lichten over alles waar hij mee bezig is.
Ok dan, voor al die andere mensen: Wie is Marco Gerritsen en wat doet hij nog, behalve muziek maken?
“Ik ben Marco Gerritsen, geboren en getogen in Heerlen en 46 jaartjes jong. Ik heb van alles in mijn leven gedaan, de MTS, HTS, ben beroepsmilitair geweest. Tussendoor ben ik toch altijd al een beetje met muziek bezig geweest. En de laatste tijd steeds actiever.”
Die specifieke interesse voor het techno genre, hoe heeft die zich bij jou ontwikkeld?
“Ik ben nooit stigmatiserend over muziek geweest, er is voor elk wat wils. Ik kan met mensen best naar andere avonden gaan. Maar wat mij het meeste trekt is wat ik het mysterieuze zou willen noemen. Ik ben zelf een ingetogen persoon (al zou je dat af en toe niet zeggen). Ik ben vaak wat teruggetrokken en in de techno voelde ik me wat dat betreft op mijn plaats. Het zijn toch vaak wat like-minded people.”
Het is dus wat meer voor de introverts?
“Klopt.”
De interesse is er. En dan komt ineens dat omslagpunt waarna je zelf ook actief muziek gaat maken.
“Ik ben begonnen met het bezoeken van technofeestjes. Dat gaat al terug naar midden jaren ’90. Wat ik een tijd heb gevolgd waren de Less than Zero – feestjes van jongeren uit Kerkrade, die heel actief in Aken waren. Zij wisselden weer heel vaak DJ’s uit met mensen uit Eindhoven van de Zodiak Commune. Dat was dus puur als bezoeker en liefhebber. Af en toe ging ik naar De Kachel in Eygelshoven. Dat was op dat moment de enige locatie in Parkstad met duistere, hardere techno. En daar kwamen dan weer regelmatig Duitsers draaien. Ik vond de mensen relaxed, de sfeer was goed en het was toch een beetje ‘ons kent ons’. Van daaruit ben ik ook zelf wat meer gaan draaien, illegale housefeestjes en zo, in leegstaande loodsen, je kent het wel.”
Een leuke uitdaging natuurlijk…
“In mijn studententijd was dat wel een belangrijke uitlaatklep voor me. In België heb ik ook veel gedraaid, in Duitsland op illegale feestjes. Dat is eigenlijk een beetje een rode draad in mijn leven geworden. Het actief produceren van muziek, meer label gerelateerd, het op pad gaan naar ander talent en het netwerken is denk ik meer iets van de laatste 10 jaar.”
Waar staat de afkorting DTST eigenlijk voor?
“De afkorting staat voor District South. Ik heb gewoon wat letters weggelaten.”
Ik weet wat techno is en ik ben wel eens op een paar feestjes geweest. Maar hoe zou je voor een betrekkelijke leek als ik jouw soort techno kunnen omschrijven?
“Dat is vrij lastig… De stijl die ik specifiek produceer en steeds meer draai, ik produceer ook in de studio van Southland Recordings, een heel belangrijke pijler mijn proces, is het daar maken van bepaalde sounds die toch wat eigenzinnig zijn. Met eigenzinnig zou ik willen zeggen dat het vaak erg duister en monotoon is. Voor een leek althans. In wat ik produceer en draai gooi ik ook steeds meer mijn eigen mixen, om een eigen verhaallijn op te bouwen.
Bij de echte liefhebbers zie ik de waardering er zeker wel vanaf spatten. Je speelt voor een publiek van tweehonderd tot vijfhonderd mensen, maar ik heb ook wel eens voor duizend bezoekers gedraaid. Probeer dan maar eens twee uur lang zo’n stijl te draaien, daar moet je toch echt van houden. Het is niet voor iedereen toegankelijk wat ik draai en produceer, laat ik het zo zeggen.”
Dat is wel grappig. Ik ben geen kenner, maar ik omschreef het (correct me if I¨m wrong) als een beetje duister, onheilspellend. Is dat bewust? Hoor ik daar iets van 80’s invloeden terug?
“Het is soms een bewuste keuze om terug te grijpen op de duistere stijl van de 70’s/80’s. Ik ben een groot liefhebber van de films van John Carpenter en dat probeer ik in mijn eigen stijlvorm terug te brengen, in mijn eigen jasje te verwoorden.
Maar ik ben ook wel eens chaotisch en zoek dan een bepaalde rust, of uitlaatklep. En wat dan in mijn hoofd zit komt dan ook terug in mijn DJ-setjes en producties. Zonder Southland Recordings zou ik dat niet voor elkaar krijgen, dat is wel heel belangrijk om even te zeggen. De chemie wordt echt daar ontwikkeld.”
