Het zal ergens in 1985 of begin ´86 zijn geweest dat ik een cassettebandje van een vriend kreeg, met daarop Vicious Rumors. Ik was meteen verliefd op de band. Als 15-jarige, met niet meer dan een dramatisch betaald folderbaantje, had ik niet de middelen om veel platen te kopen. Gelukkig hadden we toentertijd in Heerlen de Fonotheek. En in hun metal collectie zat ook het eerste album van de band,¨Soldiers of the Night¨. Keer op keer heb ik dat album gehuurd (vermoedelijk was kopen op gegeven moment toch goedkoper geweest) en grijs gedraaid. En werd het, naast ¨usual suspects¨ zoals Iron Maiden, WASP, Motörhead of Ozzy Osbourne, een van mijn favoriete LP’s. Foto’s: Raymond Helebrand/RH-designs
Maar muzikale ontwikkelingen in de metal zaten in die tijd in sneltreinvaart. En op zoek naar nieuwe dingen vielen wij in dit specifiek tijdsgewricht zo´n beetje met de neus in de boter. Thrashmetal waaide over van de andere kant van de oceaan en hardcore punk volgde ook heel snel. Traditionele heavy metal leek een beetje verloren te raken, in een metal scene die zich bijna in tweeën leek te splitsen, met aan de ene kant de thrashmetal fans die naar steeds harder, bruter en sneller verlangden en aan de andere kant de opkomende glam metal. Bombastische powermetal zoals Vicious Rumors die maakte? Dat leek ons iets geworden voor alles ten oosten van de Rijn of boven de Baltische Zee. Althans, voor een bepaalde periode en met onze thrash metal-oogkleppen op zagen we dat toen zo. De laatste keer dat ik nog bewust iets van Vicious Rumors meekreeg was op Aardschokdag in 1988, waar ze openden. Helaas maar een paar nummers, vanwege een bus die te laat arriveerde. De band had toen net hun tweede album ¨Digital Dictator¨ uit.
Na de band even uit het oog te hebben verloren is mijn beeldvorming over Vicious Rumors dus een tijd lang voor een deel gebaseerd geweest op wat vage nostalgie uit mijn puberteit. Belachelijk natuurlijk, want deze band is al die jaren gewoon door blijven knallen en bracht een flink aantal goede albums uit. Wel waren er de nodige wisselingen qua bandleden (¨een duiventil¨, volgens organisator en metalkenner Theo Samson). Oprichter en gitarist Geoff Thorpe en, min of meer, drummer Larry Howe zijn de laatste twee overgebleven originele bandleden. En met Ronny Munroe (ex-Metal Church) op zang is er op de valreep weer een muzikaal zwaargewicht binnengehaald.
Hoe dan ook, Vicious Rumors blijft een band van naam en faam. Nadat dit concert door de pandemie al een paar keer verschoven was, waren fans en liefhebbers dit keer gebrand erop ze te zien. De Oefenbunker was afgelopen zaterdag dan ook afgeladen vol. Het kan dus blijkbaar wel, ook buiten het hele tribute gedoe om! Veel oude vrienden en bekenden, uit vervlogen tijden toen de Kajuit, Nova Zembla, Sheltur of de Gaaspiep nog bestonden. Anderen vanuit verschillende windrichtingen en over de grenzen. Maar toch voornamelijk de wat ¨oudere¨ 50-plus metalheads, voor wie deze band een begrip is.
Maar eerst is er nog een voorprogramma. En wat voor eentje. Want het mij tot dat moment onbekende Fearwell uit Leiden laat meteen een verpletterende indruk achter. De band bestrijkt een uiterst brede, gevarieerde ruimte aan metal invloeden. Van klassieke heavy metal en powermetal, tot speedmetal en zelfs een portie melodieuze black-en deathmetal. De band bestaat misschien maar net (zo laat ik me vertellen) een dik jaar, maar hier staan duidelijk al een paar mensen op het podium met een schat aan ervaring. Fearwell is technisch gezien een ijzersterke band en een enthousiaste stage act, die geen steek laat vallen. En die hebben net in 2022 hun eerste album (¨Well of Fear¨) uitgebracht? Ik zou zeggen check! En wacht vooral op alle mooie dingen die deze band de komende tijd gegarandeerd nog gaat laten zien, want het moet al heel gek lopen als dat niet gebeurt. Het publiek lijkt het daar ook mee eens te zijn en de band krijgt positieve feedback, maar men spaart zich toch ook nog wel een beetje voor de headliner.
En dan, na alle verschuivingen, staat Vicious Rumors er eindelijk. Hier heeft iedereen lang op gewacht. De band blijkbaar ook, want ze vliegen er meteen met hun opener ¨On the Edge¨ vol in. De nieuwe zanger Ronny Munroe vult de band perfect aan. Tuurlijk, hij is een ervaren rot en zingen kon hij sowieso al. Maar dat wil echt niet altijd zeggen dat de schoenen bij iedereen passen. Maar wie hem hier ¨Digital Dictator¨ hoort zingen, luidkeels bijgestaan door het publiek, zou bijna denken dat hij nooit anders gedaan heeft. ¨Duiventil¨ of niet: dit Vicious Rumors is een geöliede machine, met Thorpe als operator. En de energie knalt van het podium af. ¨We celebrate heavy metal together, and nothing can stop us!¨, zo Thorpe. Het publiek gaat dan ook van het begin tot het einde, meebrullend, headbangend en met vuisten in de lucht, helemaal los.
Er is veel valse nostalgie, maar soms is er ook heel mooie. Op weg naar huis merk ik bevangen te zijn door dat ouderwetse, lekkere, euforische gevoel, dat je nog kent uit de tijd dat je je eerste concerten of festivals bezocht. Een 53-jarige werd weer heel eventjes 16. Met dank aan Vicious Rumors. De band kwam, zag en overwon, zoals alleen de echte ¨Soldiers of the Night¨ dat kunnen. De Oefenbunker heeft weer een heel bijzondere avond aan het rijtje toegevoegd.
Gezien: Vicious Rumors en Fearwell in Oefenbunker Landgraaf (6 mei 2023). Dank aan RH-designs.
Authors bio is coming up shortly.
