Naast het inmiddels megalomane Pinkpop en het muzikaal gevarieerde Booch (fijn dat het festival terug is) lijkt Bunkerpop zich altijd een beetje in de schaduw te bewegen en dat op een positieve manier. Het is ontzettend knap dat het festival bij de Oefenbunker zich al 41 jaar staande houdt zonder toe te geven aan hypes en trends. Bunkerpop is al vanaf de start hét festival voor de underground in onze Mijnstreek-Oost. En er zijn betaalbare prijzen voor een kaartje, eten en drinken. Sinds kort is er een tweede dag toegevoegd en de vrijdag is uitgegroeid tot een avond voor lokale bands. (foto’s: René Bradwolff / tekst: Barry Hodiamont)
Het weer werkt gelukkig mee als de poorten om zes uur openen en we ons kunnen opmaken voor een avondje vol riffs en het betere beuk- en schreeuwwerk. Ook dit jaar is de presentatie weer in handen van het illustere duo Sjon en Marco (ook wel bekend als The Discoboyz). We krijgen vandaag een keur aan lokale bands voor onze neus. Voor de hardcore-liefhebbers trappen Out of The Blue, Ammo, Promille Kartell en Hometown Crew (Weert) ons even flink onder de kont. Vooral bij de laatste band gaat het publiek even goed los. De vier bands zijn natuurlijk graag geziene gasten tijdens feestjes in Bluff en de bands geven dan ook even een shout-out naar Marcel en Daphne.
Iets minder lokaal, maar wel uit buurt: Zjwieg! Funpunk uit Sittard en omstreken. Een klein statement van de zanger, die aantoont lef te hebben en zijn Fortuna Sittard petje durft te dragen. Het levert wat fronsende wenkbrauwen op bij een aantal mensen, maar voor het podium krijgt de band de sfeer er goed in met hun songs over André Rieu en rijstevlaai. Leuk als je onder de 20 bent, maar voor de wat meer doorgewinterde punk-liefhebber is dit toch net iets té melig.Het muzikale venijn zat vandaag bij Lintworm. De band uit Hasselt maakt intelligente noise metal, waarbij geen enkele seconde hetzelfde klinkt. Vol verbazing en verwarde blikken kijken we naar hetgeen zich afspeelt op het podium. Zanger Fenne lijkt uit het niks helemaal bezeten. De band geeft aan dat ze verbaasd waren over het feit dat niemand echt vooraan kwam staan, maar na de uitleg van uw verslaggever (wij zijn hier een beetje verlegen) was de lichte teleurstelling alweer gauw verdwenen
Black Monsoon was vandaag een beetje de vreemde eend in de bijt tussen al het gitaargeweld. Het drietal uit het oosten van het land maakt stevige, doch dromerige noiserock. Vergelijkingen met Sonic Youth en Nirvana werden dan ook al snel gemaakt. Qua muzikaal gehalte wel de beste act van de dag. De perfecte afsluiting werd verzorgd door het Gentse Modder. De doom-sludge band windt er geen doekjes om en speelt een paar octaafjes lager en een versnelling lager. Het volume gaat een paar standjes hoger en voila: we worden weggeblazen!
Zaterdag worden we begroet door een felle zon en natuurlijk weer de ludieke presentatie van Sjon en Marco. Het eerste Bunkerbiertje gaat er wel scheutig in en we staan klaar voor dag 2. Ook vandaag mogen we weer lokale talenten begroeten. Het is één van de krachten van dit festival. Jonge bands kunnen vlieguren maken. The Key Sessions, F.I.X., Aetrox en Daddy Unchained openen dan ook vol enthousiasme deze gevarieerde dag.
Het eerste vuurwerk wordt verwacht bij Phoenix Ashes, maar door technische problemen komt de show niet helemaal uit de verf, maar dat neemt niet weg dat de band een tomeloze energie over ons uitstort. Enjaku Yoyo verovert daarna de harten van de bezoekers en we zien zelfs de eerste echte danspasjes voor het podium. Het Duitse Felt bewijst dat ook donkere muziek goed past op een zonnige dag als deze. Raffnix doet waar het goed in is: een vrolijke dosis rammelpunk op ons loslaten. Hoogtepunten van de dag zijn onze Amsterdamse vrienden van Hoofs en het kleurrijke Knives uit Bristol. Beide bands tappen uit het post-punk vaatje en doen dat met verve. Ook Tangled Horns speelt een overtuigende show en neemt ons mee terug naar de 90’s.
Als de donkere wolken zich langzaam samen pakken zijn we getuige van een prachtig optreden van Habitants. Zij zorgen voor een stukje sereniteit tussen alle harde gitaren. Op de Oefenbunker stage mogen Daan Hoebntjes (akoestische punk en stand-up comedy) en Ziggy Splint (check de band!) afsluiten en daarna is het aan LizZard de eer om het festival af te sluiten. Tijdens het optreden worden we gezegend met een verfrissend buitje.
Ondanks het uitstekende programma en het heerlijke weer wil het vandaag niet zo druk worden als de voorgaande jaren en dat is vooral tegen het einde aan te merken. Jammer voor de organisatie en de bands die dag afsluiten, maar we kunnen terugblikken op een prachtige editie van Bunkerpop.
Voor diegenen die het niet mee hebben gekregen: Bunkerpop is gestart in 1983 en volgend jaar op 5 en 6 september is editie 42 en dan zijn wij er ook bij.
Bedankt aan de organisatie en alle vrijwilligers!
Het verslag en een fotoreportage zijn ook te vinden via onze Facebookpagina.
No Music, No Life! Roda JC, Fanatiek popquizzer, DJ Saurus, Bocholtz.