Je bent alweer een behoorlijke tijd vrijwilliger bij De Oefenbunker. Dan sta je daar ook op avonden die niet techno-gerelateerd zijn. Je lijkt, zo werd al duidelijk, erg open minded wat betreft andere muziekstromingen. Is dat tevens iets wat je in je eigen muziek meeneemt?
“Nee. Wat ik actief in mijn muziek mee neem is eigenlijk toch meer wat in mezelf zit. Wat in mijn hoofd zit, ik er uit wil halen en creatief wil omzetten. Ik luister ook naar Led Zeppelin of stoner rock. Maar dit is toch puur iets van binnenuit.”
Als ik jullie activiteiten check zie ik een breed collectief van D-Jays, producenten enzovoorts. Het lijkt allemaal heel organisch met elkaar verweven.
“Dat is wat ik inderdaad probeer.”
Hoe moet ik me dat voorstellen? Is er een bepaalde taakverdeling?
“Ik ben een persoon die niet van ‘eilandjes denken’ is. Ik probeer altijd zoveel mogelijk verbinding te zoeken met mensen. Of het nu om andere genres gaat, of het nu om iemand van poppodium Nieuwe Nor gaat, de Muziekgieterij of de Musikbunker. Mijn doel is uiteindelijk toch die verbinding te zoeken. Bij het label dat we hebben opgericht proberen we dat ook. Zo werken we bijvoorbeeld samen met Submotion, wat weer drum-n-bass is, een heel andere stijl dan de onze. Op die manier proberen we een geheel te creëren.”
Ik zie sommige namen specifiek heel vaak voorbij komen. Dat is onder andere DRSSN en Jens Manuel…
“Klopt. De belangrijkste personen waar ik veel mee samenwerk zijn Pascal Ros, die ook een eigen label heeft: Set Tone Recordings uit Kerkrade. Jens Manuel doet voor ons het technische gedeelte en de mastering, ook voor het label. Die woont in Heerlen. Dann At Bridges is een belangrijke pijler in ons label, want we hebben dat met zijn drieën opgericht en beheren het.
Driessen (DRSSN) komt weer voort uit een project van Jan Sluijsmans van de Oefenbunker, die zo jong talent een platform wil geven via de Oefenbunker. Zo kwam Driessen in ons collectief erbij.”
We hebben de Oefenbunker al een paar keer genoemd. Jullie doen hier je ding onder de naam Bunker Techno. Corona gooit natuurlijk al een behoorlijke tijd roet in het eten. Hoe lopen die feestjes normaal gesproken?
“Het is niet makkelijk hiervoor publiek naar de Oefenbunker te krijgen. Er staan nu wel goeie subwoofers.”
Een goede sound lijkt me inderdaad belangrijk.
“Juist. En dat het vrij afgelegen ligt, met een goede parkeerplaats, is ook een voordeel. De sluitingstijden zijn dan weer een beetje een nadeel. Techno publiek komt vrij laat. Die komen meestal pas vanaf 12 uur ‘s nachts. Dat zijn de echte nachtbrakers.
Ik kan het de Oefenbunker niet kwalijk nemen, want zo zijn de regels. Maar ik weet hoe het werkt. Ik ken de mensen. Ik ben wat dat betreft zelf ook zo iemand, een nachtkat. Een echt nachtdier. Voor twaalf uur vind je mij niet in clubs of in het uitgaansleven. Meestal ga ik naar Duitsland en daar stap ik pas om twee uur naar binnen, tot de zon opkomt.”
Hoort dat er ook niet een beetje bij?
“Vind ik wel. Techno is niet alleen de muziek die wordt gemaakt. Het is de chemie, de sfeer, samen zijn met like-minded mensen zeg maar. Een techno avond is voor mij een avontuur. En elk avontuur is anders.”
Ik ken je natuurlijk al wat langer. Vanaf je tienertijd, die jongen van Schandelen, als iemand die nooit stil zat en dan druk ik me nog voorzichtig uit. Corona heeft voor ons allemaal flink wat lam gelegd. Toch heb jij weer niet bepaald stil gezeten.
“Nee. Neemt niet weg, dat ik wel een beetje moeite heb met de situatie om me heen. Het is zoals het is en je mag er niet mee spotten. Aan de andere kant: Welke kant gaat het op? Ik heb mijn knop op de automatische piloot omgezet. Ik hou rekening. Er zijn nog illegale feesten. Ik heb bewust besloten daar niet meer te draaien en ik bezoek ze sinds een half jaar, driekwart jaar ook niet meer. Ik heb nog een of twee keer gedraaid omdat dat voor mijn eigen geest nodig was. Je gaat nu wat meer de studio in. De Oefenbunker ben ik dan weer wat minder actief, want dat ligt ook stil. Je zoekt een bepaalde uitweg. En dat is voor de persoon die ik ben op het moment wel een bepaalde belemmering, ja.”
Ik kan het me voorstellen. En bij sommige dingen mag je ook wel je bedenkingen hebben, wat betreft de keuzes die er gemaakt worden. En ik ben ook geen ontkenner of bagatelliseerder maar de keuzes die er vaak gemaakt worden zijn op zijn minst merkwaardig en de prioriteiten liggen vaak verkeerd. Maar dat liggen ze natuurlijk bij onze regering wel regelmatig.
“Inderdaad. Daar heb ik me ook bij neergelegd. En gezien we al twaalf jaar Mark Rutte hebben weet ik niet meer beter. Het is hun circus en laten we maar vooral op beter hopen. Het voordeel van dit alles is dan wel weer, dat je naar een soort ‘reset moment’ gaat. Je gaat nadenken wat er dalijk overblijft en met wat voor koers je straks verder kunt. Ik hou me ermee bezig om dat te filteren.”
Je bent een paar jaar jonger dan ik. Jullie zijn de generatie van SoundCloud, Spotify, Beatport…
“Mwaah, ik kom zelf nog uit de rave generatie. En dan hebben we het over de begin jaren ’90. Dit is meer iets voor de millennials. Je gaat er natuurlijk in mee, dat moet. Het zijn prachtige, nieuwe wegen om de muziek te verspreiden. En je leert ook de andere kant van de medaille kennen. Je weet wat toen beter was dan nu en vice versa. Dat zijn nu eenmaal processen waar je niet onderuit komt.”
Maar jij bent dus ook nog een man van de ouderwetse toondragers, zoals vinyl?
“Ik draai soms nog wel met vinyl. Kom ik in de buurt van Rotterdam of een andere grote stad duik ik nog wel eens een platenzaak in. Ik heb nog wel eens bij Airbass Radio en een keertje op het dak van die mijnheer van de Mortel, bij de TK Maxx, toen het vorig jaar net begon met corona, een set gedraaid. Live gestreamd.”
Kan ik van jullie verwachten dat jullie nog op die manier werken? Of is alles nu internet?
“Er lopen wel dingen via internet, maar ik merk ook dat dat het laatste anderhalf jaar een beetje wordt belemmerd. Uiteindelijk ga je dan weer kijken naar andere mogelijkheden. Als je gaat streamen moet je al heel creatief zijn met wat voor setjes je gaat draaien. Je moet rekening houden met auteursrechten en dergelijke.
Ik draai meestal produkten van onze eigen labels, dus ik heb daar weinig last van. Maar het zijn wel weer signalen dat dat niet vanzelfsprekend kan. Social media wordt ook steeds lastiger, daar moet je ook steeds meer voor betalen. Ik gok er op dat je daarin toch naar verloop van tijd een combi krijgt van old school en new school.”
Ik ben benieuwd. Zoals we al zeiden: Het blijven grillige en onberekenbare tijden rond corona. Jij bent dan ook iemand die de hele tijd aan dat elastiek mee getrokken wordt. De cijfers lopen weer op en de teugels worden weer aangetrokken. Aan de andere kant heb je met een publiek te maken dat weer heel graag los wil gaan.
“Maar dat is niet alleen bij techno zo. Dat is met alles. Maar dat is ook normaal, want mensen zijn sociale dieren. Zo veel maanden opgesloten zitten is ook weer op een bepaalde manier vragen om problemen.”
Hoe overbruggen jullie dat en voorzie je in die behoefte? En van jezelf?
“Dan kom ik toch weer terug op wat ik eerder zei: Ik heb mijn hoofd op de automatische piloot gezet. Je kijkt wat er in de wereld gebeurt op gebied van corona, wat gebeurt er in onze Euregio en hou alles op een laag pitje. Overbruggen door geduld te hebben. Wel lekker bezig blijven, achter de schermen.”
Wat kunnen we op korte termijn verwachten?
“Op korte termijn kijk ik vooral de kat uit de boom. Probeer te filteren wat er qua activiteiten kan en wat er om ons heen gebeurt. Airbass Radio bij RTV Parkstad blijft de komende tijd heel belangrijk. Misschien dat ik deze zomer nog op een verjaardagsfeestje ga draaien, met de bewuste anderhalve meter afstand natuurlijk. Eventueel ook in de Azijnfabriek, als dat door kan gaan, want dat is dan ook nog maar de vraag. En verder blijven het de studiomomenten. Gewoon lekker muziek maken. En wachten tot het weer echt los kan gaan, zonder dat mensen bang hoeven te zijn voor de besmettingscijfers.”
Authors bio is coming up shortly.
